Ο κ. Δημήτρης Καζάκης οικονομολόγος αναλυτής και από το 2011 επικεφαλής του ΕΠΑΜ είναι ένας από τους λίγους που πρόβλεψε ήδη από το 2009 την χρεοκοπία της χώρας μας, που από το 2010 τη βιώνουμε.
Πρόσφατα τον ρώτησαν δημοσιογράφοι: « Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή είναι στις πιο υπερχρεωμένες χώρες του πλανήτη συνυπολογίζοντας μαζί με το δημόσιο και το εξωτερικό της χρέος. Η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να συνεχιστεί. Ποια είναι η θέση σας στο φλέγον αυτό ζήτημα;» Και ο κ. Δημήτρης Καζάκης απάντησε : «Καταρχάς ήμουν από εκείνους, που πολύ νωρίτερα από τα μνημόνια το έλεγα και ήμουν ο πρώτος που το είχα πει στην Ελλάδα και το είχα προβλέψει, ότι πάμε σε απόλυτη χρεοκοπία.»
Η αντίστροφη μέτρηση για τη χρεοκοπία ξεκίνησε από τη στιγμή, που χάσαμε το εθνικό μας νόμισμα. Mια οικονομία που χάνει το εθνικό της νόμισμα, έστω κι αν το διαχειρίζεται με τον χειρότερο τρόπο, όπως γινόταν με τις κυβερνήσεις επί δραχμής, χάνει τη δυνατότητα να αντιμετωπίσει μία κρίση χρέους και η οποία να οδηγεί σε χρεοκοπία. Επομένως όταν μπήκαμε στο ευρώ, η αντίστροφη μέτρηση είχε ξεκινήσει, το θέμα ήταν, πότε θα ΄σκαγε η βόμβα. Η βόμβα έσκασε τ ον Ιανουάριο του 2009, όταν πλέον η κυβέρνηση, τότε η κυβέρνηση Καραμανλή, του νεοτέρου, δεν μπορούσε να αναχρηματοδοτήσει το χρέος από τις διεθνείς αγορές με δημοπρασίες ομολόγων, όπως γινότανε κλασικά. Λοιπόν από τότε κύλισε πολύ νερό στο αυλάκι. Τότε είχαμε βγει, όσοι είχαμε βγει, ελάχιστοι μέσα στα δάχτυλα ενός χεριού και είπαμε το εξής απλό πράγμα.
Η διεθνής πρακτική, το Δίκιο της χώρας αλλά και το Διεθνές δίκαιο επιτρέπει σε μια χώρα, που αντιμετωπίζει κρίση χρέους, σαν αυτή που αντιμετώπιζε η Ελλάδα την εποχή εκείνη, να προχωρήσει σε καταγγελία του χρέους και διαγραφή του. Μάλιστα ένας από τους βασικούς, ο πρύτανης όπως αναφέρεται πολλές φορές του Συνταγματικού Δικαίου στην Ελλάδα, ο αείμνηστος Σαρίπολος, ο πατέρας Σαρίπολος, από το 1880 έλεγε, ότι το να προχωρήσει μια χώρα σε πλήρη διαγραφή ενός χρέους, το οποίο είναι καταχρηστικό και βέβαια δεν είναι δυνατόν να πληρωθεί από μια χώρα, είναι κυριαρχικό δικαίωμα της χώρας. Τι έγινε λοιπόν μ’ αυτό το πράγμα, επειδή το ξέρανε πρώτα και κύρια οι δανειστές μας. Τι έκαναν; Με το πρώτο μας επέβαλαν την 1η) δανειακή σύμβαση του 1ου) μνημονίου, όπου προέβλεπε την εκχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας στους δανειστές. Αυτό έκαναν τα μνημόνια, μας αφαίρεσαν την εθνική μας κυριαρχία. Κι επομένως δεν μπορούσαμε να προχωρήσουμε σ’ αυτό, που ήταν αυτονόητο για όλες τις χώρες του κόσμου, δηλαδή καταγγελία και παύση πληρωμών προς τους δανειστές, προκειμένου να διαγραφεί το χρέος.
