Το καλό πρέπει να λέγεται και να επαινείται.
«Κι αν είναι πλήθος τ’ άσχημα /κι αν είναι τ’ άδεια αφέντες»
που λέει κι ο Παλαμάς, συμβαίνουν και πράγματα στην σάπια πολιτεία που μοιάζουν
με ρωγμές από τις οποίες τρυπώνει και μια «στάλα ηλιαχτίδας».
Φέτος για πρώτη φορά είχαμε επιλογές στελεχών της
Εκπαίδευσης με ψηφοφορία. Διευθυντές και υποδιευθυντές σχολικών μονάδων
αναδείχτηκαν μέσω ψηφοφορίας των εκπαιδευτικών.
Κάθε σχολείο, με μυστική ψηφοφορία, επέλεξε τον άνθρωπο που
έκρινε ικανό να αναλάβει την διευθυντική του καθοδήγηση και εποπτεία. Τα
προηγούμενα χρόνια η επιλογή γινόταν δι’ απευθείας αναθέσεως από ένα υπηρεσιακό
συμβούλιο, με κριτήριο τους τίτλους σπουδών και την κοινωνική του, εν γένει,
προσφορά. Βεβαίως, ως είθισται σε τούτο τον τόπο, ο κομίζων πιστοποιητικό
κομματικής αφοσιώσεως και υποταγής και μάλιστα του κυβερνώντος σχηματισμού,
κατείχε όπλον δύσμαχον και πανσθενές. Μία υψηλή (κομματική) βαθμολογία
εξουδετέρωνε και καθήλωνε τον άξιο και ικανό, ο οποίος συνήθως αποστρέφεται
μετά βδελυγμίας τα κομματικά ποιμνιοστάσια.