Ομίχλη, απλώνεται παντού, σκεπάζει τα όνειρά μας,
Η ημέρα, νύχτα γίνεται, μαυρίζει την καρδιά μας.
Χάνεσαι στους σκοτεινούς, διαδρόμους της ψυχής σου,
Φως, στο σκοτάδι, αναζητάς, της άμοιρης ζωής σου.
Ομίχλη απλώνεται παντού, στους δρόμους στις πλατείες,
Ψάχνεις στο συνονθύλευμα, ανθρώπους με αξίες.
Κι’εσύ μονάχος περπατάς, εκεί που δεν σε βλέπουν,
Ζωές, αγνώστων συναντάς, που την δική σου, ανατρέπουν.
Ομίχλη απλώνεται παντού, σε λίγο ξημερώνει,
Νοιώθεις τα συναισθήματα, κάποιος να αλλοτριώνει.
Βρήκες μία διέξοδο, να βγεις απ’το σκοτάδι,
Τώρα, ελεύθερη ψυχή, τρέχεις σαν το ζαρκάδι.
ΝΙΚΟΣ ΧΑΛΕΠΛΗΣ
Χάνεσαι στους σκοτεινούς, διαδρόμους της ψυχής σου,
Φως, στο σκοτάδι, αναζητάς, της άμοιρης ζωής σου.
Ομίχλη απλώνεται παντού, στους δρόμους στις πλατείες,
Ψάχνεις στο συνονθύλευμα, ανθρώπους με αξίες.
Κι’εσύ μονάχος περπατάς, εκεί που δεν σε βλέπουν,
Ζωές, αγνώστων συναντάς, που την δική σου, ανατρέπουν.
Ομίχλη απλώνεται παντού, σε λίγο ξημερώνει,
Νοιώθεις τα συναισθήματα, κάποιος να αλλοτριώνει.
Βρήκες μία διέξοδο, να βγεις απ’το σκοτάδι,
Τώρα, ελεύθερη ψυχή, τρέχεις σαν το ζαρκάδι.
ΝΙΚΟΣ ΧΑΛΕΠΛΗΣ