Αυτό σημαίνει, ότι δεν μπορεί να γίνει; Όχι μπορεί να γίνει σήμερα και πολύ πιο εύκολα, νομικοπολιτικά απ’ ό,τι τότε, γιατί σήμερα οι δανειστές ουσιαστικά έχουνε καταλύσει την εσωτερική έννομη συνταγματική τάξη της χώρας, δηλαδή έχουν αδρανοποιήσει, όπως λένε οι νομικοί το δημοκρατικό πολίτευμα της χώρας, καταργώντας το Σύνταγμά της. Κι αυτό διότι καμία από τις δανειακές συμβάσεις, που μας έχουν επιβάλει και που συνέπειά τους ήταν τα μνημόνια, που έχουν εφαρμοστεί στη χώρα μας, δεν πέρασε, δεν κυρώθηκε δηλαδή νόμιμα από τη βουλή. Επομένως είναι σα να δεσμεύομαι εγώ για ένα χρέος, που μου το έχουν επιβάλει οι δανειστές με παράνομη σύμβαση.
Επομένως καταγγέλλοντας τη σύμβαση, τι πετυχαίνω; Πετυχαίνω ότι το κομμάτι του χρέους, το οποίο συνδέεται με τη σύμβαση, να είναι ως μηδέποτε γενόμενο, δηλαδή να είναι άκυρο. Και τι πρέπει να κάνω γι’ αυτό; Πρέπει να κάνω πρώτον, να υπάρξει μια άλλη κυβέρνηση, η οποία θα προχωρήσει σε μια τέτοια κίνηση και δεύτερον αυτή η κυβέρνηση θα φροντίσει να πάνε για εσχάτη προδοσία σύμφωνα με τα προβλεπόμενα του ποινικού κώδικα του άρθρου 134§ 2 για εσχάτη όλο το πολιτικό προσωπικό, το οποίο ψήφισε και στήριξε μνημόνια, δηλαδή τις δανειακές συμβάσεις.
Και δεν το λέω μόνο εγώ, γιατί το 2018 – δεν το λέμε μόνο εμείς, δηλαδή το ΕΠΑΜ - γιατί έχουμε καταθέσει μια τέτοια μήνυση ήδη από το Φεβρουάριο του 2018, όπου τεκμηριωμένα γίνεται η ανάλυση αυτού του πράγματος, που σας είπα. Τον Ιούλιο του 2018 η Νομική Επιτροπή της Βουλής είπε το ίδιο πράγμα προς τη Βουλή, όταν τότε η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα έφερνε ένα πολυνομοσχέδιο, που στο άρθρο 109 υπήρχε ένα νέο σχέδιο σύμβασης με τους δανειστές, το οποίο όδευε να περάσει από τη Βουλή με τη μορφή σχεδίου. Τότε λοιπόν η Νομική Επιτροπή της Βουλής, η Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής είπε: « Σχέδια συμβάσεων δεν παράγουν νομικό αποτέλεσμα». Τι σημαίνει αυτό; αυτό σημαίνει, ότι δεν δεσμεύουν ούτε τη χώρα, ούτε το λαό της. Επομένως αυτή τη στιγμή τα 270 δις περίπου από τα 400 δις, που έχουν συσσωρευτεί στο δημόσιο χρέος είναι ακυρώσιμα ή άκυρα. Όσο για τα υπόλοιπα, ξέρετε πού τα χρωστάμε; Στις εγχώριες συστημικές τράπεζες, που ο Έλληνα φορολογούμενος τις χρηματοδοτεί εδώ και τόσα χρόνια.
