Είναι η πιο γνωστή και συνήθης μορφή άνοιας.
Έναρξη συνήθως στην 6η δεκαετία. Με την πρόοδο της ηλικίας
αυξάνει εντυπωσιακά και η συχνότητά της.
Επιπολασμός
300/100.000 σε 60-69 ετών
3200/100.000 σε 70-79 ετών
10.800/100.000 σε > 80 ετών
Κατά καιρούς έχει γίνει προσπάθεια για την εύρεση παραγόντων
που θα μπορούσαν ίσως να προφυλάξουν ή να επιβραδύνουν την εμφάνιση της νόσου.
Όπως:
Κατανάλωση ψαριών
Ωμέγα-3 λιπαρά οξέα
Υψηλό μορφωτικό επίπεδο
Θεραπεία με αντιφλεγμονώδη
Ήπια κατανάλωση αλκοόλ
Βιταμίνες C,E,B6,B12 και φολικό οξύ
Δυστυχώς όλες αυτές οι προσπάθειες δεν μπόρεσαν να πείσουν
ικανοποιητικά ώστε να χρησιμοποιηθούν.
Τα κριτήρια για την διάγνωση της AD:
Κριτήρια AD – DSM-IV
Α. Η ανάπτυξη πολλών γνωσιακών ελλειμμάτων, που εκδηλώνεται
με τα εξής δύο
Έκπτωση μνήμης (ελάττωση της ικανότητας
μάθησης νέων πληροφοριών και ανάκλησης προηγουμένων πληροφοριών).
Μία (ή περισσότερες) από τις ακόλουθες
γνωσιακές διαταραχές – απραξία, αγνωσία, διαταραχή εκτελεστικής
λειτουργικότητας
Β. Τα γνωσιακά ελλείμματα των κριτηρίων προκαλούν σημαντική
έκπτωση της κοινωνικής και επαγγελματικής λειτουργικότητας.
Γ. Χαρακτηριστική σταδιακή έναρξη και συνεχής γνωσιακή
επιδείνωση
Δ. Τα γνωσιακά ελλείμματα του κριτηρίου Α δεν προκαλούνται
από
Άλλες παθήσεις του κεντρικού νευρικού
συστήματος που προκαλούν προοδευτικό έλλειμμα μνήμης και γνωσιακής
λειτουργίας (π.χ. αγγειακή εγκεφαλική νόσος, νόσος Πάρκινσον, νόσος Huntington,
υποσκληρίδιο αιμάτωμα, φυσιολογικής πίεσης υδροκέφαλος, όγκος εγκεφάλου)
Συστηματικές παθήσεις, που είναι γνωστό
ότι προκαλούν άνοια (π.χ. υποθυρεοειδισμός, έλλειψη Β12 ή φυλλικού
οξέος, έλλειψη νιασίνης, υπερασβεστιαιμία, νευροσύφιλη, ΗΙV λοίμωξη).
Καταστάσεις που προκαλούνται από ουσίες
Ε. Τα κριτήρια δεν εμφανίζονται αποκλειστικά κατά την
διάρκεια του παραληρήματος
Ζ. Τα συμπτώματα δεν ερμηνεύονται καλύτερα από κάποια άλλη
διαταραχή του άξονα Ι (π.χ. μείζων καταθλιπτική διαταραχή, σχιζοφρένεια)
Διαγνωστικά κριτήρια
1.Άνοια που ορίζεται με τη κλινική εξέταση, την MMSE ή
ανάλογες δοκιμασίες της νοητικής κατάστασης.
2.Ηλικία του ασθενούς (>40 ετών)
3.Ελλείμματα σε 2 ή περισσότερες γνωσιακές περιοχές και
προοδευτική επιδείνωση της μνήμης και άλλων γνωσιακών λειτουργιών όπως η
γλώσσα, η αντίληψη και οι κινητικές δεξιότητες (πραξία)
4.Απουσία διαταραχών της συνείδησης
5.Αποκλεισμός άλλων νόσων του εγκεφάλου
Η προσεκτική διάγνωση της νόσου είναι απαραίτητη γιατί πέρα
του ότι η νόσος αυτή καθ’ αυτή είναι μια χρόνια και δύσκολη κατάσταση και για
τον ασθενή αλλά και για τον περίγυρό του, οπότε θα πρέπει να συμβουλευτούν
ειδικό γιατρό για την αντιμετώπισή της, εν προκειμένο νευρολόγο, αλλά και λόγω
της ύπαρξης διαφόρων άλλων βλαβών του εγκεφάλου που μπορεί να προκαλέσουν
ανοϊκές (γνωστικές) διαταραχές και θα πρέπει να αποκλειστούν γιατί χρήζουν
διαφορετικής αντιμετώπισης και θεραπείας.
Π.χ.Μαγνητική, αξονική – αποκλεισμός εγκεφαλικού όγκου,
υποσκληρίδιο αιμάτωμα, πολυεμφραγματική άνοια και αποφρακτικός υδροκέφαλος. Δ.δ
από τις θεραπεύσιμες μορφές
Η θεραπεία συνίσταται στη επιβράδυνση της νόσου με την χρήση
των αντιανοϊκών φαρμάκων, αλλά μόνο αν έχει επιβεβαιωθεί η διάγνωση. Η λήψη
τέτοιων σκευασμάτων επειδή κάποιος ξεχνάει εκτός από άχρηστη μπορεί να είναι
και επικίνδυνη για κάποιον που δεν είναι ανοϊκός ασθενής και πιθανώς να
χρειαζόταν μια άλλη θεραπεία για το νόσημά του.
Πολλές φορές βέβαια στην πρόοδο της νόσου χρειάζονται και
άλλα φάρμακα ανάλογα με τα συμπτώματα της νόσου.
Το ότι δεν υπάρχει θεραπεία της συγκεκριμένης πάθησης δεν
σημαίνει ότι δεν μπορεί να βοηθηθεί ο ασθενής με επιβράδυνση και μείωση των
συμπτωματάτων που προκαλεί η νόσος, το οποίο άλλωστε είναι και το ζητούμενο για
της βελτίωση της ποιότητας ζωής του ιδίου και των οικείων του.