To 3o Εργαστήριο Ζωγραφικής της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ, μετά από πρόσκληση του Εκπολιτιστικού Συλλόγου Άνω Μηλιάς Πιερίας και της Τοπικής Επιτροπής της Αγ. Παρασκευής...
θα υλοποιήσει την εικαστική παρέμβαση «72κύκλοι» που θα πραγματοποιηθεί από την Παρασκευή 10 έως και την Κυριακή 12 Ιουλίου στην Άνω Μηλιά Πιερίας, στον περιβάλλοντα χώρο του Μνημείου Πεσόντων του Yakovlev.
Η επιλογή της τοποθεσίας, καθώς και το θέμα της ελεύθερης αυτής εικαστικής παρέμβασης σχετίζεται με το αεροπορικό δυστύχημα του Γιάκοβλεφ, του ουκρανικού αεροσκάφους που συνετρίβη στα Πιέρια Όρη τον Δεκέμβριο του 1997 και στοίχισε τη ζωή σε 72 ανθρώπους.
Στη δράση θα συμμετάσχει ομάδα φοιτητών της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ με την εποπτεία και τον συντονισμό των καθηγητών του 3ου Εργαστηρίου Γ. Τσακίρη, Β. Βασιλακάκη, Σ. Παναγιωτάκη και Χ. Κεραμάρη.
Οι φοιτητές θα χρησιμοποιήσουν φυσικά και τεχνητά υλικά που σταδιακά θα απορροφηθούν από τον χώρο και τον χρόνο μέσω της φυσικής τους μετάλλαξης. Παρ’ όλα αυτά, ο εφήμερος χαρακτήρας του έργου αποκτά ταυτόχρονα και μια διάσταση διάρκειας, μέσα από τη συγκινησιακή φόρτιση του αποτυπώματος που αφήνει. Το έργο ακολουθεί τη φύση, αλληλεπιδρά με τον περιβάλλοντα χώρο και γίνεται τμήμα του, λειτουργώντας συγχρόνως σαν ένα όχημα μνήμης ανασύροντας εικόνες, πραγματικές ή φαντασιακές.
θα υλοποιήσει την εικαστική παρέμβαση «72κύκλοι» που θα πραγματοποιηθεί από την Παρασκευή 10 έως και την Κυριακή 12 Ιουλίου στην Άνω Μηλιά Πιερίας, στον περιβάλλοντα χώρο του Μνημείου Πεσόντων του Yakovlev.
Η επιλογή της τοποθεσίας, καθώς και το θέμα της ελεύθερης αυτής εικαστικής παρέμβασης σχετίζεται με το αεροπορικό δυστύχημα του Γιάκοβλεφ, του ουκρανικού αεροσκάφους που συνετρίβη στα Πιέρια Όρη τον Δεκέμβριο του 1997 και στοίχισε τη ζωή σε 72 ανθρώπους.
Στη δράση θα συμμετάσχει ομάδα φοιτητών της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ με την εποπτεία και τον συντονισμό των καθηγητών του 3ου Εργαστηρίου Γ. Τσακίρη, Β. Βασιλακάκη, Σ. Παναγιωτάκη και Χ. Κεραμάρη.
Οι φοιτητές θα χρησιμοποιήσουν φυσικά και τεχνητά υλικά που σταδιακά θα απορροφηθούν από τον χώρο και τον χρόνο μέσω της φυσικής τους μετάλλαξης. Παρ’ όλα αυτά, ο εφήμερος χαρακτήρας του έργου αποκτά ταυτόχρονα και μια διάσταση διάρκειας, μέσα από τη συγκινησιακή φόρτιση του αποτυπώματος που αφήνει. Το έργο ακολουθεί τη φύση, αλληλεπιδρά με τον περιβάλλοντα χώρο και γίνεται τμήμα του, λειτουργώντας συγχρόνως σαν ένα όχημα μνήμης ανασύροντας εικόνες, πραγματικές ή φαντασιακές.