Ένας φίλος του εμπόρου, που τον είδε να μη δυσκολεύεται διόλου στην εκλογή, τον ρώτησε:
- Γιατί διάλεξες αυτόν, που δεν είχε κανένα συστατικό γράμμα, ενώ δύο άλλοι είχαν;
- Κάνεις λάθος, απάντησε ο έμπορος. Αυτός ο νέος είχε το καλύτερο συστατικόν. Μάλιστα όχι ένα.
Πρώτον καθάρισε τα παπούτσια του προτού μπει στο γραφείο και έκλεισε τη πόρτα. Είναι άρα προσεκτικός. Έπειτα έδωσε το κάθισμα του στον γέροντα, που μπήκε κατόπιν, πράγμα, που φανερώνει, ότι είναι και πονετικός. Επίσης έβγαλε το καπέλο του πριν μπει μέσα, απόδειξις ότι έχει σεβασμόν. Όταν τον ρωτούσα, στα ερωτήματα του απαντούσε γρήγορα και καθαρά. Τέλος έσκυψε και σήκωσε το βιβλίο, που εγώ επίτηδες το άφησα να πέσει, ενώ οι άλλοι στους οποίους έκανα το ίδιο, ούτε καν εκινήθηκαν.
- Αλήθεια! Δεν τα είχα προσέξει όλα αυτά! Είπε ο φίλος του εμπόρου.
- Δεν είναι μόνο αυτά. Ιδού και μερικά ακόμη. Αυτός περίμενε την σειρά του και δεν παραμέρισε κανέναν άλλον για να μπει πρώτος. Κοντά εις τα άλλα παρατήρησα, ότι τα παπούτσια του ήταν βουρτσισμένα και είχε χέρια και πρόσωπο καθαρά. Όλα αυτά δεν είναι άριστα συστατικά; Συνηθίζω να πιστεύω περισσότερο στα μάτια μου παρά σε όσα κολακευτικά γράφουν οι άλλοι στα συστατικά τους γράμματα. Συμφωνείς, αγαπητέ μου φίλε;
- Όχι μόνο συμφωνώ, απάντησε ο φίλος του έμπορου, αλλά και σου χρωστώ ευγνωμοσύνη για το ωφέλιμο μάθημα που δίδαξες και σε εμένα!
* Κ. Ρωμαίος
(Αναγνωστικόν Δ' τάξης Δημοτικού, 1955)
* Φωτογραφία από Oberholster Venita από το Pixabay
