Στον κόρφο σου γεννήθηκα γλυκειά αρχοντοπούλα Του Εύξεινου πριγκήπισσα, του Πόντου το καμάρι
Κάστρο ανίκητο, βωμός, της πίστης, της πατρίδας
Λεβεντομάννα ξακουστή μαρτύρων κι’ αποστόλων.
Μ’ όνειρα μ’ έθρεψες τρανά, με της Ελλάδας γάλα
Μ’ ώπλισες μ’ άρματα λαλιάς κουφούς για να ξυπνήσω
Με δυναμίτη της γραφής σοφούς για να ντροπιάσω.
Μ’ έδωκες φώς απ’ τ’ ουρανού σκοτάδια να σκορπίσω
Κι’ ως τα Πιέρια μ’ έριξες να γίνω Ολυμπίτης
Για να κηρύξω τον Θεό απ’ των θεών το δώμα.
ΠΙΕΡΟΣ ΟΛΥΜΠΙΤΗΣ
*Το ποίημα και η φωτογραφία είναι φωτοτυπίες από το φύλλο της 19ης Ιανουαρίου 1957 της εφημερίδος «ΚΗΡΥΞ ΤΩΝ ΠΙΕΡΙΩΝ» που έβγαζε μαζί με τον Στέλιο Γαζή από τις αρχές 1955 ως τον Σεπτέμβριο 1957 ο Σάββας Κανταρτζής και με το ψευδώνυμο ΠΙΕΡΙΟΣ ΟΛΥΜΠΙΤΗΣ δημοσίευε τα ποιήματα του.
ΤΑ ΚΟΤΥΩΡΑ (ΟΡΔΟΥ)
* Η δυτική πλευρά των Κοτύωρων (Ορδού) όπου η Ελληνική συνοικία της Υπαπαντής, όπως φαίνεται εις μίαν τελευταίαν φωτογραφία. Είς το βάθος δεξιά, ύπερθεν της θαλάσσης, διακρίνεται η Ψωμιάδειος Σχολή παραπλεύρως του ναού της Υπαπαντής. Το πάρκον πρό της θαλάσσης το έκαναν οι Τούρκοι μετά την αποχώρησιν των Ελλήνων, και είναι ακριβώς επί του οικοπέδου όπου ήτο η Εκκλησία και το σχολείον της Ελληνικής Ευαγγελικής Κοινότητητος Κοτυώρων, είς την συνοικίαν του Αγίου Γεωργίου. Είς το κέντρον της πόλεως είναι η αγορά, ανατολικώς δε αυτής ήτο η συνοικία Αγίου Νικολάου. Οι κάτοικοι της πόλεως τότε ανήρχοντο είς 15.000, εκ των οποίων 8.000 Έλληνες, 2.000 αρμενείς και 5.000 Τούρκοι. Η Αρμενική συνοικία ευρίσκετο ύπερθεν της συνοικίας της Υπαπαντής είς την πλαγιάν του λόφου Μπόζ Τεπέ, ή δε Τουρκική ανατολικότερον, είς τα νοτίους παρυφάς της πόλεως.
* Από τα απομνημονεύματα του Σάββα Ι. Κανταρτζή, "ΝΙΚΗ ΧΩΡΙΣ ΡΟΜΦΑΙΑ" Η Δαμασκός του 20ου Αιώνα.
