Θεατρική παράσταση, πυροτεχνήματα. Γιορτή στο πάρκο, στη πλατεία, πυροτεχνήματα. Εγκαίνια, πυροτεχνήματα. Ομιλία, πυροτεχνήματα!
Και βγαίνουμε εμείς οι ανίδεοι στα μπαλκόνια να δούμε τι έγινε. Πυροβολάει κανείς την πεθερά του, τους κλέφτες, μας την πέσαν οι Τούρκοι, σκεφτόμαστε τα πάντα.
Και τρομάζουν τα ζώα (της φύσης...), γαβγίζουν τα σκυλιά, κρύβονται οι γάτες, πετάν σαν αλαφιασμένα τα πουλιά!
Χθες οι άλλοι έριξαν πυροτεχνήματα με την αρχή της εκδήλωσης τους στις 9:00 το βράδυ και για να μην ξεχαστούμε έριξαν και κατά τις 1:00 τα ξημερώματα! Σου λέει τι νόμιζες, αφού δεν κοιμάμαι εγώ δεν θα κοιμηθείς και εσύ! Και σμήνη τα πουλιά να κάνουν κρα-κρα από τον φόβο τους και να πετάν αριστερά-δεξιά!
Εντάξει δεν λέμε ρίξτε κανένα πυροτέχνημα, αλλά η υπερβολή έχει καταντήσει άγνωστη λέξη για κάποιους. Για όλα υπάρχει ένα μέτρο και θα πρέπει να υπάρχει σεβασμός και στους γύρω κατοίκους.
Και τέλος πάντων, που τα βρίσκετε τόσα πυροτεχνήματα; Πουλάν στην λαϊκή να πάρουμε και εμείς; Όποτε μας φέρνει καλούς βαθμούς ο κανακάρης από το σχολείο, θα πετάμε και καμιά δεκαριά πυροτεχνήματα, έτσι από χαρά...
