Επίκαιρο άρθρο, μέρες που έρχονται.

Ελπίζουμε η εικόνα της πόλης μας (ναι έστω αυτής με την σκόνη και τις λακκούβες στις γειτονιές μας), να μας διαψεύσει στα φετινά Χριστούγεννα.

Έτσι λοιπόν, λίγες ημέρες πριν την έναρξη των εορταστικών εκδηλώσεων του Δήμου Κατερίνης (Πάρκο Χρωμάτων) για τα Χριστούγεννα του 2025, ας θυμηθούμε τι γράφαμε τα προηγούμενα χρόνια στην "ΑΛΗΘΕΙΑ" για τα Χριστούγεννα, με την ελπίδα φέτος να διαψευσθούμε.

➤ Τι είναι τα Χριστούγεννα σύμφωνα με την Βικιπαίδεια: Τα Χριστούγεννα (σύνθετη λέξη της δημοτικής, Χριστός + γέννα) δηλώνουν την ετήσια χριστιανική εορτή της γέννησης του Χριστού και κατ' επέκταση το σύνολο των εορτών από της Γεννήσεως μέχρι των Θεοφανίων (Γιορτές των Χριστουγέννων).

Εμείς τι έχουμε:

Χρώματα, μάγισσες, ξωτικά, νεράιδες και εντυπωσιακά σόου να βρίσκονται στην πρώτη θέση του εορταστικού μενού των διοργανωτών.

Ξενόφερτα παραμύθια, ακόμα και θεατρικές παραστάσεις συμπληρώνουν το πρόγραμμα των ημερών, με τα ελληνικά παραδοσιακά παραμύθια ή ιστορίες να είναι μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού.

Όλοι αγνοούν ότι αυτό που γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα είναι η Γέννηση του Χριστού.

Ούτε μια εικόνα του Χριστού πουθενά.

Ούτε μια αναφορά στα γεγονότα της Γέννησης, κουβέντα δεν ακούγεται για τον Χριστό, την ιστορία της Γέννησης του.

Ούτε καν στις ευχετήριες κάρτες δεν αναφέρεται το Όνομα του.

Ούτε καν στις ζωγραφιές των παιδιών.

Θα πουν κάποιοι, ότι να βάλαμε μια φάτνη!

Ναι, θα συμπληρώσουμε εμείς, αναγκαίο διακοσμητικό στοιχείο για τις καθιερωμένες Χριστουγεννιάτικες φωτογραφίες.

Μόνο στις εκκλησιές μας γιορτάζεται η Γέννηση του Χριστού μας, ενώ θα έπρεπε να είναι το γεγονός που θα συγκλόνιζε και θα κυριαρχούσε στην ζωή της πόλης μας και στις εορταστικές εκδηλώσεις αυτών των Άγιων Ημερών.

Στριμώξανε τον Χριστό μας σε μια γωνιά μακριά από τα φώτα λες και είναι κάτι το γραφικό, κάτι το περιθωριακό.

Δημιουργούν ανθρώπους και μεγαλώνουν παιδιά χωρίς Χριστό και χωρίς πίστη γιατί έτσι είναι πιο εύκολο για αυτούς να προωθήσουν τα καταναλωτικά τους αγαθά, την παγκοσμιοποίηση, τον οικουμενισμό και στο τέλος την πανθρησκεία.

Όλοι μας μέσα σε μια τεράστια χοάνη να στροβιλιζόμαστε και γύρω μας να προβάλλονται τα πάντα εκτός του Χριστού μας.

Αλήθεια τι ελπίδες, αλήθεια τι δύναμη μπορεί να έχει κάποιος μέσα σε αυτόν τον παγκόσμιο αχταρμά;

Μόνος χωρίς Χριστό, μόνος χωρίς πίστη.