Σκύβουμε μέ δέος καί μέ εὐλάβεια στή φάτνη, ὅπου γεννήθηκε ὁ Χριστός. Ἐπιθυμοῦμε νά προσκυνήσουμε τόν Λυτρωτή τῆς Οἰκουμένης, συνεπαρμένοι ἀπό τό μυστήριο τῆς Θείας Οἰκονομίας καί τῆς ἄπειρης ἀγάπης. Γονατίζουμε στήν πρόχειρη στέγη τῶν ἀλόγων ζώων, πού ἔγινε
• τόπος τῆς φανέρωσης τῆς «καινῆς κτίσεως»,
• τόπος συνάντησης τοῦ Θεοῦ μέ τόν ἄνθρωπο,
• τόπος ὅπου ὁ Θεός σαρκώθηκε καί ὁ ἄνθρωπος θεώθηκε καί λυτρώθηκε.
Ἡ προσέγγιση καί τό προσκύνημα στή Φάτνη τῆς Βηθλεέμ δέν θά πρέπει νά ἀποτελεῖ μιά συμβατική ἤ ἐθιμοτυπική πράξη.
Ἡ φάτνη, πού δέχτηκε καί φιλοξένησε τό θεϊκό Βρέφος, ἔχει μιά ἀφάνταστη καθαρότητα καί μοναδικότητα. Κρύβει ἕνα ἀσύλληπτο κι ἀνερμήνευτο μυστήριο.
Τό βρέφος πού περιβλήθηκε τά φτωχά σπάργανα καί ἀναπαύτηκε πλάι στά ἄλογα ζῶα, εἶναι
• ὁ ὑπερούσιος Λόγος,
• ἡ ἄπειρη Ἁγιότητα,
• ἡ ἀπρόσιτη Θεότητα, ἑνωμένη μέ τήν ἀνθρωπότητα,
• ὁ νέος Ἀδάμ,
• τό πρόσωπο τῆς ἀναφορᾶς καί τῆς ἕμπνευσής μας.
Ἡ φάτνη ἀποτελεῖ γιά ὅλη τήν οἰκουμένη τήν ἀνεξάντλητη δεξαμενή τῆς ἀγάπης καί τῶν ποικίλων δωρεῶν τοῦ Θεοῦ. Τήν πύλη τή «μετάγουσα» ἀπό τό σκότος τῶν ἀδυναμιῶν καί τῶν παθῶν μας στό φῶς τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.
Ἡ γέννηση τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ ὥρα τοῦ «τέλους» γιά τόν παλαιό κόσμο καί ἡ ὥρα τῆς «ἐκκίνησης» γιά τή ζωή τῆς ἀλήθειας καί τῆς κοινωνίας μέ τόν ὑπερούσιο Θεό.
Ἡ φάτνη μᾶς ἀπελευθερώνει ἀπό τήν ταραχή τοῦ κόσμου καί μᾶς βάζει στήν ἀτμόσφαιρα τῆς γαλήνης, τῆς εἰρήνης τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖ δέν ἠχοῦν ἀπειλές καί ταραχές. Δέν διαπλέκονται συμφέροντα. Δεν μεθοδεύεται ἡ ἐκμετάλλευση τοῦ ἀνθρώπινου μόχθου καί τῆς ἴδιας τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης. Τό ἀγγελικό μήνυμα σαλπίζει στήν ἀνθρωπότητα τήν εἰρήνη. «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη». Τό μεγάλο αὐτό δῶρο, τή θεμελίωση τῆς εἰρήνης στίς ταραγμένες ἀνθρώπινες ψυχές καί κοινωνίες μας, τό προσφέρει ὁ σαρκωμένος Θεός σέ ὅλη τήν οἰκουμένη.
Ὁ Γεννηθείς Χριστός
• Ταπεινώθηκε, λαμβάνοντας μορφή δούλου.
• Ἀπόθεσε ὅλο τό θεϊκό μεγαλεῖο Του.
• Ἦλθε κοντά μας.
• Στάθηκε πλάι μας.
• Ἄνοιξε διάλογο μαζί μας.
• Χρησιμοποίησε σχήματα καί εἰκόνες ἀπό τίς καθημερινές μας ἐμπειρίες.
• Δέχτηκε νά μπεῖ στόν ρυθμό τῶν δικῶν μας συνηθειῶν, στήν ὁδοιπορία, στήν περιπέτεια, στόν διωγμό, στόν θάνατο.
• «Πτώχευσε» Ἐκεῖνος, γιά νά πλουτίσει ὅλους ἐμᾶς, μέ τά ἀνεξάντλητα πλούτη τῆς ἀπόλυτης ἀλήθειας καί τῆς θεϊκῆς ἀγάπης.
Ἡ Φάτνη μᾶς φέρνει κοντά στό Μυστήριο τῆς Σαρκώσεως τοῦ Θεοῦ.
Ἡ Γέννηση τοῦ Θείου Βρέφους ἐγκαινιάζει μιά νέα σχέση μέ τόν Πλάστη, τόν Λυτρωτή μας. Μᾶς ἐνισχύει καί μᾶς δίνει τή δυνατότητα νά καταλάβουμε τό μέγεθος τῆς ταπείνωσης καί τοῦ ἐλέους τοῦ Χριστοῦ.
Εὐλογημένα Χριστούνγεννα !
Εὐτυχές τό Νέον Ἔτος !
† Γ ε ώ ρ γ ι ο ς
Μητροπολίτης Κίτρους, Κατερίνης & Πλαταμῶνος
