Το κυπριακό ζήτημα κατά την Τουρκία έχει “επιλυθεί”, ήδη, από τον Ιούλιο του 1974.
Πρόθεση του τουρκικού ηγεμονισμού είναι ο απόλυτος έλεγχος ολόκληρης της Κύπρου. Πρόθεση σταθερά εκπεφρασμένη ήδη από το 1955, στην τριμερή διάσκεψη του Λονδίνου.
Η πολιτική αυτή υλοποιείται πλέον καθημερινά με τον εποικισμό των κατεχομένων, με διοχέτευση αναρίθμητων τουρκικών πληθυσμών ως εποίκων και εξαλείφοντας κάθε ίχνος ελληνικότητας και χριστιανικού στοιχείου στην υπό στρατιωτική κατοχή βόρεια Κύπρο. Σιγά -σιγά η κάποτε ισχνή τουρκοκυπριακή μειονότητα μετατρέπεται σε δυναμική Τουρκική πλειονότητα.
Η γεωστρατηγική υπεραξία της Κύπρου καταδεικνύεται μέσα από τις αναφορές των διεκδικητών της: Στρατηγικό βάθος για το σιωνιστικό απαρτχάιντ, αλλά και αβύθιστο αεροπλανοφόρο για τους Βρετανούς και Αμερικανούς προστάτες του. Αναντικατάστατη βάση για τον Αμερικανικό ιμπεριαλισμό στη Ν/Α Μεσόγειο. Για δε την Τουρκία, τα λέει όλα ο Αχμέτ Νταβούτογλου στο βιβλίο του “Το Στρατηγικό Βάθος”: «Ακόμα και αν δεν υπήρχαν Τούρκοι στην Κύπρο, η πολιτική της Τουρκίας έναντι αυτής θα ήταν η ίδια»!
Αυτοί οι γεωστρατηγικοί πυλώνες ορίζουν την κακοδαιμονία του Κυπριακού Ελληνισμού και του Ελληνισμού γενικότερα. Το περίφημο «ανήκομεν εις την Δύση» οδηγεί αναπόδραστα στο «η Κύπρος κείται μακράν». Και οι δύο ρήσεις ανήκουν στον Κ. Καραμανλή αλλά εκφράζουν τις Ελληνικές ελίτ και ολοένα και μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού κόσμου. Ιδιαίτερα από τη μεταπολίτευση κι εντεύθεν…
Η Τουρκική εισβολή και κατοχή του νησιού της Αφροδίτης ήταν ο πρώτος πόλεμος που διεξήχθη σε Ευρωπαϊκό έδαφος μετά το τέλος του δευτέρου Παγκοσμίου. Πολύ νωρίτερα από τους Νατοϊκούς βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία και την Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση στην Ουκρανία. Προετοιμάστηκε στα επιτελεία του ΝΑΤΟ όταν η αποικιοκρατία υποχωρούσε αντιμέτωπη με τους αγώνες των λαών. Στόχος των «συμμάχων» ήταν η αποτροπή της ισχυροποίησης του κινήματος των Αδεσμεύτων και όλων των φιλειρηνικών δυνάμεων.
Η Τουρκία παραμένει ατιμώρητη και ανενόχλητη για όσα εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας διέπραξε για λογαριασμό τους: Εισβολή σε ανεξάρτητο κράτος – μέλος του ΟΗΕ, βίαιη εκδίωξη των Ελλήνων από τις εστίες τους και Κατοχή. Εθνοκάθαρση, εποικισμός, ανθρωποκτονίες, εξαφάνιση προσώπων (χιλιάδες αγνοούμενοι), βασανιστήρια, βιασμοί, καταστροφή των θρησκευτικών και πολιτισμικών μνημείων. Ολοφάνερα, κινηματογραφημένα και αποδεδειγμένα!
Η στρατιωτική Χούντα των Αθηνών, υποχείριο του ΝΑΤΟ και των Αμερικανών, τους άνοιξε το δρόμο αποσύροντας την Ελληνική Μεραρχία, μετατρέποντας την ΕΛΔΥΚ σε κέντρο ανθελληνικών και αντικυπριακών συνομωσιών και οργανώνοντας την προβοκατόρικη αιματηρή οπερέτα. Στην προσπάθεια να δολοφονήσει τον Μακάριο, έδωσε το μοιραίο πρόσχημα για την από παλιά προαναγγελθείσα Τουρκική Εισβολή.
