Οι καημοί μας, ξενυχτάνε, πάλι απόψε,
Σεργιάνι πάνε, στις παλιές μας, γειτονιές,
Μ’ένα ολόγιομο φεγγάρι να φωτίζει,
Περπατάνε, μόνες, ψάχνουν,
Ξεχασμένες, μέσ’ τον χρόνο, αγκαλιές.
Οι καημοί μας, δεν αντέχουν τις σιωπές,
Την λήθη των στιγμών, τις αναμνήσεις.
Ξεσπάνε πάντα σε ακατάλληλες στιγμές,
Κρύβονται μόνοι,
δεν θέλουν, να σε κάνουν να δακρύσεις.
Οι καημοί μας, ξενυχτάνε πάλι απόψε,
Κουρασμένοι, αράξανε, σε πόρτα σφαλιστή,
Κανείς απόψε δεν ανοίγει,
Κανείς δεν ψάχνει, τους καημούς του,
Μες στην νύχτα, να τους βρει.
Με βήματα αργά και κουρασμένα,
Αφήνουν την παλιά τους γειτονιά,
Τον χρόνο κουβαλούν, στην πλάτη ,απελπισμένα,
Πίσω γυρίζουν, να κρυφτούν,
Μέσ’τα δικά τους στεγανά.
ΝΙΚΟΣ ΧΑΛΕΠΛΗΣ.
