Στις 25 Ιουνίου έγινε η τελετή της κηδείας της καθηγήτριας πιάνου Ευτυχίας Αγαπίδου, στην Ευαγγελική Εκκλησία, με προεξάρχοντα τον ποιμένα αιδ. Ιωάννη Υφαντίδη, με τη συμμετοχή της χορωδίας της εκκλησίας, ΄Ενας από τους μαθητές της, ο Γιάννης Αδαμίδης, ανέγνωσε το ακόλουθο ευχαριστήριο σημείωμα:
Η Ευτυχία Αγαπίδου, πλήρης ημερών, έφυγε για να είναι με τον Κύριό της, τον Οποίο αγάπησε και υπηρέτησε με πιστότητα για πάνω από 60 χρόνια ως οργανίστα της Ευαγγελικής Εκκλησίας Κατερίνης. Με συνέπεια και προθυμία έπαιζε το όργανο στηρίζοντας την υμνωδία του εκκλησιάσματος σε όλες τις τακτικές και έκτακτες συνάξεις. Και όταν οι περισσότεροι επέστρεφαν στο σπίτι μετά το πέρας της λατρείας, η Ευτυχία έμενε στη θέση της για να βοηθήσει στις πρόβες της Χορωδίας.
Για πολλά χρόνια, όσο λειτουργούσε το Βιβλικό Ίδρυμα Κατερίνης ήταν υπεύθυνη του μουσικού τμήματος της Σχολής, διδάσκοντας πιάνο. Τότε ήταν που πολλοί σπουδαστές από διάφορα μέρη, κυρίως της Β. Ελλάδας, είχαν την ευκαιρία να διδαχθούν μουσική με ειδίκευση στο παίξιμο ύμνων. Πολλοί απ’ αυτούς, όταν επέστρεψαν στις πόλεις τους, ανέλαβαν τον τομέα της μουσικής στις εκκλησίες τους ομορφαίνοντας με τη μουσική τους τις συνάξεις τους. Κάποιοι, μάλιστα βοήθησαν στην υμνωδία σε εκκλησίες της διασποράς σε ΗΠΑ, Γερμανία και Αυστραλία
Η Ευτυχία Αγαπίδου ήταν η μόνη πτυχιούχος δασκάλα πιάνου στην Κατερίνη, στις πρώτες δεκαετίες μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και η μοναδική που μπορούσε να παίζει και το όργανο με πληρότητα. Είχε σπουδάσει πιάνο αρχικά στη Βέροια και κατόπιν στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης, όπου και ολοκλήρωσε τις σπουδές της με Διπλωματικές εξετάσεις και με εξαιρετική επίδοση.
Η Ευτυχία Αγαπίδου συνέβαλε στην πρόοδο της μουσικής στην πόλη μας με την διδασκαλία πολλών μαθητών, πρώτα σε δικό της Ωδείο και κατόπιν στο Δημοτικό Ωδείο της Κατερίνης, Παράλληλα σημαντική ήταν η συμμετοχή της σε διάφορες συναυλίες της πόλης.
Η ικανότητά της να παίζει δύσκολα έργα συνετέλεσε ώστε στην Κατερίνη να μπορούν να ετοιμαστούν και να παρουσιαστούν μεγάλα χορωδιακά έργα από τις χορωδίες της πόλης. Η Κατερίνη της χρωστά ευγνωμοσύνη γι’ αυτή της την συμβολή, όπως και το σύνολο των μαθητών της, πολλοί από τους οποίους συνεχίζουν σήμερα το έργο της και είναι ευγνώμονες που η Ευτυχία Αγαπίδου βρέθηκε στο δρόμο τους.
Εκείνο που θα θέλαμε να τονιστεί, πέρα από την προσφορά της στον τομέα της μουσικής, είναι ότι, η παρουσία της στην πόλη μας υπήρξε μοναδική. Χαμογελαστή πάντα, καλοσυνάτη, έτοιμη να βοηθήσει όπου υπήρχε ανάγκη, ζώντας μια ζωή αφιερωμένη στον Κύριό της τον Ιησού Χριστό, χωρίς λόγια πολλά, αλλά με πράξεις. Αυτά τα χαρακτηριστικά έκαναν όλους που την γνώριζαν να την εκτιμούν.
