Έπαιζε ανέμελα με το ποδηλατάκι της όταν ξαφνικά μία άγνωστη γυναίκα από την Σομαλία που καθόταν σε ένα παγκάκι έβγαλε ένα μαχαίρι και την μαχαίρωσε στον λαιμό με αποτέλεσμα η Έμιλι να πεθάνει.
Η δολοφόνος συνελήφθη και μεταφέρθηκε σε ψυχιατρική φυλακή.
Η είδηση της δολοφονίας του μικρού κοριτσιού πέρασε στα… «ψιλά», ενώ η κηδεία της έγινε σε στενό οικογενειακό κύκλο λόγω των περιοριστικών μέτρων για τον κορονοϊό.
➤ Η Βρετανίδα δημοσιογράφος Katie Hopkins έστειλε την παρακάτω επιστολή στην μητέρα του κοριτσιού:
Αγαπητή κυρία Τζόουνς,
Κάθομαι στην κουζίνα μου με τη ρόμπα, περιμένοντας να ξυπνήσει ο μικρός μου κόσμος. Και σε σκέφτομαι, όπως κάνω συχνά. Ανησυχώντας για σένα.
Φυσικά δεν με γνωρίζεις. Είμαι απλώς μια μαμά όπως κάθε άλλη, κάθοντας εδώ και κοιτάζοντας την ρόμπα μου, και σκέφτοντας ότι θα μπορούσα να κάνω ένα πλύσιμο, ακούγοντας μικρά βήματα που γεμίζουν από τις σκάλες. Κάθομαι και περιμένω το νυσταγμένο μικρό μου αγόρι που θα έρθει και θα με αγκαλιάσει για να νιώσει ασφαλή στην αρχή μίας ακόμη ημέρας.
Σκέφτομαι εσάς να ακούτε και εσείς αυτά τα μικρά πόδια, γνωρίζοντας ότι δεν θα έρθουν ποτέ. Περιμένοντας να εμφανιστεί το γλυκό πρόσωπο πίσω από την πόρτα της κουζίνας, κοιτάζοντάς σας σαν να είστε η απάντηση σε όλα. Μόνο που οι ερωτήσεις δεν μπορούν ποτέ να τεθούν τώρα.
Έχει περάσει πάνω από ένας μήνας από τότε που σκοτώθηκε η κόρη σας. Ξέρετε, δεν είμαι ποτέ σίγουρη κάτω από αυτό το lockdown αν ο χρόνος παραμένει ακίνητος ή περνάει με ταχύτητα. Οι μέρες έχουν χάσει κάθε νόημα για όλους μας. Νιώθω χάλια όταν σκέφτομαι τι σημαίνουν τώρα για εσάς.
Οι περισσότεροι άνθρωποι θα αποφύγουν να σας μιλήσουν για τον θάνατο της Έμιλι γιατί είναι πολύ τρομερό. Τα πράγματα που ξέρουμε είναι πολύ σοκαριστικά για να τα αναφέρουμε μπροστά σε μια μαμά.
Ότι το παιδί σας ήταν ένα χαρούμενο κοριτσάκι που έπαιζε με το ποδηλατάκι της στο πάρκο με την οικογένειά της την Κυριακή της Μητέρας, όταν μαχαιρώθηκε μέχρι θανάτου, η ζωή της τελείωσε με ένα χτύπημα από μια μετανάστρια, μια ξένη σε εσάς και σε αυτήν τη γη.
Εάν αυτές οι λέξεις είναι πολύ βάναυσες για κάποιον που χάνει έναν δικό του, πώς είναι δυνατόν αυτά τα πράγματα να συμβούν, σε μια κατά τα άλλα φυσιολογική ημέρα;
Αντ 'αυτού ανατρέπουμε την αλήθεια, μαλακώνουμε τη γλώσσα μας. Δεν μιλάμε για δολοφονία ή φόνο. Ψιθυρίζουμε απαλά ότι η Έμιλι «έφυγε από κοντά μας», όπως ένα δώρο ή ένα βραβείο που σας πήραν από τα χέρια.
Δεν πρέπει ούτε να μιλήσουμε για την μετανάστρια δολοφόνο που κρύβεται πίσω από το χρώμα της και την ψυχική της υγεία.
Έγινε αόρατη εκείνη την ημέρα, όπως ένα «μαγικό κόλπο» που εξαφανίστηκε μπροστά από τα μάτια μας και τα μέσα ενημέρωσης ενήργησαν σκόπιμα σαν να ήταν μαθητές αυτής της μετανάστριας. Η ταυτότητα της δράστριας διαγράφηκε για να προστατεύσει το είδος της από τις συνέπειες, προστατευμένη από τη δικαιοσύνη εξαιτίας της ψυχική της υγείας. Ενώ εσείς, εγκαταλελειμμένη από αυτό το κράτος, μια μητέρα χωρίς το παιδί της, δεν έχετε καμία προστασία.
Γι 'αυτό σας λέω την αλήθεια για τον θάνατο της Έμιλι, κατευθείαν μέσα από την καρδιά μου σε σας.