Επομένως τι μπορούμε να κάνουμε; μπορούμε εύκολα να στείλουμε τον εισαγγελέα με όρους δημοσίου ελέγχου στις τράπεζες και να τους κατεβάσουμε τα ρολά. Στη θέση τους θα μπορούνε να αναπτυχθούν νέα τραπεζικά σχήματα, τα οποία να βοηθάνε την οικονομία κι όχι να την λεηλατούν με σαράφικο και τοκογλυφικό τρόπο, όπως δεκαετίες κάνουνε οι λεγόμενες συστημικές τράπεζες. Μπορούμε άνετα να το κάνουμε αυτό. Με ποια προϋπόθεση; Με την προϋπόθεση ότι πρέπει να έχουμε μια πατριωτική δημοκρατική κυβέρνηση.
Βέβαια πολλοί ρωτάνε: « Αν δεν επιβάλλονταν τα μνημόνια, πώς θα αποκτούσε ρευστότητα η οικονομία και πού θα βρίσκονταν τα κεφάλαια για την επανεκκίνησή της, που θα βρείτε τα χρήματα γι’ αυτές τις αλλαγές; και φυσικά ρωτάνε, αν θα αφαιρέσουμε τα περιουσιακά τους στοιχεία κι αν θα τους βάλουμε ισόβια στη φυλακή όλους αυτούς, που έχουνε κάνει αυτά, που έχουμε καταγγείλει με τη μήνυσή μας. Απαντούμε, καταρχάς αυτό που ζητάμε ως προς τις ποινές, γιατί αυτό το αποφασίζει η Δικαιοσύνη, δεν είναι δικό μας θέμα. Λοιπόν εμάς, στο ΕΠΑΜ μας αρκεί η δήμευση της περιουσίας και η αφαίρεση των πολιτικών δικαιωμάτων. Δεν μας ενδιαφέρει να τους συντηρεί το ελληνικό κράτος στη φυλακή. Δήμευση περιουσίας μέχρι 4ης γενιάς και αφαίρεση πολιτικών δικαιωμάτων. Να τελειώσουμε με αυτό το δωσιλογικό προσωπικό οριστικά και αμετάκλητα.
Λοιπόν από κει και πέρα – θα πει κανείς – που θα βρούμε τα λεφτά. Είναι γνωστή η ερώτηση αυτή. Λοιπόν απαντούμε εκεί που τα βρίσκει κι ο κ. Μπάιντεν. Θέλω να πω δηλαδή – οι οικονομολόγοι γνωρίζουν - , τουλάχιστον αυτοί που δεν πληρώνονται, για να παπαγαλίζουν τα τραπεζικά συμφέροντα, γνωρίζουν πολύ καλά ότι υπάρχουνε δύο τρόποι να χρηματοδοτήσεις την οικονομία ή με χρέος ή χωρίς χρέος.
Για να χρηματοδοτήσεις την οικονομία χωρίς χρέος, πρέπει να έχεις δικό σου νόμισμα, δηλαδή να ασκείς τη νομισματική κυριαρχία. Γι’ αυτό και το θέμα της νομισματικής κυριαρχίας ήτανε στη καρδιά του ελληνικού προβλήματος, από τότε που ήρθε ο Καποδίστριας ως κυβερνήτης σ’ αυτή τη χώρα. Τι έκανε τότε ο κυβερνήτης ; Το πρώτο πράγμα, που έκανε, ήταν να φτιάξει νομισματοκοπείο στην Αίγινα. Η Ελλάδα της εποχής έφτιαχνε νομισματοκοπείο.Τι κάναν οι Βαυαροί, όταν ήρθαν στην Ελλάδα; Όταν ήρθαν το πρώτο πράγμα, που κάναν ήταν να το καταστρέψουν ολοκληρωτικά και να παράγουν τη δραχμή στο Μόναχο αντικαθιστώντας το νόμισμα – Φοίνικα, που παρήγαγε ο Καποδίστριας. Για πρώτη φορά νομισματική κυριαρχία δια μέσου εθνικού νομίσματος, δηλαδή νομισματοκοπείου ξέρετε, πότε αποκτήσαμε; Αποκτήσαμε το 1944, όταν η κυβέρνηση εθνικής ενότητας, προκειμένου να οδηγηθεί σε ανοικοδόμηση της χώρας, να εφαρμοστεί σχέδιο μετάβασης στη σταθερότητα μετά την καταστροφή του Β΄ παγκοσμίου πολέμου.
