Μετά την εισβολή στην Κύπρο το 1974, η Τουρκία συνεχίζει να κάνει αυτό που ξέρει, να σκοτώνει και να εισβάλλει σε ξένες χώρες. Μία γενοκτονία συνεχίζει να υφίσταται εντός και εκτός των συνόρων της με θύματα αυτή τη φορά τους Κούρδους. Εισέβαλε στην Συρία και τώρα πατάει πόδι και στην Λιβύη.
Και η Ελλάδα;
Αφού η Τουρκία δυναμιτίζει κάθε προσπάθεια εξεύρεσης λύσης στην Κύπρο, σφίγγει όλο και περισσότερο τα αιματοβαμμένα χέρια της γύρω από την πατρίδα μας.
Προκλήσεις, επί προκλήσεων τόσο στη θάλασσα του Αιγαίου όσο και στους ουρανούς της πατρίδας μας. Με βολική αιτία το προσφυγικό, στέλνει στην χώρα μας χιλιάδες παράνομους μετανάστες-πρόσφυγες, σε μια μορφή συγκεκαλυμμένου εποικισμού και ισλαμοποίηση της χώρας μας. Διεκδικεί τα πάντα και απειλεί με την ανοχή των "συμμάχων" μας.
Και η Ελλάδα;
Έχει επιλέξει αντί να απαντάει δυναμικά, να κάνει πως δεν βλέπει, να δικαιολογεί και να επιζητεί τρόπους να ηρεμήσει το θηρίο. Σε σπάνιες περιπτώσεις εκλιπαρεί σαν ζητιάνος την βοήθεια των ξένων, Ευρωπαίων και Αμερικάνων και κρύβεται πίσω από διεθνείς συνθήκες και συμφωνίες.
Μέχρι που θα έρθει η στιγμή, που τίποτα από τα παραπάνω δεν θα ηρεμούν το τουρκικό θηρίο, που ζητάει συνεχώς όλο και πιο πολλά. Τότε θα αναγκαστεί με την πλάτη στον τοίχο και παρατημένη από οποιοδήποτε "σύμμαχο" και "φίλο" να αντιδράσει. Μακάρι μόνο, να μην είναι πολύ αργά...