Ευτυχία Αγαπίδου, η πόλη της Κατερίνης, η Ευαγγελική Εκκλησία, οι μαθητές σου και ιδιαίτερα εμείς της Χορωδίας, στον χώρο που ήταν και δικός σου, θα σε θυμόμαστε πάντα με αγάπη και βαθιά ευγνωμοσύνη. ΕΥΤΥΧΙΑ ΑΓΑΠΙΔΟΥ, Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ. Η Ευτυχία Αγαπίδου, πλήρης ημερών, έφυγε για να είναι με τον Κύριό της, τον Οποίο αγάπησε και υπηρέτησε με πιστότητα για πάνω από 60 χρόνια ως οργανίστα της Ευαγγελικής Εκκλησίας Κατερίνης. Με συνέπεια και προθυμία έπαιζε το όργανο στηρίζοντας την υμνωδία του εκκλησιάσματος σε όλες τις τακτικές και έκτακτες συνάξεις. Και όταν οι περισσότεροι επέστρεφαν στο σπίτι μετά το πέρας της λατρείας, η Ευτυχία έμενε στη θέση της για να βοηθήσει στις πρόβες της Χορωδίας.
Για πολλά χρόνια, όσο λειτουργούσε το Βιβλικό Ίδρυμα Κατερίνης ήταν υπεύθυνη του μουσικού τμήματος της Σχολής, διδάσκοντας πιάνο. Τότε ήταν που πολλοί σπουδαστές από διάφορα μέρη, κυρίως της Β. Ελλάδας, είχαν την ευκαιρία να διδαχθούν μουσική με ειδίκευση στο παίξιμο ύμνων. Πολλοί απ’ αυτούς, όταν επέστρεψαν στις πόλεις τους, ανέλαβαν τον τομέα της μουσικής στις εκκλησίες τους ομορφαίνοντας με τη μουσική τους τις συνάξεις τους. Κάποιοι, μάλιστα βοήθησαν στην υμνωδία σε εκκλησίες της διασποράς σε ΗΠΑ, Γερμανία και Αυστραλία
Η Ευτυχία Αγαπίδου ήταν η μόνη πτυχιούχος δασκάλα πιάνου στην Κατερίνη, στις πρώτες δεκαετίες μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και η μοναδική που μπορούσε να παίζει και το όργανο με πληρότητα. Είχε σπουδάσει πιάνο αρχικά στη Βέροια και κατόπιν στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης, όπου και ολοκλήρωσε τις σπουδές της με Διπλωματικές εξετάσεις και με εξαιρετική επίδοση.
Η Ευτυχία Αγαπίδου συνέβαλε στην πρόοδο της μουσικής στην πόλη μας με την διδασκαλία πολλών μαθητών, πρώτα σε δικό της Ωδείο και κατόπιν στο Δημοτικό Ωδείο της Κατερίνης, Παράλληλα σημαντική ήταν η συμμετοχή της σε διάφορες συναυλίες της πόλης.
Η ικανότητά της να παίζει δύσκολα έργα συνετέλεσε ώστε στην Κατερίνη να μπορούν να ετοιμαστούν και να παρουσιαστούν μεγάλα χορωδιακά έργα από τις χορωδίες της πόλης. Η Κατερίνη της χρωστά ευγνωμοσύνη γι’ αυτή της την συμβολή, όπως και το σύνολο των μαθητών της, πολλοί από τους οποίους συνεχίζουν σήμερα το έργο της και είναι ευγνώμονες που η Ευτυχία Αγαπίδου βρέθηκε στο δρόμο τους.
Εκείνο που θα θέλαμε να τονιστεί, πέρα από την προσφορά της στον τομέα της μουσικής, είναι ότι, η παρουσία της στην πόλη μας υπήρξε μοναδική. Χαμογελαστή πάντα, καλοσυνάτη, έτοιμη να βοηθήσει όπου υπήρχε ανάγκη, ζώντας μια ζωή αφιερωμένη στον Κύριό της τον Ιησού Χριστό, χωρίς λόγια πολλά, αλλά με πράξεις. Αυτά τα χαρακτηριστικά έκαναν όλους που την γνώριζαν να την εκτιμούν.
