Σε αυτήν τη διαδρομή, το σίγουρο είναι ένα: Οτι ο στόχος οι επιχειρηματικοί όμιλοι να τρέχουν με χίλια σημαίνει συντρίμμια για τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, τις ανάγκες του λαού, αφήνοντας μόνο κάποια ψίχουλα, ίσα ίσα για να αναπαράγεται και να συντηρείται η εργατική δύναμη σαν καύσιμο για τα κέρδη του κεφαλαίου και για να μετριάζεται η λαϊκή αγανάκτηση.
Αυτή είναι η πραγματικότητα. Η ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας ζητά ακόμα πιο φτηνά εργατικά χέρια, μεγαλύτερη εκμετάλλευση, νέα πεδία κερδοφορίας για τους καπιταλιστές, νέους κινδύνους εμπλοκής της χώρας σε πολεμικές συγκρούσεις. Ταυτόχρονα τα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά να είναι συμβιβασμένα με τη φτώχεια, τη μη κάλυψη των αναγκών τους, την απειλή ότι «...υπάρχουν και χειρότερα». Και για να διαιωνίζεται αυτή η κατάσταση, η κυβέρνηση επιδίδεται σε ένα όργιο πολιτικής εξαπάτησης του λαού.
Μια γεύση του περίφημου «οδικού χάρτη» μπορεί να πάρει κανείς διαβάζοντας ορισμένες από τις πρωτοβουλίες που παίρνει η κυβέρνηση. Οπως, για παράδειγμα, η ημερίδα που διοργάνωσαν τρία υπουργεία - Οικονομίας, Υγείας, Παιδείας - για την ανάπτυξη της εγχώριας φαρμακοβιομηχανίας. Εκεί, όπου παρουσιάστηκε ένα σχέδιο δράσης, τίγκα στα κίνητρα, στις πριμοδοτήσεις, στις ενισχύσεις. Μερικά από αυτά; «Επανεξέταση της πολιτικής τιμοδότησης και πλαισίου αποζημιώσεως φαρμάκου. Στόχευση της έρευνας και διασύνδεσή της με τη φαρμακοβιομηχανία. Διευκόλυνση της πρόσβασης και αξιοποίησης χρηματοδοτικών ευκαιριών. Βελτίωση του εγχώριου χρηματοπιστωτικού περιβάλλοντος». Είναι πράγματι εντυπωσιακό, τρία υπουργεία να διοργανώνουν ημερίδα για να συζητήσουν, να συμφωνήσουν και να διαβεβαιώσουν τους επιχειρηματικούς ομίλους του συγκεκριμένου κλάδου ότι θα κάνουν τα πάντα για να βοηθήσουν στη μεγαλύτερη ενίσχυσή τους, να μπουν σε νέα πεδία για να δημιουργήσουν και να αυξήσουν τα κέρδη τους.
Ωραία, λοιπόν, όλα αυτά για τους βιομήχανους του Φαρμάκου, μόνο που την ίδια στιγμή συμβαίνει και κάτι ακόμα. Επειδή μιλάμε για το θέμα της Υγείας, η κυβέρνηση διαφημίζει ένα πρόγραμμα για 2,5 εκατ. ανασφάλιστους, στο πλαίσιο του οποίου, οι ανασφάλιστοι θα πρέπει να πληρώνουν εξ ολοκλήρου για την αγορά 2.500 εξετάσεων που δεν καλύπτει ο ΕΟΠΥΥ, ενώ καλούνται να πληρώνουν συμμετοχή στην αγορά φαρμάκων και 1 ευρώ χαράτσι ανά συνταγή. Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι ένα μεγάλο τμήμα χρονίως πασχόντων θα αναγκαστεί να σταματήσει τη θεραπεία του ή να συνεχίζει με τις υποτυπώδεις υπηρεσίες των «κοινωνικών ιατρείων» και «κοινωνικών φαρμακείων». Αυτό, λοιπόν, είναι ο ορισμός του συμβιβασμού με τα ψίχουλα για το λαό, «φιλέτα» για το κεφάλαιο. Και αυτό συμβαίνει και θα συμβαίνει σε όλα τα επίπεδα...
Κάπως έτσι έχει σχεδιαστεί αυτός ο «οδικός χάρτης» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Είναι φανερό για ποιον «δουλεύουν» και ποιον εξυπηρετούν. Και σε αυτόν τον «οδικό χάρτη» έχουν συμμάχους και τα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης, τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι, τον Λεβέντη, τα φασιστοειδή, αφού η στρατηγική τους σύμπλευση στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου είναι δεδομένη. Υπάρχει διέξοδος απέναντι σε αυτήν την κατάσταση για το λαό, τους εργαζόμενους, τους φτωχούς αγρότες και επαγγελματίες, τους νέους, τους συνταξιούχους; Υπάρχει και αυτή είναι η οργάνωση της πάλης, με αφετηρία τη διεκδίκηση ανάκτησης απωλειών, με κριτήριο τις σύγχρονες ανάγκες τους και τη διεκδίκηση όλων εκείνων που σήμερα τους στερούν για να πριμοδοτούν το κεφάλαιο. Ενας αγώνας που θα συγκεντρώσει όλες τις απαραίτητες δυνάμεις για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, με ανατροπή τελικά της εξουσίας του κεφαλαίου.
