Έχω χάσει το μυαλό μου,
Ψάχνω, για τον εαυτό μου, Όλη μέρα, απουσιάζει,
Βράδια, μόνο, με πλησιάζει.
Με ρωτάει, τι παθαίνω,
Μόνος μου και βολοδέρνω,
Μια ζωή, τα ίδια λάθη,
Μα ποτέ μου, δεν μαθαίνω.
Ψάχνω φίλους, με μανία,
Αδιάφορη, μια κοινωνία,
Χέρια, απλώνω, μα δεν φτάνω,
Και δεν ξέρω, τι να κάνω.
-ρεφρέν-(Δις).
Όλοι οι φίλοι μου, χαμένοι,
Στο ΤΙΚ-ΤΟΚ, παραδομένοι,
Ένα μήνυμα, δεν έχω,
Την σιωπή, δεν την αντέχω,
Μόνος, πάλι ξενυχτάω
Και την τύχη, βλαστημάω.
Πλατείες-δρόμοι, φωτισμένοι,
Ζευγάρια, νέοι, αγκαλιασμένοι,
Προσπερνάνε, με ακουμπάνε,
Αδιάφορα, όλοι, με κοιτάνε.
Χάνομαι, μέσα στο πλήθος,
Η ζωή μου, ένας μύθος,
Ζήλια και αδιαφορία,
Παντού, μονάχα, ειρωνεία.
Όσα όνειρα, έχω κάνει,
Ψάχνουνε, να βρουν λιμάνι,
Κάπου, ναβρουν, να αράξουν,
Πριν, στις ξέρες, προσαράξουν.
Άδεια η ψυχή μου, τώρα,
Περιμένει, μία μπόρα,
Να την πάρει, μακριά μου,
Μαζί και τα όνειρα μου.
ΝΙΚΟΣ ΧΑΛΕΠΛΗΣ.
