Για τα μεγάλα μέσα μαζικής «ενημέρωσης» (αλλά και για τους πολιτικούς μας), Πάσχα είναι το πώς θα ψήσουμε το αρνάκι, αν θα είναι στον φούρνο ή στην σούβλα, αν η σούβλα θα είναι στο μπαλκόνι, στην αυλή, στο πεζοδρόμιο ή στην ταράτσα, αν θα φάμε μαγειρίτσα και όλα αυτά αν θα τα κάνουμε με φίλους και συγγενείς ή μόνο με την οικογένεια μας.
Λες και για τους πιστούς, το Πάσχα συμβολίζει μόνο το αρνάκι και την μαγειρίτσα...
Το αν θα μπορέσει ο πιστός να πάει στους Χαιρετισμούς (που στην πραγματικότητα τους έχουν καταργήσει πέρσι και φέτος), αν θα μπορέσει ο πιστός να πάει στην εκκλησία, να κοινωνήσει, να εξομολογηθεί και να ζητήσει συγχώρηση, να παρακολουθήσει και να βιώσει τα μυστήρια των Παθών του Κυρίου, να προσκυνήσει και να ακολουθήσει τον Επιτάφιο, να πάρει το Άγιο Φως σπίτι του δεν έχουν καμία σημασία για τα ΜΜΕ και τους πολιτικούς μας. Για αυτούς σημασία έχει το αρνάκι και η μαγειρίτσα! Και προσπαθούν να τα παρουσιάσουν σαν μία κανονικότητα, ότι αυτό είναι το Πάσχα.
Και όσο πλησιάζουν οι μέρες, στα τηλεπαράθυρα θα πληθαίνουν οι συζητήσεις για το πώς θα φάμε και θα πιούμε και όχι πώς θα βρεθούμε ποιο κοντά στα Πάθη του Κυρίου. Και όλα αυτά θα τα παρουσιάζουν σαν μία κανονικότητα, ότι αυτό είναι το Πάσχα, προσπαθώντας να τα περάσουν στο υποσυνείδητο των Ελλήνων, απομακρύνοντας μας από το πραγματικό νόημα αυτών των άγιων ημερών και να δούμε το Πάσχα ως μία ακόμη γιορτή όπως π.χ. η πρωτομαγιά ή τις αποκριές.
Η επιδημία του κορονωιού τους δίνει την «κάλυψη» και το πρόσχημα για να πετύχουν τους σκοπούς τους που δεν είναι άλλοι από τον αποχριστιανισμό της ελληνικής κοινωνίας και την απομάκρυνση μας από την θρησκεία και την προσήλωσή μας μόνο στα υλικά, ξεχνώντας τα πνευματικά.
Φυσικά και η σούβλα, η μαγειρίτσα, το τσούγκρισμα των αυγών, τα τσουρέκια και άλλα έθιμα που συνδέονται με το Πάσχα, ανήκουν στις παραδόσεις μας και είναι μέρος της μεγάλης αυτής θρησκευτικής γιορτής. Δεν είναι αυτά όμως το Πάσχα...