Η υπονόμευση των εθνικών αμυντικών δυνατοτήτων στο νησί, η μη αξιοποίηση των Ελληνικών όπλων, μαζί με την τυφλή πίστη στους «συμμάχους» και τις «ειρηνευτικές τους προσπάθειες» ήταν βούτυρο στο ψωμί του Αττίλα. Η Ελληνική πλευρά θεώρησε πως η αποδιεθνοποίηση του Κυπριακού και η διαχείρισή του στα πλαίσια του ΝΑΤΟ και της Δύσης ήταν μονόδρομος για να αντιμετωπίσει την Τουρκική Εισβολή και Κατοχή στην Μεγαλόνησο ήδη από το 1974. Τα ψηφίσματα του ΟΗΕ ουδέποτε τα αξιοποίησε. Όχι από άγνοια ή αδυναμία, αλλά από επιλογή.
Οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν αναγάγει πλέον σε δόγμα εξωτερικής πολιτικής τον κατευνασμό, τις υποχωρήσεις και παραχωρήσεις απέναντι στην Άγκυρα. Δεν έχουν να επιδείξουν τίποτε για τον Ελληνισμό, ούτε για την Κύπρο, αλλά ούτε και για την ίδια τη μητέρα Ελλάδα, ως εγγυήτρια δύναμη!
Δεν ξεχνάμε πως η πρόταση οδηγός για την επίλυση του Κυπριακού δεν ήταν παρά το επάρατο σχέδιο Σχέδιο Ανάν το 2004. Ένα προϊόν των ιερατείων του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και του εργαλειοποιημένου πλέον από τη Δύση ΟΗΕ. Σχέδιο που στηρίχθηκε από το σύνολο σχεδόν του ελληνικού πολιτικού κόσμου, που προέβλεπε τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και τη νομιμοποίηση της Εισβολής και των συνεπειών της Κατοχής. Δεν ξεχνάμε ότι αυτοί που έσπρωχναν την Κύπρο στα χέρια της Τουρκίας μέσω του σχεδίου Ανάν για να τη “σώσουν”- αλλά δεν τα κατάφεραν – είναι οι ίδιοι που χωρίς δισταγμό έδεσαν την Ελλάδα με τα δεσμά των μνημονίων και την κατέστρεψαν. Το ίδιο πολιτικό σύστημα, τα ίδια κόμματα, τα ίδια πρόσωπα, τα ίδια ΜΜΕ. Ο ίδιος εσμός των χρηματοδοτούμενων ανανιστών της πολιτικής που βαφτίζουν «ανεξαρτησία» της Κύπρου τη «διζωνική- δικοινοτική ομοσπονδία» και την Λιβανοποίησή της.
Η Κύπρος εγκαταλείφθηκε από την Αθήνα ως βαρίδι για τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ), τα “ήρεμα νερά” του Αιγαίου και τις μυστικές συμφωνίες του Κ. Μητσοτάκη με τον Ερντογάν. Κατά τα φαινόμενα, οι συνεχιζόμενες σήμερα διαπραγματεύσεις δήθεν επί του Κυπριακού, κατατείνουν στην αποδοχή των τετελεσμένων του 1974. Αποκαλυπτική των προθέσεων της εγκατάλειψης της Κύπρου από την Αθήνα, είναι η δήλωση του Κ. Μητσοτάκη την Πέμπτη 11 Ιουλίου στην Ουάσιγκτον, που μίλησε για δίκαιη, βιώσιμη και διατηρήσιμη λύση. Ούτε κουβέντα για Εισβολή, Κατοχή, εθνοκάθαρση, εποικισμό, δολοφονίες.
