Επισκέφτηκα χθες το βράδυ μαζί με τα τρία από τα τέσσερα
παιδιά μου (ναι τυγχάνει να είμαι πολύτεκνος σε αυτή την έρμη χώρα…) τον
μοναδικό κινηματογράφο της πόλης μας για να παρακολουθήσουμε την ταινία STAR WARS.
Στο ταμείο είπα να ρωτήσω τον υπάλληλο αν υπάρχει πολυτεκνικό
εισιτήριο.
Ο υπάλληλος ευγενικά με ενημέρωσε πως δεν υπάρχει και το
εισιτήριο κοστίζει 6.50 ευρώ.
Δηλαδή 6.50x4=
26 ευρώ!
Αν πηγαίναμε όλη η οικογένεια θα ήταν 6.50x6= 39 ευρώ!
Σε μια χώρα που αν έχεις την ατυχία να είσαι πολύτεκνος για τους
κυβερνώντες, (ευλογία για εμένα…), και να πληρώνεις τα πάντα στο 6πλάσιο ή και
παραπάνω αναλόγως το μέγεθος της οικογένειας σου, σίγουρα δεν θα αποτελούσε εξαίρεση
μια ιδιωτική επιχείρηση.
Σε μια χώρα που αργοπεθαίνει από όπου και αν την δεις,
κοινωνικά, δημογραφικά, οικονομικά και ηθικά, κανείς δεν ενδιαφέρεται για το
πώς μπορεί μια πολύτεκνη οικογένεια να επιβιώσει.
Το παράδειγμα του κινηματογράφου είναι ίσως από τα τελευταία
που μπορεί να ασχοληθεί κάποιος, (εδώ δεν έχουμε να φάμε...) αλλά είναι χαρακτηριστικό της κατάστασης και του κλίματος που
επικρατεί για τους πολύτεκνους.
Δεν θα ήθελα να φανεί σαν καταγγελία, αλλά περισσότερο σαν
μια παράκληση προς τις ιδιωτικές επιχειρήσεις να δουν το θέμα με μεγαλύτερη
ευαισθησία και να βοηθήσουν όσο μπορούν τις πολύτεκνες οικογένειες προνοώντας
διαφορετικές τιμές για αυτές τις περιπτώσεις.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα της αντιμετώπισης των πολυτέκνων από τις ιδιωτικές επιχειρήσεις μου ήρθε τώρα στο μυαλό…
Μια επιχείρηση της πόλης μας που κινείται στο χώρο της βασικής
καθημερινής διατροφής, είχε θεσπίσει μια καλή έκπτωση της τάξης του 20%-25% στα
προϊόντα της για τις πολύτεκνες οικογένειες.
Κάποια στιγμή κατάργησε την έκπτωση από τους πολύτεκνους και
τη έδωσε σε ένα κλάδο εκπαιδευτικών.
Δηλαδή μπορούσε να έχει έκπτωση ένας ανύπαντρος μισθωτός εκπαιδευτικός
και όχι μια 6μελής και πάνω οικογένεια…
Αυτή είναι η Ελλάδα μας.
Κανταρτζής Μιχάλης.
*Στον κινηματογράφο ήμασταν οι 4 από τους 15 σε σύνολο θεατών στην συγκεκριμένη ταινία...
