αν μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες (facebook, twitter κ.α.) μπορούν να λογοκρίνουν τόσο εύκολα τον Πρόεδρο της μεγαλύτερης δύναμης στον κόσμο, να τον μπλοκάρουν και να του διαγράψουν τον λογαριασμό του, τι θα μπορούσαν να κάνουν εδώ στην Ευρώπη και στο υπόλοιπο κόσμο φυσικά;
Θα μπορούσαν π.χ. να επηρεάσουν αποτελέσματα εκλογών; Πολιτικές κυβερνήσεων; Να δημιουργήσουν από το μηδέν κρίσεις σε διάφορα σημεία του πλανήτη; Να κάνουν την αλήθεια ψέμα και το ψέμα αλήθεια;
➤ Διαβάστε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το άρθρο του Mathieu Slama (Γάλλου συγγραφέα και δημοσιογράφου) στην γαλλική lefigaro:
«Το ερώτημα που πρέπει να τεθεί για οποιονδήποτε υπερασπιστή της ελευθερίας είναι το εξής: Με πιο δικαίωμα μπορεί μια ιδιωτική εταιρεία να αποφασίσει σχετικά με τις πληροφορίες που είναι αληθείς ή ψευδείς, ότι είναι καλές ή κακές, ότι είναι ακίνδυνο ή επικίνδυνο; Με ποιο δικαίωμα μπορεί μια ιδιωτική εταιρεία να καταδικάσει έναν αρχηγό κράτους; Υπάρχουν νόμοι μίσους περιεχομένου και όλοι όσοι αισθάνονται αδικημένοι από ένα tweet, ένα βίντεο ή ένα μήνυμα στο Facebook έχουν το δικαίωμα να λάβουν νομική δράση.
Συχνά στο όνομα των πολύ καλών προθέσεων συμβαίνουν οι χειρότερες μετατοπίσεις. Αυτή η συζήτηση σχετικά με την εποπτεία των πλατφορμών κοινωνικής δικτύωσης δεν διαφέρει. Εκείνοι που υποστηρίζουν μια αυστηρότερη εποπτεία πλατφορμών είναι πεπεισμένοι ότι κάνουν δημοκρατία μια υπηρεσία, παρόλο που την αποδυναμώνουν στα ίδια της τα θεμέλια. Επειδή επιτρέποντας σε μια ιδιωτική εταιρεία να λογοκρίνει περιεχόμενο επειδή θα ήταν αμφισβητήσιμο, αυτό σημαίνει ότι έχει το δικαίωμα να μιλά σωστά ή λάθος.
Αυτό σημαίνει ότι δίνουμε σε αυτήν την εταιρεία μια υπερβολική δύναμη πάνω σε αυτό που έχουμε το δικαίωμα να πούμε, και ότι της δίνουμε τη δυνατότητα να επηρεάσει σημαντικά την κοινή γνώμη, τις εκστρατείες εκλογές, πολιτικές επιλογές κ.λπ.
Όσο περισσότερα όρια θέτουμε στην ελευθερία της έκφρασης, τόσο περισσότερα αυτά τα όρια υπερισχύουν όλων των ελευθεριών μας. Μια ελεύθερη κοινωνία δεν είναι ποτέ πραγματικά εάν αυτή η ελευθερία παρεμποδίζεται συνεχώς στο όνομα μιας συχνά συγγενικής και πάντα μισαλλοδοξικής ηθικής. Μια ελεύθερη κοινωνία μπορεί να ισχύει μόνο αν αναγνωρίσει την πιθανότητα παραβίασης.»
«Το ερώτημα που πρέπει να τεθεί για οποιονδήποτε υπερασπιστή της ελευθερίας είναι το εξής: Με πιο δικαίωμα μπορεί μια ιδιωτική εταιρεία να αποφασίσει σχετικά με τις πληροφορίες που είναι αληθείς ή ψευδείς, ότι είναι καλές ή κακές, ότι είναι ακίνδυνο ή επικίνδυνο; Με ποιο δικαίωμα μπορεί μια ιδιωτική εταιρεία να καταδικάσει έναν αρχηγό κράτους; Υπάρχουν νόμοι μίσους περιεχομένου και όλοι όσοι αισθάνονται αδικημένοι από ένα tweet, ένα βίντεο ή ένα μήνυμα στο Facebook έχουν το δικαίωμα να λάβουν νομική δράση.
Συχνά στο όνομα των πολύ καλών προθέσεων συμβαίνουν οι χειρότερες μετατοπίσεις. Αυτή η συζήτηση σχετικά με την εποπτεία των πλατφορμών κοινωνικής δικτύωσης δεν διαφέρει. Εκείνοι που υποστηρίζουν μια αυστηρότερη εποπτεία πλατφορμών είναι πεπεισμένοι ότι κάνουν δημοκρατία μια υπηρεσία, παρόλο που την αποδυναμώνουν στα ίδια της τα θεμέλια. Επειδή επιτρέποντας σε μια ιδιωτική εταιρεία να λογοκρίνει περιεχόμενο επειδή θα ήταν αμφισβητήσιμο, αυτό σημαίνει ότι έχει το δικαίωμα να μιλά σωστά ή λάθος.
Αυτό σημαίνει ότι δίνουμε σε αυτήν την εταιρεία μια υπερβολική δύναμη πάνω σε αυτό που έχουμε το δικαίωμα να πούμε, και ότι της δίνουμε τη δυνατότητα να επηρεάσει σημαντικά την κοινή γνώμη, τις εκστρατείες εκλογές, πολιτικές επιλογές κ.λπ.
Όσο περισσότερα όρια θέτουμε στην ελευθερία της έκφρασης, τόσο περισσότερα αυτά τα όρια υπερισχύουν όλων των ελευθεριών μας. Μια ελεύθερη κοινωνία δεν είναι ποτέ πραγματικά εάν αυτή η ελευθερία παρεμποδίζεται συνεχώς στο όνομα μιας συχνά συγγενικής και πάντα μισαλλοδοξικής ηθικής. Μια ελεύθερη κοινωνία μπορεί να ισχύει μόνο αν αναγνωρίσει την πιθανότητα παραβίασης.»
Ολόκληρο το άρθρο στα γαλλικά εδώ: www.lefigaro.fr
*Φωτογραφία από Ed Zilch από το Pixabay 