Κάθε τρεις και λίγο ακούμε και διαβάζουμε για κάποιο νέο πολιτικό σχηματισμό-κόμμα ή για κάποιον που θα βάλει μπροστά το κορμί (και τις ιδέες του φυσικά...) απέναντι στον κυβερνητικό αυταρχισμό και την νέα τάξη πραγμάτων επιδιώκοντας την αλλαγή, την κάθαρση, την αναγέννηση, και άλλα παρόμοια πράγματα.
Δικηγόροι, γιατροί, ερευνητές, φιλόσοφοι, εκπαιδευτικοί, κ.α. θέτουν τον εαυτό τους στην «υπηρεσία» του κοινού καλού, έχοντας όλοι τους ένα κοινό σημείο αναφοράς. Θέλουν να είναι αυτοί οι πρωταγωνιστές, και αυτοί που θα ηγούνται της προσπάθειας απαλλαγής των τυραννικών καθεστώτων που εκμεταλλεύονται την ανθρωπότητα.
Το ΕΓΩ τους όμως, είναι τόσο υψηλό που σκιάζει μια πολύ σημαντική έννοια. Την συμμαχία! Δεν κάθονται όλοι μαζί σε ένα τραπέζι (στρογγυλό ή τετράγωνο δεν έχει σημασία...) να συζητήσουν μεταξύ τους και να αποφασίσουν αυτό που η κοινή λογική προστάζει: ότι ενωμένοι μπορούν να επιτύχουν περισσότερα πράγματα, παρά ο καθένας μόνος του!
Το αποτέλεσμα είναι να ρίχνουν νερό στον μύλο της κυβέρνησης. Οι ψήφοι των πολιτών θα διασπαστούν σε δεκάδες μικρά πολιτικά κόμματα, κανένα τους δεν θα καταφέρει όχι απλά να μπει στην βουλή, αλλά ούτε από έξω να περάσει και κερδισμένη θα είναι η κυβέρνηση ή κάποιο άλλο κόμμα "εξουσίας" που θα δει την δυσαρέσκεια της κοινωνίας να θρυμματίζεται αριστερά και δεξιά χωρίς καμία απώλεια για αυτούς.
Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι η κυβέρνηση θέλει να υπάρχουν πολλά μικρά κόμματα, γιατί έτσι δεν θα έχει κανέναν αντίπαλο. Σκεφτείτε όμως ότι αν όλα αυτά τα κόμματα ενώνονταν σε μία μεγάλη πολιτική συμμαχία, τι σπουδαίο θα μπορούσε να προκύψει. Όλοι μας έχουμε συμπάθειες. Άλλοι συμπαθούν τον Καζάκη, άλλοι τον Κούβελα, άλλοι τον Νατσιό, άλλοι τον Εμφιετζόγλου, άλλοι τον Βελόπουλο, τον Βόβολη, και πάει λέγοντας. Γιατί όλοι αυτοί οι ψήφοι να μην ενωθούν και να γίνουν μία μεγάλη γροθιά που θα γκρεμίσει αυτό το σάπιο οικοδόμημα που μας ταλαιπωρεί όλα αυτά τα χρόνια;
Οι ευθύνες για την μη δημιουργία αυτής της συμμαχίας, βαραίνει όλους αυτούς που θέλουν να έχει ο καθένας τους από ένα κόμμα. Γιατί στις θέσεις τους δεν βλέπουμε καμία ουσιαστική διαφορά! Όλοι συμφωνούν, αλλά διαφωνούν να τα βρουν μεταξύ τους! Δεν είναι αργά. Ας τα βρουν μεταξύ τους, ας συμφωνήσουν ότι πρωταρχικός σκοπός τους θα είναι η είσοδος τους στην Βουλή με ένα σημαντικό ποσοστό που θα τους βάλει σε πρωταγωνιστικό ρόλο και μετά ας λύσουν όποια διαφωνία έχουν. Να βάλουν μπροστά το καλό της κοινωνίας και μετά το δικό τους καλό!
Υπάρχουν ήδη πολιτικά κόμματα που όλοι αυτοί οι "νεόκοποι" πολιτικοί σωτήρες θα μπορούσαν να βρουν στέγη. Π.χ. η "ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ" ή το "ΕΠΑΜ" είναι κάποια από αυτά. Δεν χρειάζεται ούτε να συμφωνούν σε όλα, ούτε να... αγαπιούνται! Να βάλουν όμως στην άκρη τους εγωισμούς και τους ναρκισσισμούς τους και να ενωθούν! Ειδάλλως αντί για λύση του προβλήματος, θα είναι τελικά και οι ίδιοι μέρος του...