Σχέδιο που το είχε εκπονήσει ο μετέπειτα ακαδημαϊκός Άγγελος Αγγελόπουλος, ο τότε διευθυντής της Τραπέζης της Ελλάδος Ξενοφών Ζολώτας κι ένας από τους πιο άριστους συνταγματολόγους της εποχής και υπουργός οικονομικών ο Αλέξανδρος Σβώλος. Λοιπόν το σχέδιο αυτό προέβλεπε άμεσα νομισματική μεταβολή μέσα σ’ ένα μήνα. Στις 14 Νοεμβρίου 1944 εισήγαγαν τη λεγόμενη δραχμή της απελευθέρωσης, μέσω του νομισματοκοπείου και έτσι άρχισε να πατάει στα πόδια της η οικονομία.
Δυστυχώς επακολούθησαν τα Δεκεμβριανά, ο εμφύλιος, που βεβαίως ήρθαν πρώτα και κύρια με στόχο να ανακοπεί αυτή η πορεία. Διότι αν είχε εφαρμοστεί αυτό το σχέδιο, η Ελλάδα του μεταπολέμου δεν θα είχε τα χάλια, που γνωρίσαμε και που γνωρίσαμε να έχει. Αυτό ήταν.
Τώρα τι μπορούμε να κάνουμε στην πράξη σήμερα με δεδομένο την ύπαρξη του ευρώ. Αυτό, που δε λέει κανείς, είναι ότι μπορείς να κόψεις ευρώ και μέσα στο ευρωσύστημα, σύμφωνα με δικές σου αποφάσεις, δηλαδή με αποφάσεις της ελληνικής κυβέρνησης των εθνικών αρχών. Αυτό προβλέπεται από το 4ο πρωτόκολλο της Συνθήκης της Λισαβώνας. Το 4ο πρωτόκολλο είναι το καταστατικό του ευρωσυστήματος. Στο άρθρο14 § , όπου λέει… Σ’ αυτό το σημείο διακόπτεται ο κ. Καζάκης απ’ τον δημοσιογράφο που του λέει: «Ναι αλλά μετά πρέπει να πάρεις την άδεια, έτσι δεν είναι;» Κι ο κ. Καζάκης απαντά: «Όχι, όχι, κάνεις αυτό που πρέπει να κάνεις και μετά ζητάς τη σύμφωνη γνώμη του Δ.Σ. της ΕΚΤ (Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας). Αν δεν στη δώσει, δε λέει πουθενά η συμφωνία ή το πρωτόκολλο, ποιες είναι οι συνέπειες για τη χώρα, Πουθενά δεν αναφέρονται κι έτσι τι έγινε από το 2011 – 2018; Η τράπεζα της Ελλάδας έκοψε ευρώ ύψους 420 δις και τα έδωσε στις τράπεζες.
Τώρα γιατί δεν τα ’δινε για τον συνταξιούχο, τον εργαζόμενο και τον μικρομεσαίο, είναι γιατί αυτό ήτανε πολιτικές αποφάσεις , φυσικά κι επειδή βρισκόμασταν υπό καθεστώς κατοχής, κατοχής και εκποίησης των δανειστών μας. Μα τι μας εμποδίζει να το κάνουμε αυτό; Αυτό το πράγμα να το κάνουμε τη Δευτέρα μετά την ανάδειξη μια καινούργιας κυβέρνηση και να λειτουργήσει απ’ την Τρίτη και για τους συνταξιούχους και για τους πάντες. Το θέμα είναι, ότι αυτό δεν μπορείς να το κάνεις συνέχεια, γι’ αυτό και τότε πρέπει να αποφασίσει ο ελληνικός λαός, εάν θα εγκαταλείψει την ανάκαμψή του και θα γυρίσει πίσω στα ίδια μ’ αυτά που συμβαίνουν και που έχει υποστεί από την Ε.Ε. ή θα προχωρήσει μπροστά με την εισαγωγή νέου εθνικού – κρατικού νομίσματος.
