Φαίνεται ότι για την κυβέρνηση οι ανάγκες επιβίωσης ενός ατόμου είναι ίδιες με αυτές οικογενειών με 6-8+ άτομα που μπορεί να εργάζεται μόνο ένας από τους δύο γονείς…
Αλλά για την εκπαίδευση των παιδιών μας
Με ωραίους τίτλους όπως Σύγχρονη (ζωντανή) εξ αποστάσεως διδασκαλία ή Ασύγχρονη κ.α. το Υπουργείο Παιδείας, από την στιγμή που έκλεισαν τα σχολεία, αλλά και με μεγάλη καθυστέρηση, που απέδειξε ότι το κράτος δεν ήταν έτοιμο να αντιμετωπίσει τέτοιες έκτακτες καταστάσεις, αφού και τα απαραίτητα λογισμικά δεν υπήρχαν, το σύστημα στην κυριολεξία «σέρνεται», αφού δεν μπορεί να σηκώσει όλο αυτό τον όγκο δεδομένων που χρειάζεται για να γίνουν διαδικτυακά τα μαθήματα, δεν υπάρχει ο κατάλληλος εξοπλισμός σε υπολογιστές στις ελληνικές οικογένειες, και τα προβλήματα δυσχαιρένουν την όποια προσπάθεια γίνεται για να κρατήσουν μία ελάχιστη τουλάχιστον επαφή με την μάθηση τα παιδιά μας.
Αυτές τις ημέρες λοιπόν εφαρμόζεται η εξ αποστάσεως εκπαίδευση για μαθητές δημοτικού, γυμνασίου και λυκείου.
Δάσκαλοι και καθηγητές δημιουργούν εικονικές τάξεις στο διαδίκτυο όπου είτε «αποθηκεύουν» μαθήματα για να μελετούν τα παιδιά, είτε προσπαθούν με όσα προβλήματα αναφέραμε παραπάνω να κάνουν ζωντανό μάθημα μέσω υπολογιστών, τάμπλετ κ.α.
Έτσι λοιπόν άρχισαν να βγαίνουν και τα προγράμματα όπου κάθε μέρα σε συγκεκριμένες ώρες οι εκπαιδευτικοί κάνουν τα μαθήματα στους μαθητές-τριες.
Σε μία πολύτεκνη οικογένεια - και ας μην μιλήσουμε για τις υπερπολύτεκνες οικογένειες – με τέσσερα παιδιά, από τα οποία ας υποθέσουμε ότι το ένα παιδί πάει δημοτικό, τα δύο γυμνάσιο και το ένα λύκειο ποιο παιδί θα κάνει πρώτο μάθημα (αφού τα μαθήματα συμπίπτουν χρονικά μεταξύ τους) και πόσοι υπολογιστές θα χρειαστούν; Τι ταχύτητα σύνδεσης χρειάζεται για να μπορούν αυτά τα παιδιά να παρακολουθήσουν αξιοπρεπώς τα μαθήματα;
Δεν υπάρχει συνεννόηση ανάμεσα στα δημοτικά, τα γυμνάσια και τα λύκεια για τις ώρες που θα γίνονται τα μαθήματα και η αλήθεια είναι ότι αυτό είναι σχεδόν ακατόρθωτο να γίνει.
Επίσης αν σε μία πολύτεκνη οικογένεια, ο γονιός τυγχάνει να είναι και εκπαιδευτικός που θα πρέπει να βρίσκεται με τις ώρες στο διαδίκτυο για να ετοιμάζει ψηφιακές τάξεις και να παραδίδει μαθήματα, το να κάνουν μαθήματα τα παιδιά του, φαντάζει ως ένα παζλ που είναι αδύνατο να λυθεί.
Οι πολύτεκνοι χρειάζονται στήριξη από το κράτος όσο ποτέ άλλοτε και τώρα περισσότερο. Στήριξη τόσο οικονομική μιας που οι ανάγκες τους είναι περισσότερες, αλλά και στήριξη για την προμήθεια ηλεκτρονικών υπολογιστών, τάμπλετ κ.α. Επίσης θα μπορούσε η κυβέρνηση και για όσο χρονικό διάστημα κρατάει η κρίση να αυξήσει την ταχύτητα σύνδεσης στο ίντερνετ για τις πολύτεκνες οικογένειες ώστε να μπορούν με σχετική άνεση τα παιδιά τους να παρακολουθήσουν τα μαθήματα τους.
Ιδίως το τελευταίο είναι κάτι το οποίο δεν χρειάζεται κάποιο ιδιαίτερο οικονομικό κόστος για το κράτος. Μία συμφωνία με τους παρόχους ίντερνετ αρκεί. Εδώ διαβάζουμε το τελευταίο διάστημα για επιδοτήσεις και ενισχύσεις που δίνονται από την κυβέρνηση σε τηλεοπτικά μέσα, διόδια κ.α…
Τρόποι ενίσχυσης των πολυτέκνων υπάρχουν, θέληση να γίνουν υπάρχει;