Αναρωτιέμαι που είναι όλοι οι άλλοι; Πόσο εύκολο είναι να αφήσουμε το θάνατο της Έμιλι να περάσει απαρατήρητο σε έναν κόσμο όπου η κοινή λογική έχει χαθεί από τον κορονοϊό και για το μόνο που ανησυχούν οι άλλοι είναι ο εαυτός τους. Ζουν σαν νησιά αυτοί οι άνθρωποι, ενδιαφέρονται μόνο για τα πράγματα που αγγίζουν τις ακτές τους. Ήταν τόσο καλοί πολίτες, πίνοντας το Corona-Kool-Aid που τους έδωσε η κυβέρνηση και τα μέσα ενημέρωσης, ζώντας με φόβο. Βλέπουν αυτόν τον ιό ως απειλή για όλα τα πράγματα που μπορεί να τους ενοχλούν: την υγεία τους, την οικογένειά τους, τη δουλειά τους, το σπίτι τους.
Και δεν αμφισβητούν τα πράγματα που είναι πέρα από την μύτη τους, και δεν αναρωτιόνται τι χώρα έχουμε γίνει. Ποτέ δεν κοιτάνε ψηλά για να διαπιστώσουν την αποσύνθεση αυτής της χώρας.
Βλέπω τους ανθρώπους να σκουπίζουν, να απολυμαίνουν, να φορούν μάσκες, να κρατάνε αποστάσεις και να απομακρύνονται. Καμία ποσότητα απολυμαντικού χεριών δεν θα τους σώσει από την κατάσταση αυτής της χώρας και από τους ανθρώπους που έχουμε αφήσει μέσα σε αυτήν.
Τόση προσπάθεια για να προστατευθούν από έναν αόρατο εχθρό και να αγνοήσουν ότι είναι μπροστά στα μάτια τους. Εκείνοι που φοβούνται τον ιό, δεν δείχνουν κανένα φόβο για τα τέρατα να περπατούν ανάμεσά μας και τα προσπερνάνε πειθαρχώντας σε αυτούς που λένε ότι η «ποικιλομορφία είναι η δύναμη μας».
Μιλώ ξεκάθαρα για τη δολοφονία της μικρής Emily σε εσάς, κυρία Jones, γιατί θέλω ακόμα να ακούγεται η ιστορία του κοριτσιού σας. Η ιστορία της Emily δεν αφορά τέρατα, ορατά ή αόρατα, ή κάποια διαταραγμένη ψυχικά μετανάστρια με μαχαίρι.
Είναι αυτή η εικόνα του κοριτσιού σας, έξυπνη, χαρούμενη και με ζωντάνια στα μάτια της. Τα μαλλιά της είναι όλα λαμπερά και καθαρά, οι μικρές της κοτσίδες συνδυάζονται τέλεια για τη φωτογραφία του σχολείου της.
Πήρατε ακόμη χρόνο για να βεβαιωθείτε ότι είχε ίδια λαστιχάκια μαλλιών, ψάχνοντας στο πίσω μέρος του καναπέ ή στο αστείο μικρό καπάκι με τα αξεσουάρ των μαλλιών που έχουμε όλοι, για να βρείτε ένα ζευγάρι που ταιριάζει. Οι μικρές πλεξούδες είναι δύσκολο να φτιαχτούν πάνω από ένα κεφάλι που γελάει και γελάει.
Βλέπουμε το καθαρό άσπρο πουκάμισό της και τη στολή της όλα τακτοποιημένα, γνωρίζοντας ότι πίσω από αυτό βρίσκεται ένα βουνό με άπλυτα με επίμονα σημάδια μελανιού που πρέπει να καθαριστούν και που δεν θα φύγουν. Είναι η καθημερινότητα της μητέρας: γκρίνια για τη χρήση της οδοντόβουρτσας ή για το πλύσιμο του προσώπου, ψάχνοντας για τη χαμένη γραβάτα λίγο πριν βγείτε από την πόρτα του σπιτιού σας.
Αυτή είναι μια εικόνα της αγάπης μιας μητέρας για το παιδί της. Και κανείς δεν μπορεί να την πάρει.
Δεν ξέρω πόσο μακρύ θα είναι το ταξίδι για να βγείτε ξανά στην επιφάνεια ή πόσο καιρό θα σας πάρει για να διώξετε αυτό το βάρος που σπρώχνει το στήθος σας και δεν σας αφήσει να αναπνεύσετε, αλλά καθώς παλεύετε παρακαλώ να ξέρετε ότι δεν είστε μόνη. Δεν έχουμε όλοι εμμονή με την αυτοσυντήρηση, φροντίζοντας μόνο τον εαυτό μας. Τι αξία έχει να είμαστε ασφαλείς στα σπίτια μας εάν η χώρα μας δεν είναι;
Φοβάμαι ότι χρειαζόμαστε λίγη Emily για να μας το θυμίζει. Η Βρετανία θα νικήσει αυτόν τον ιό, αλλά δεν τα κατάφερε με την οικογένειά σας. Η επιβεβλημένη μας μοναξιά θα τελειώσει, ξέρω ότι η δικιά σας ποτέ.
Με εκτίμηση,
Κάτι Χόπκινς
----------------
[Σημείωση του συντάκτη: αυτή η στήλη τροποποιήθηκε στις 20 Μαΐου. Η γυναίκα που κατηγορείται για τη δολοφονία της Έμιλι Τζόουνς θεωρείται ότι κατάγεται αρχικά από την Αλβανία.]
