ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 1944… «ΟΤΑΝ Ο ΛΑΟΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ ΤΗΣ ΤΥΡΑΝΝΙΑΣ, ΔΙΑΛΕΓΕΙ Ή ΤΙΣ ΑΛΥΣΙΔΕΣ Ή ΤΑ ΟΠΛΑ»

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΤΕ ΠΙΕΡΙΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ

«…στην αληθινή ιστορία της νεότερης Ελλάδος, που δεν διδάσκεται σε κανένα ελληνικό σχολείο και κρύβεται ή διαστρεβλώνεται από τις κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης…. Οι Έλληνες Εθνικιστές του σήμερα, απόγονοι εκείνων των ηρωικών υπερασπιστών της δημοκρατίας και των ιδανικών του Έθνους, παραμένουμε πιστοί στις ίδιες ιδέες, αγωνιζόμενοι εναντίον όσων τις επιβουλεύονται».

Έτσι παρουσιάζει το νέο-ναζιστικό κόμμα την εκδήλωση που έκανε για τα λεγόμενα «Δεκεμβριανά»

Δεν έφτασαν 10ετίες διαστρέβλωσης και ψεμάτων, ασφυκτικού ελέγχου της εκπαίδευσης από τις κυβερνήσεις της πλουτοκρατίας, είτε ήσαν της χούντας είτε της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, με το ΚΚΕ παράνομο και διωκόμενο . Η αλήθεια δεν μπορεί να κρυφτεί, όσα μέσα κι αν χρησιμοποιήσουν.

Έτσι οι απόγονοι «των ηρωικών υπερασπιστών», δηλαδή των γερμανοντυμένων Ελλήνων-εθνικιστών που έβαλαν πλάτη στη λεηλασία και καταστροφή της Ελλάδας από τους Γερμανούς –ναζί , που στήριξαν την γερμανική κατοχή της πατρίδας μας για 4 χρόνια, αναφέρονται στα «Δεκεμβριανά» για να μας πουν τι;

Ότι το Δεκέμβρη του 1944 άλλαξαν αφεντικά οι ιδεολογικοί και πολιτικοί τους πρόγονοι (στη θέση των Γερμανών οι Εγγλέζοι) με την ίδια πάντα σταθερή στόχευση, την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της πλουτοκρατίας. Αυτά τα ιδανικά υπηρετούν.

Όμως αλήθεια τι έγινε το Δεκέμβρη του 1944; Γιατί δεν λένε την αλήθεια; Τι προσπαθούν να κρύψουν;

Ας δούμε τα γεγονότα από σχετικό δημοσίευμα του «Ρ».

Την Κυριακή στις 3 του Δεκέμβρη 1944, ένα παλλαϊκό συλλαλητήριο του λαού της Αθήνας και του Πειραιά στην πλατεία Συντάγματος χτυπήθηκε με τα όπλα, από τον τότε αστικό πολιτικό κόσμο και τους Άγγλους ιμπεριαλιστές συμμάχους του.

Στις 3 του Δεκέμβρη του 1944, οι αστικές πολιτικές δυνάμεις, χρησιμοποιώντας τον ίδιο ένοπλο μηχανισμό (Αστυνομία, Τάγματα Ασφαλείας κ.λπ.) που στήριξε τη γερμανική κατοχή, άλλα και δικά τους ένοπλα τμήματα και ένοπλα τμήματα των Άγγλων, τους οποίους είχαν καλέσει ακριβώς γιατί χωρίς αυτούς δεν μπορούσαν να επιβάλουν την κυριαρχία τους στο λαό, επιδίωξαν να τσακίσουν το οργανωμένο λαϊκό - απελευθερωτικό κίνημα και την εμπροσθοφυλακή του, το ΚΚΕ και το ΕΑΜ, αλλά και τον ΕΛΑΣ.

ΤΙ ΠΡΟΗΓΗΘΗΚΕ

Στις 30 του Οκτώβρη ο ΕΛΑΣ απελευθέρωσε τη Θεσσαλονίκη, ενώ στις 3 του Νοέμβρη 1944 τα τελευταία χιτλερικά τμήματα εγκατέλειψαν οριστικά την Ελλάδα.

Στις 18 του Οκτώβρη είχε φτάσει στην Αθήνα η αστική κυβέρνηση που ονομάστηκε «κυβέρνηση εθνικής ενότητας» (συμμετείχαν ως υπουργοί και στελέχη του ΚΚΕ και του ΕΑΜ), συνοδευμένη από το Βρετανό στρατηγό Σκόμπι. Ο πρωθυπουργός, Γ. Παπανδρέου, στο λόγο που εκφώνησε κατά την άφιξή του, μίλησε για «λαοκρατία», ενώ ο ίδιος είχε ζητήσει επίμονα από τον Τσόρτσιλ να «αποστείλει επιβλητικές δυνάμεις» στην Ελλάδα, «διότι τα πολιτικά μέσα διά την αντιμετώπιση της κρίσιμου καταστάσεως δεν ήσαν πλέον επαρκή».