Ο Κ. Μητσοτάκης – και όχι μόνο αυτός, ούτε μόνο το κόμμα του – διακήρυξε, γι άλλη μια φορά, με άλλα λόγια, πως η Κύπρος κείται μακράν! Σε κάθε περίπτωση μακρύτερα από την Ουκρανία και το Ισραήλ. Σε μια εποχή που το παθητικό «ανήκομεν εις την Δύση» γίνεται ολοένα και περισσότερο επικίνδυνο καθώς ενεργοποιείται ως «είμαστε με τη σωστή πλευρά της Ιστορίας» και την ολοένα και περισσότερο επιθετική έως ανοικτά εχθρική αντιμετώπιση της Ρωσίας. Θυμίζουμε πως ο Κυπριακός οπλισμός είναι Σοβιετικός και Ρωσικός, καθόσον οι Αμερικανοί, μετά το 1974, είχαν επιβάλει εξοπλιστικό εμπάργκο τόσο στον βάρβαρο θύτη, την Τουρκία, όσο και στο αθώο θύμα του, την Κυπριακή Δημοκρατία! Και μάλιστα την Τουρκία την απάλλαξαν εδώ και δεκαετίες… Αντίθετα, για την Κύπρο συναρτούσαν, πρόσφατα, την άρση του με τον αφοπλισμό της σε όφελος του Ζελένσκι.
Σε παράλληλη πορεία με τη «σωστή πλευρά της ιστορίας», το κυπριακό πολιτικό σύστημα, με προεξάρχουσα την κυβερνητική παράταξη, έχουν μετατρέψει την κυπριακή εδαφική επικράτεια σε εφαλτήριο επιχειρήσεων για τις ανάγκες της γενοκτονίας στην Γάζα και πεδίο πολεμικών ασκήσεων και προσομοιώσεων του ισραηλινού στρατού, για την προετοιμασία της κλιμάκωσης των επιθετικών σχεδίων απέναντι στον Λίβανο και στην ευρύτερη Μέση Ανατολή.
Με άλλα λόγια, η Κύπρος αποτελεί πλέον de facto, το στρατηγικό βάθος του Ισραήλ και των συμμάχων του, καθιστώντας το νησί ενεργά εμπλεκόμενο έδαφος στην πρώτη γραμμή της πολεμικής αντιπαράθεσης και ανοχύρωτη χώρα, έρμαιο μπροστά στις επιδιώξεις της Τουρκίας. Κι ως γνωστό, ο Λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται!
Καλές λοιπόν οι εθιμοτυπικές εκδηλώσεις καταδίκης για τα 50 χρόνια της τουρκικής Κατοχής της Κύπρου. Αλλά οι τυπικές εκδηλώσεις καθίστανται ανούσιες και δεν τιμούν πια τους νεκρούς της, ούτε τους αγνοούμενους, ούτε την εθνική μας αξιοπρέπεια…
Ο Ελληνισμός καλείται να αντιληφθεί ότι κανένα εθνικό πρόβλημα, είτε εσωτερικής πολιτικής, είτε εξωτερικής πολιτικής και άμυνας, δεν πρόκειται να επιλυθεί όσο επιτρέπει να υπάρχει ένα πολιτικό σύστημα υποταγμένο στα κελεύσματα υπερεθνικών τερατουργημάτων, όπως η ΕΕ και το ΝΑΤΟ, που υπηρετεί, με το αζημίωτο φυσικά, τις υπερατλαντικές εντολές.
Η επιδίωξη του ελληνικού λαού, στην Ελλάδα και την Κύπρο, δεν μπορεί παρά να μην είναι άλλη από: Μία, ενιαία και αδιαίρετη Κύπρο, ελεύθερη και δημοκρατική, δίχως εσωτερικούς φυλετικούς ή άλλους διαχωρισμούς, απαλλαγμένη από προστάτες, εγγυητές και κηδεμόνες, με πλήρη οικοδόμηση του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος Ελλάδας και Κύπρου για την διασφάλιση της εθνικής ανεξαρτησίας, της εθνικής και λαϊκής τους κυριαρχίας και την ειρήνη στην περιοχή.
Ας οργανωθούμε λοιπόν για να αποτύχουν τα σχέδιά τους. Θα είναι ο ύψιστος φόρος τιμής στη Μεγαλόνησο, η δική μας απάντηση!
Αθήνα, 18 Ιουλίου 2024
Η Πολιτική Γραμματεία του ΕΠΑΜ
