Η ανεκτίμητη κληρονομιά της Πέτρας Ολύμπου του Γιάννη Τσαπουρνιώτη

Ήμουν μικρό παιδί, αρχές δεκαετίας ΄80, όταν είχα την τύχη να επισκεφτώ τις εγκαταστάσεις του ΨΝΠΟ, εκεί στο πανέμορφο δάσος της Πέτρας. Ο αδερφός της συγχωρεμένης μητέρας μου, που εργαζόταν εκεί, με ξενάγησε στο χώρο καθησυχάζοντας το φόβο μου για τους ασθενείς που φιλοξενούνταν.

«Μη τους φοβάσαι, είναι κι αυτοί άνθρωποι, έχουν τα δικά τους προβλήματα». Πόσο δίκιο είχε. Οι «τρελοί» δεν βρίσκονται σε ιδρύματα. Είναι ανάμεσα μας.

Δεν ήμουν ώριμος για να αντιληφθώ την σπουδαιότητα του χώρου, την μεγάλη του ιστορική αξία και διαδρομή. Έμαθα πως, εδώ και πολλούς αιώνες πριν, στεγαζόταν στο χώρο μια σπουδαία μονή, η μονή της Πέτρας. Διάβασα πως το μοναστήρι συνέβαλε αποφασιστικά στην πνευματική ανύψωση των Ελλήνων και η επισκοπή της Πέτρας εμφανίζεται κατά το 10ο αιώνα.

 

Ο αρχαίος ναός της μονής είναι αφιερωμένος στα Εισόδια της Θεοτόκου, πανηγυρίζει στις 21 Νοεμβρίου και εδώ φυλάσσεται η εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου με τεράστια θαυματουργική δύναμη ανά τους αιώνες. Σε αυτή τη μονή ο Κίτρους Νικόλαος Λούσης ευλόγησε το λάβαρο της ελληνικής επανάστασης και το μοναστήρι αποτέλεσε ορμητήριο της.

Όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα της Ιεράς Μητρόπολης Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος, απ΄ όπου αντλούνται τα ιστορικά στοιχεία, η μονή φάνταζε σαν η «μάνα» της περιοχής.

Σήμερα το κτιριακό συγκρότημα της μονής δεν υπάρχει. Ο ναός βρίσκεται στο κέντρο των εγκαταστάσεων.

Στη θέση του μοναστηριού το 1927 χτίστηκε σανατόριο και αργότερα το 1970 το ΨΝΠΟ. Το 2004 σταμάτησε η λειτουργία του ιδρύματος.

Από τότε αυτή η σημαντική κληρονομιά του τόπου μας παρέμεινε αναξιοποίητη. Είμαστε φτωχοί και μικροί σε έναν πλούσιο τόπο. Αγνοούμε την ιστορία μας, τα μνημεία μας, το πνευματικό και φυσικό μεγαλείο της περιοχής.

Ο συγκεκριμένος χώρος εδώ και χρόνια, θα μπορούσε να αποτελέσει πόλο έλξης για χιλιάδες επισκέπτες προκειμένου  να έρθουν σε επαφή με μια τεράστια πολιτιστική κληρονομιά, με φόντο τον Όλυμπο σε ένα ονειρεμένο τοπίο.  Ένας χώρος αναψυχής, κατασκήνωσης για τις μαθήτριες και τους μαθητές, εκδρομών για όλα τα σχολεία της Ελλάδας, όπου θα προσκυνούν την εικόνα της Θεοτόκου και θα δέχονται πληροφορίες για το έργο του μοναστηριού, του σανατορίου, του θεραπευτικού ιδρύματος.

Ταυτόχρονα ορειβατικοί σύλλογοι της Πιερίας, με την εμπειρία τους  και τη γνώση του βουνού,  θα μπορούσαν να οργανώσουν περιπάτους στις ειδυλλιακές διαδρομές του Ολύμπου και των Στενών της Πέτρας, επισκέψεις στο μικρό βασίλειο, στο γνωστό βράχο στο Καρακόλι απ΄ όπου έπεσε και επέζησε η βασίλισσα με το παιδί της. Για όλο το χρόνο θα μπορούσε να υπάρχει δράση και ζωή σε μια περιοχή που, ιστορικά και όχι μόνο, άξιζε καλύτερης μεταχείρισης και διαχείρισης.

Καταγόμαστε από έναν τόπο ανεκτίμητης αξίας που αγνοούμε κάθε μικρό και μεγάλο κομμάτι του που μας ενώνει με μια τεράστια πολιτιστική, θρησκευτική και καλαισθητική κληρονομιά. Μήπως τελικά δεν αντέχουμε τον φόρτο μιας τόσο σπουδαίας παράδοσης; Μήπως δεν αξίζουμε να είμαστε κληρονόμοι τόσο ανώτερων προγόνων και αξιών;

Γιάννης Τσαπουρνιώτης