Συνέντευξη του Άκη Παρισιάδη
Τον Άκη Παρισιάδη τον γνώρισα το 2005, όταν ο ίδιος
δημοσιογραφούσε στην Αθήνα ως ανταποκριτής μιας τοπικής εφημερίδας του Νομού
Πιερίας. Συχνάζαμε σε ένα καλλιτεχνικό στέκι, που δεν υπάρχει πια, και παρά τη
διαφορά στην ηλικία μας, περίπου μια δεκαπενταετία (δεκάξι για την ακρίβεια)
είχα παρατηρήσει από τότε, τις σπινθηροβόλες εκρήξεις της δημιουργίας να τον
περιτριγυρίζουν.
Σήμερα το συναντώ, έπειτα από αρκετά χρόνια, με μια ακόμα
ιδιότητα: Αυτήν του συγγραφέα. Δε με εξέπληξε η είδηση ότι ο Άκης εξέδωσε
βιβλίο. Αντίθετα επιβεβαίωσε την πεποίθησή μου ότι θα το έπραττε. Αποφάσισα
λοιπόν, με την έναρξη του νέου κύκλου της Χιμαίρ(ι)ας Νάρκης να κάνουμε μια
συζήτηση και όχι ακριβώς συνέντευξη, έτσι ώστε να έχουν οι αναγνώστες του
ιστολογίου τη δυνατότητα να γνωρίσουν ένα νέο άνθρωπο με καλλιτεχνικές
ανησυχίες.
Βρεθήκαμε στο Ναύπλιο και πραγματοποιώντας τον περίπατό μας
στο λιμάνι και στην παλιά πόλη, κάναμε και τη συζήτησή μας:
