Αυτές τις ημέρες συνεργεία τοποθετούν οπτικές ίνες σε διάφορες γειτονιές της Κατερίνης με αποτέλεσμα η ταλαιπωρία να περισσεύει, για τους ίδιους τους κατοίκους, αλλά και τα διερχόμενα οχήματα. Μία ταλαιπωρία που λες άντε 1-2 μέρες είναι θα περάσει, όπως θα περάσει και η φασαρία και η σκόνη και τα συνεργεία θα φύγουν.
Το θέμα είναι τι γίνεται αφού φύγουν τα συνεργεία και τι αφήνουν πίσω τους. Και εδώ η λέξη "κλειδί" είναι η λέξη "αποκατάσταση".
Μία αποκατάσταση που αρχίζει να τείνει να γίνει άγνωστη λέξη! Το πρόσφατο παρελθόν συνηγορεί στα λεγόμενά μας, αφού τα έργα από φυσικό αέριο και οπτικές ίνες που έχουν ήδη γίνει στην Κατερίνη, κατά το μεγαλύτερο ποσοστό τους δεν περιλαμβάνουν την αποκατάσταση των δρόμων, τουλάχιστον στην πρότερη κατάσταση τους.
Όλες αυτές οι τρύπες που ανοίχτηκαν στο άψε σβήσε, και γέμισαν με πίσσα, τώρα εξέχουν από την επιφάνεια της ασφάλτου και σε λίγο καιρό με τις πρώτες βροχές θα αρχίσει να φεύγει η πίσσα και θα γίνουν λακκούβες. Χώρια που σε αρκετά σημεία έχει ραγίσει ο δρόμος και είναι θέμα χρόνου να δούμε νέες λακκούβες. Τα σκούρα "ζιγκ ζαγκ" πίσσας που βλέπουμε στους δρόμους μετά το πέρας των εργασιών είναι μάλλον για να παίζουν τα μικρά παιδιά...
Λίγο πριν τις δημοτικές εκλογές, όσοι τυχεροί πρόλαβαν και είδαν να πέφτει νέα άσφαλτος στους δρόμους τους (κυρίως τους κεντρικούς), ήταν και οι τελευταίοι, αφού όλοι οι υπόλοιποι θα πρέπει να περιμένουν πέντε χρόνια μέχρι τις επόμενες δημοτικές εκλογές, μήπως και φανούν και αυτοί τυχεροί και η γειτονιά τους θα είναι στις "εκλεκτές" που θα επιλεγούν να ασφαλτοστρωθούν. Λογικά το μεγαλύτερο μέρος της πόλης θα πορευτεί όπως έχει, αφού κανένας Δήμος σε όλη την Ελλάδα δεν πρόκειται να ασφαλτοστρώσει όλους τους δρόμους του. Θα πέσει νέα άσφαλτος σε κεντρικούς δρόμους, και σε δρόμους που θα επιλέξει η νέα δημοτική διοίκηση.
Μέχρι τότε θα πρέπει να μάθουμε όλοι οι υπόλοιποι να ζούμε μέσα στην σκόνη, τις λακκούβες και τις κακοτεχνίες των "σύγχρονων" έργων που οι εταιρίες μας προσφέρουν για να κάνουν "καλύτερη" την ζωή μας. Μπορεί να σακατεύουμε τα αυτοκίνητα μας, να πέφτουμε από τα ποδήλατα μας, οι γυναίκες να σπάνε τα τακούνια τους στις λακκούβες, αλλά θα έχουμε γρήγορο ίντερνετ και φυσικό αέριο.
Να πούμε για την υποχρέωση των εταιριών να αφήνουν πίσω τους αξιοπρεπείς δρόμους; Να πούμε για τους Δήμους που θα πρέπει να ελέγχουν τις εταιρίες και να τις υποχρεώνουν για τα αυτονόητα. Να πούμε για στάνταρτ ποιότητας; Δεν έχει κανένα νόημα. Τίποτα δεν αλλάζει και απλά θα επαναλαμβανόμαστε χωρίς κανένα νόημα και ουσία.
Δεν μας πιστεύετε; Το παρελθόν και το παρόν μας επιβεβαιώνει, γιατί να είναι διαφορετικό το μέλλον;
* «Πίσσα και πούπουλα»: Ήταν στο παρελθόν μία μέθοδος τιμωρίας και εξευτελισμού κυρίως στην Β. Αμερική. Τότε έριχναν σε ένα άτομο καυτή πίσσα επάνω του και μετά τον έσπρωχναν πάνω σε ένα σορό από πούπουλα. Ύστερα τον περιέφεραν σε κοινή θεά στην πόλη, στο χωριό, ώστε να εξευτελιστεί και να χλευαστεί από τους υπόλοιπους. Συνήθως αυτή η τιμωρία αφορούσε αλογοκλέφτες, χαρτοκλέφτες και μικροαπατεώνες της εποχής. Εμείς ούτε άλογα κλέψαμε, ούτε στα χαρτιά κλέψαμε, γιατί μας ταλαιπωρούν έτσι;