Αυτό όμως θα’ ναι απόφαση του λαού του ίδιου και πρέπει να ’ναι απόφαση του λαού του ίδιου είτε με δημοψήφισμα, είτε με άλλο τρόπο, με ένα δημοψήφισμα όχι σαν αυτό το τσιπραίικο, ψηφίζει ΟΧΙ ο λαός και του λένε έκανες λάθος, ΝΑΙ είναι. Λοιπόν με αυτό τον τρόπο μπορεί να γίνει, όμως γιατί ποτέ δεν συζητήθηκε αυτό το πράγμα στην ελληνική κοινωνία; Για να το καταλάβει ο κόσμος, ότι μπορεί να γίνει εξαιρετικά εύκολα και μπορεί να γίνει προς όφελός του. Γιατί αυτό το θέμα δεν συζητήθηκε ποτέ; Αντίθετα με εξαίρεση στη διεθνή κοινότητα συζητήθηκε.
Στο Γουόλφον Πράις, στα 1912 – το Γουόλφον Πράις είναι ένα βραβείο, ανάλογο με το νόμπελ οικονομίας - , είναι το αμέσως κατώτερο, που παίρνουν οι οικονομολόγοι μετά το νόμπελ οικονομίας, εκεί τότε τέθηκε το ερώτημα, αν μπορεί να υπάρξει ομαλή μετάβαση σε εθνικό νόμισμα για την Ελλάδα. Και αυτό ως εναλλακτική λύση προς τα μνημόνια. Το σχετικό ερώτημα με σοβαρή μελέτη το απάντησε μια ομάδα οικονομολόγων κερδίζοντας ένα σεβαστό ποσό, που απέδειξε, ότι μπορεί να επιτευχθεί η μετάβαση τεχνικά και μάλιστα ότι θα έχει θετικά αποτελέσματα για τη χώρα έναντι της καταστροφής, που λέγανε όλοι οι άλλοι, τότε που μας τονίζανε, ότι έτσι και το συζητήσουμε αυτό το πράγμα και μόνο που το συζητάμε, καταστρέφεται η χώρα. Και δείτε που έχουμε καταντήσει από τότε, από 2012.
Βέβαια αυτό το γεγονός και τότε αποσιωπήθηκε και βεβαίως και μετά. Δεν ξεκίνησε καμιά συζήτηση. Απεναντίας ο πρόεδρος του ΕΠΑΜ κ. Δ. Καζάκης από τότε φώναζε, ότι ένα σοβαρό δείγμα του τι θέλει να κάμει κόμμα, που διεκδικεί να πάει κυβέρνηση και το ’λεγε για τα αντιμνημονιακά κόμματα – θυμάστε – όπως ήταν ο Σύριζα την εποχή εκείνη και το κόμμα του κ. Καμένου. Φώναζε λοιπόν ο κ. Δ. Καζάκης, ότι δείγμα για το τι θέλουνε να κάνουνε στη διακυβέρνηση, είναι το γεγονός ότι δεν ανοίγουν τη συζήτηση για εναλλακτικές λύσεις. Κανένα από τα τότε λεγόμενα αντιμνημονιακά κόμματα δεν ήθελε να ανοιχτεί συζήτηση για εναλλακτικές μπροστά στον κόσμο, για να τις συζητήσει ο ίδιος ο κόσμος και να μη φοβάται από την υστερία και την υστερική προπαγάνδα, που υπήρχε τότε.
