Η Ε.Ε. δεν πρόκειται ποτέ να επιβάλλει κυρώσεις στην Τουρκία. Και δεν μπορεί, αλλά κυρίως δεν θέλει. Τα ίδια φυσικά ισχύουν και για το ΝΑΤΟ.
Ε.Ε. και ΝΑΤΟ μεταχειρίζονται την Ελλάδα, σαν να μην είναι ένα κράτος μέλος της, αλλά σαν να είμαστε κάποια τρίτη χώρα, σαν μία τριτοκοσμική χώρα στην μέση του πουθενά. Καμία αλληλεγγύη, καμία ουσιαστική βοήθεια. Μας μεταχειρίζονται σαν να είναι αυτοί κάποιοι ψυχροί τραπεζίτες επιβάλλοντας μας δυσβάσταχτα μνημόνια και αποικιοκρατικές συμφωνίες.
Τι έκανε η Ε.Ε. για την Κύπρο; Τίποτα! Επιτρέπει σε μία τρίτη χώρα (Τουρκία) να κατέχει παράνομα έδαφος μίας χώρας μέλος της και να διατηρεί στρατό κατοχής.
Καταστρέψαμε την πρωτογενή μας οικονομία (κτηνοτροφία, γεωργία) και ερημοποιήσαμε την ύπαιθρο και τα χωριά μας για να πάρουμε επιδοτήσεις και ξεχάσαμε να δουλεύουμε. Ξεχάσαμε να ιδρώνουμε για να βγάζουμε το ψωμί μας και να ταΐσουμε τις οικογένειες μας.
Στέλνουμε στρατιώτες μας σε διάφορα μέρη του κόσμου με αιτιολογία την διατήρηση της ειρήνης, της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά όταν απειλούμαστε εμείς, τόσο Ε.Ε. όσο και ΝΑΤΟ κλείνουν τα μάτια τους. Έχουμε γίνει τόσο δουλοπρεπείς που συμφωνούμε σε κυρώσεις εναντίον άλλων χωρών που απειλούν τα συμφέροντα των μεγάλων της Δύσης, αλλά όταν ζητάμε εμείς να επιβληθούν κυρώσεις σε αυτούς που μας απειλούν, δεν μας δίνει κανείς τους καμία σημασία.
Μήπως να την κάνουμε σιγά σιγά;
Γιατί οι Άγγλοι που έφυγαν από την Ε.Ε. ήταν πιο μάγκες; Όχι. Αλλά αγαπούν την χώρα τους… Ας τους ταρακουνήσουμε λίγο με κάποιες ενέργειες που ένα σοβαρό και ανεξάρτητο κράτος θα είχε κάνει εδώ και χρόνια:
1. Καταγγελία των μνημονίων και παύση πληρωμών.
2. Προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο κατά της Γερμανίας για την επιστροφή του κατοχικού δανείου και τις πολεμικές αποζημιώσεις με την απειλή κατασχέσων τόσο εντός της χώρας μας όσο και εκτός.
3. Αίτημα για αποχώρηση της χώρας μας από την Ε.Ε. και από το ΝΑΤΟ.
Φυσικά για να γίνουν όλα τα παραπάνω αλλά και πολλά άλλα που δεν είναι της παρούσης να αναλύσουμε τώρα, χρειάζεται πολιτική ηγεσία που να στέκεται στο ύψος της και να ορθώνει το ανάστημα της σε Γερμανούς και Αμερικάνους και σε κάθε λογής ψυχρό χαρτογιακά. Κοιτάζοντας στην ελληνική βουλή δεν βλέπουμε κάτι που να μας δίνει ελπίδα. Με την παρούσα σύνθεση της, μόνο αισθήματα απογοήτευσης μπορούμε να έχουμε και δυστυχώς την σιγουριά ότι για πολλά χρόνια ακόμη θα είμαστε οι φτωχοί συγγενείς της Ευρώπης. Μία αφρικάνικη χώρα σπαρμένη εντελώς τυχαία στην Ευρωπαϊκή ήπειρο, όπου οι «δυνατοί» του κόσμου θα της απομυζούν τον εθνικό της πλούτο, θα απορροφούν τα καλύτερα της μυαλά και θα αποφασίζουν αυτοί για την τύχη της….
Μήπως να την κάνουμε σιγά σιγά;