Η κρίσιμη ώρα έφτανε για να ξεκαθαρίσει το ανοιχτό, άλυτο ζήτημα, που όμως ήταν το κυρίαρχο μετά την Απελευθέρωση. Το ζήτημα της εξουσίας. Ποια τάξη θα κυριαρχούσε; Οι κεφαλαιοκράτες ή η εργατική τάξη με τους συμμάχους της, ο λαός, που απελευθέρωσε την Ελλάδα από την ξένη ιμπεριαλιστική κατοχή; Θα άφηναν το λαό να ανοίξει το δρόμο για τη δική του εξουσία, καταργώντας τους εκμεταλλευτές, να γίνει αφέντης στον τόπο του οικοδομώντας τη δική του κοινωνία ή θα τσάκιζαν με κάθε τρόπο και με την ένοπλη βία το κίνημά του;

Ο συσχετισμός των δυνάμεων έως την Απελευθέρωση ήταν υπέρ του λαού και σε βάρος της άρχουσας τάξης. Το ΕΑΜ συσπείρωνε τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, που αγωνιζόταν κατά της Κατοχής αλλά και προσβλέποντας σε καλύτερες μέρες μετά την Απελευθέρωση.

ΟΙ ΑΣΤΟΙ ΕΠΙ ΤΟ ΕΡΓΟΝ

Με την έλευση της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου στην Ελλάδα, ο αστικός πολιτικός κόσμος, η άρχουσα τάξη και οι Άγγλοι ζητούσαν επίμονα τη διάλυση του ΕΛΑΣ και της Λαϊκής Πολιτοφυλακής και επέμειναν στη διατήρηση των ενόπλων σωμάτων της άρχουσας τάξης.

Την 1η του Δεκέμβρη, ο Σκόμπι κοινοποίησε στον ΕΛΑΣ προκήρυξη που καθόριζε ημερομηνία έναρξης της αποστράτευσης των αντάρτικων δυνάμεων τη 10η του Δεκέμβρη. Ταυτόχρονα, ο Γ. Παπανδρέου συγκαλούσε την κυβέρνηση χωρίς τους υπουργούς του ΕΑΜ κι αποφάσιζε την άμεση διάλυση της Λαϊκής Πολιτοφυλακής σε πολλές περιφέρειες της χώρας. Την ίδια μέρα, παραιτήθηκαν από την κυβέρνηση οι υπουργοί του ΚΚΕ και του ΕΑΜ.

Μπροστά σ' αυτήν την κατάσταση, δηλαδή στη διαταγή αποστράτευσης των αντάρτικων δυνάμεων και την απόφαση για άμεση διάλυση της Λαϊκής Πολιτοφυλακής, το ΕΑΜ και το ΚΚΕ κάλεσαν το λαό της Αθήνας και του Πειραιά σε συλλαλητήριο στις 3 του Δεκέμβρη.

Το συλλαλητήριο απαγορεύτηκε. Αλλά έγινε. Στην πλατεία Συντάγματος χιλιάδες λαού συμμετείχαν σε μια τεράστια ειρηνική πορεία, προκειμένου να παρεμποδίσουν τα σχέδια της ελληνικής πλουτοκρατίας, που στηριζόταν στο στρατό των Άγγλων ιμπεριαλιστών. Οι χωροφύλακες του Έβερτ χτύπησαν το συλλαλητήριο. Οι πρώτοι 21 νεκροί και 140 τραυματίες του Δεκέμβρη ήταν γεγονός.

Στη συνέχεια, η σύγκρουση επεκτάθηκε και γενικεύτηκε.

ΛΑΜΠΡΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ

Στις 33 μέρες μαχών που ακολούθησαν, το ΚΚΕ, το ΕΑΜ, ο ΕΛΑΣ έγραψαν λαμπρές σελίδες. Ο ηρωισμός, η αυτοθυσία έφτασαν στο επίπεδο που χαρακτηρίζει κάθε μαχόμενο λαϊκό κίνημα που έχει το δίκιο με το μέρος του. Δόθηκαν δεκάδες μάχες, αρκετές νικηφόρες. «Όλοι στις επάλξεις του αγώνα. Όλοι στα οδοφράγματα» ήταν το διάγγελμα της ΚΕ του ΕΛΑΣ.

Ο ηρωικός Δεκέμβρης ήταν αναπόφευκτος. Εξέφραζε τη συνέχιση της ασίγαστης ταξικής πάλης που προϋπήρχε στη διάρκεια του πολέμου και κρυβόταν πίσω από τις φλόγες του, όσο βέβαια ήταν δυνατόν να κρυφτεί.

Το ΚΚΕ επανειλημμένα έχει αναγνωρίσει την ευθύνη του για το γεγονός ότι δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα σε διαλεκτική σχέση με την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας.

Κατά τους αστούς, ο Δεκέμβρης ήταν μια «κομμουνιστική στάση» και μια επιλογή «εθνικού διχασμού»! Κατά τους οπορτουνιστές, που συνηθίζουν να ασελγούν επί των λαϊκών αγώνων που υπερβαίνουν το αστικό πλαίσιο, ο Δεκέμβρης ήταν ένας ακατανόητος τυχοδιωκτισμός!

Ο Δεκέμβρης κατατάσσεται αμετάκλητα στις μεγάλες ώρες της ταξικής πάλης στην Ελλάδα, στις κορυφαίες φάσεις της πορείας του λαϊκού μας κινήματος κατά τον εικοστό αιώνα.

Και παραμένει πύρινο το σύνθημα που γράφτηκε στο πανό της διαδήλωσης: «Όταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας, διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα».

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΤΕ ΠΙΕΡΙΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