Το γιατί δεν ήθελαν αποδείχτηκε σύντομα με τη δική τους διακυβέρνηση, που στην πραγματικότητα υπήρξε ο εφιάλτης, που έφερε το 3ο μνημόνιο, που είναι και το χειρότερο και το οποίο συνεχίζουμε και εφαρμόζουμε μέχρι και σήμερα. Σ’ αυτό το σημείο ερωτάται από δημοσιογράφο ο κ. Καζάκης: « Η θέση σας είναι παραμένουμε στην Ε.Ε. και τυπώνουμε ευρώ ή βγαίνουμε από τη Ε.Ε. και τυπώνουμε δικό μας νόμισμα;» Και ο κ. Δ. Καζάκης απαντά: Όχι, το θέμα δεν είναι τόσο απλό. Εμείς στο ΕΠΑΜ λέμε το εξής. Είμαστε ενάντια στην Ε.Ε. εξ υπαρχής. Εγώ προσωπικά από την ηλικία των 18 χρόνων, που θυμάμαι, μιλούσα για αποδέσμευση από την τότε ΕΟΚ. Καταλαβαίναμε τότε, όσοι καταλαβαίναμε, η ελληνική κοινωνία, - η συντριπτική κοινωνία καταλάβαινε – ότι η ΕΟΚ είναι μόνο καταστροφή για τη χώρα, γιατί απεμπολεί εθνική κυριαρχία.
Όποιο κράτος, σ’ ολόκληρη την ιστορία του πλανήτη έχει απεμπολήσει εθνική κυριαρχία, ακόμη κι έναντι φίλων, δηλαδή προς όφελος φίλων, καταστράφηκε. Αυτό έλεγαν όλοι οι διανοητές της εποχής κι ένας απ’ αυτούς ο πιο σημαντικός για την παιδεία μας ιδιαίτερα, ο παιδαγωγός Ευάγγελος Παπανούτσος αλλά και φιλόσοφος, που βέβαια ήταν κι αυτός που οργάνωσε την πιο σημαντική μεταρρύθμιση για την παιδεία μας το 1964. Αυτό έλεγε κι ο ίδιος, ότι δεν νοείται εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας ακόμη, ακόμη κι όταν πρόκειται να την εκχωρήσεις υπέρ φίλων ετέρων και συμμάχων. Γι’ αυτό και ήμουν από τότε ενάντια στην ΕΟΚ., σήμερα Ε.Ε.
Το πρόβλημα είναι όμως εδώ. Τώρα που είμαστε ή που όταν βρεθήκαμε στη χρεοκοπία, πώς μεταβαίνεις σε μια ανεξάρτητη χώρα με νομισματική κυριαρχία υπό καθεστώς Ε.Ε. Και η μετάβαση αυτή δε θα γίνει σε μια μέρα και ούτε θα βγάλουμε ένα διάταγμα και θα πάμε αμέσως σε κρατικό – εθνικό νόμισμα. Όχι, πρέπει να προετοιμαστεί η οικονομία γι’ αυτό. Η προετοιμασία αυτή χρειάζεται κάποιους μήνες. Στο ερώτημα για τους μήνες αυτούς, που γίνεται αυτή η προετοιμασία, τι κάνουμε; Περιμένουμε να έρθει το κρατικό – εθνικό νόμισμα; Όχι, αλλά λειτουργούμε με το ευρώ με τους όρους, που είπαμε. Δηλαδή κόβουμε ευρώ, δημιουργούμε ευρώ, ελέγχοντας βεβαίως την Τράπεζα της Ελλάδος, όχι βέβαια την Τράπεζα της Ελλάδος στα χέρια του οποιουδήποτε Στουρνάρα, προς θεού έτσι;
Λοιπόν η Τράπεζα της Ελλάδος θα γίνει δημόσιο ίδρυμα υπό την εποπτεία της Βουλής, ανοιχτή, με ανοιχτό δημόσιο έλεγχο. Και η Τράπεζα της Ελλάδος αφού προετοιμάσει – είναι υπεύθυνη, για να προετοιμάσει τη μετάβαση – την οποία βεβαίως θα έχει αποφασίσει ο ίδιος ο λαός και ταυτόχρονα θα κάνει για τις τράπεζες, αυτό που έκανε μέχρι τότε με τη διαφορά ότι αυτή τη φορά θα το κάνει για τον Έλληνα συνταξιούχο, τον εργαζόμενο, το μικρομεσαίο.
* Ο Γιώργος Βαζάκας είναι μέλος του Ε.ΠΑ.Μ. (Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο)
Vazakas1954@gmail.com
