Σκασμένοι από μία ακόμη δύσκολη χρονιά, με υποχρεώσεις, φόρους, ακρίβεια, μέτρα και καραντίνες, θέλουν να ξεσκάσουν, να νιώσουν ελεύθεροι, να πιστέψουν ότι είναι ζωντανοί ξανά.
Τα πανηγύρια είναι από εκείνες τις κοινωνικές εκδηλώσεις που σε πείσμα των "ηγετών" μας, φέρνουν τον άνθρωπο πιο κοντά τον έναν με τον άλλο χωρίς την έγνοια κορονοϊών, ιών πιθήκων και οποιωνδήποτε άλλων "ιών" που πρωτίστως χτυπάνε την κοινωνικότητα του ανθρώπου και την επιθυμία του να μιλήσει, να σκεφτεί, να χαρεί και να ξεχάσει τα προβλήματα του.
Το παράδοξο με τα πανηγύρια είναι ότι σε πολλά από αυτά "επίτιμοι" καλεσμένοι είναι οι βουλευτές (και οι υποψήφιοι διαφόρων θέσεων), οι υπουργοί, τα κομματικά στελέχη που απαγόρευαν την διοργάνωση πανηγυριών και "κλείδωναν" τους ανθρώπους σπίτια τους. Περισσότερο παράδοξο είναι ότι οι άνθρωποι στα πανηγύρια... τους καλωσορίζουν, τους κερνούν και τρέχουν να σφίξουν τα χέρια τους!
Τέλος πάντων, δεν είναι αυτό το θέμα μας, αλλά όλη αυτή η ενέργεια και η ζωντάνια που βγαίνει από τους συμμετέχοντες στα πανηγύρια, να συνεχιστεί και αφού τελειώσουν αυτά και κληθούμε όλοι μας να αντιμετωπίσουμε μία ακόμη δύσκολη χρονιά. Να μην οδηγηθούμε πάλι σαν πρόβατα στην "σφαγή", δεχόμενοι αδιαμαρτύρητα ότι παλαβό, αυταρχικό και ακατανόητο μέτρο μας φέρουν από Σεπτέμβρη οι "ηγέτες" μας. Με την ίδια λεβεντιά που κάποιος θα χορέψει ένα ζεϊμπέκικο, με το ίδιο πάθος που θα σπάσει μια ντουζίνα πιάτα, με το ίδιο πάθος που θα τραγουδήσει από τα βάθη της ψυχής του μια μαντινάδα, ένα "άσμα", έτσι να είναι όλο τον χρόνο διεκδικώντας τα δίκαια του, διεκδικώντας την ζωή του. Την ανθρωπιά και την λεβεντιά που βγάζει ο Έλληνας τα καλοκαίρια στα πανηγύρια, να μην την ανταλλάξει το φθινόπωρο και τον χειμώνα, με το χωρίς αισθήματα και συναισθήματα ψυχρό "ρομπότ" που θέλουν να τον μετατρέψουν...