Copyright © 1997-2016 ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Αυτή είναι η πραγματικότητα. Η ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας ζητά ακόμα πιο φτηνά εργατικά χέρια, μεγαλύτερη εκμετάλλευση, νέα πεδία κερδοφορίας για τους καπιταλιστές, νέους κινδύνους εμπλοκής της χώρας σε πολεμικές συγκρούσεις. Ταυτόχρονα τα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά να είναι συμβιβασμένα με τη φτώχεια, τη μη κάλυψη των αναγκών τους, την απειλή ότι «...υπάρχουν και χειρότερα». Και για να διαιωνίζεται αυτή η κατάσταση, η κυβέρνηση επιδίδεται σε ένα όργιο πολιτικής εξαπάτησης του λαού.
Μια γεύση του περίφημου «οδικού χάρτη» μπορεί να πάρει κανείς διαβάζοντας ορισμένες από τις πρωτοβουλίες που παίρνει η κυβέρνηση. Οπως, για παράδειγμα, η ημερίδα που διοργάνωσαν τρία υπουργεία - Οικονομίας, Υγείας, Παιδείας - για την ανάπτυξη της εγχώριας φαρμακοβιομηχανίας. Εκεί, όπου παρουσιάστηκε ένα σχέδιο δράσης, τίγκα στα κίνητρα, στις πριμοδοτήσεις, στις ενισχύσεις. Μερικά από αυτά; «Επανεξέταση της πολιτικής τιμοδότησης και πλαισίου αποζημιώσεως φαρμάκου. Στόχευση της έρευνας και διασύνδεσή της με τη φαρμακοβιομηχανία. Διευκόλυνση της πρόσβασης και αξιοποίησης χρηματοδοτικών ευκαιριών. Βελτίωση του εγχώριου χρηματοπιστωτικού περιβάλλοντος». Είναι πράγματι εντυπωσιακό, τρία υπουργεία να διοργανώνουν ημερίδα για να συζητήσουν, να συμφωνήσουν και να διαβεβαιώσουν τους επιχειρηματικούς ομίλους του συγκεκριμένου κλάδου ότι θα κάνουν τα πάντα για να βοηθήσουν στη μεγαλύτερη ενίσχυσή τους, να μπουν σε νέα πεδία για να δημιουργήσουν και να αυξήσουν τα κέρδη τους.
Ωραία, λοιπόν, όλα αυτά για τους βιομήχανους του Φαρμάκου, μόνο που την ίδια στιγμή συμβαίνει και κάτι ακόμα. Επειδή μιλάμε για το θέμα της Υγείας, η κυβέρνηση διαφημίζει ένα πρόγραμμα για 2,5 εκατ. ανασφάλιστους, στο πλαίσιο του οποίου, οι ανασφάλιστοι θα πρέπει να πληρώνουν εξ ολοκλήρου για την αγορά 2.500 εξετάσεων που δεν καλύπτει ο ΕΟΠΥΥ, ενώ καλούνται να πληρώνουν συμμετοχή στην αγορά φαρμάκων και 1 ευρώ χαράτσι ανά συνταγή. Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι ένα μεγάλο τμήμα χρονίως πασχόντων θα αναγκαστεί να σταματήσει τη θεραπεία του ή να συνεχίζει με τις υποτυπώδεις υπηρεσίες των «κοινωνικών ιατρείων» και «κοινωνικών φαρμακείων». Αυτό, λοιπόν, είναι ο ορισμός του συμβιβασμού με τα ψίχουλα για το λαό, «φιλέτα» για το κεφάλαιο. Και αυτό συμβαίνει και θα συμβαίνει σε όλα τα επίπεδα...
Κάπως έτσι έχει σχεδιαστεί αυτός ο «οδικός χάρτης» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Είναι φανερό για ποιον «δουλεύουν» και ποιον εξυπηρετούν. Και σε αυτόν τον «οδικό χάρτη» έχουν συμμάχους και τα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης, τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι, τον Λεβέντη, τα φασιστοειδή, αφού η στρατηγική τους σύμπλευση στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου είναι δεδομένη. Υπάρχει διέξοδος απέναντι σε αυτήν την κατάσταση για το λαό, τους εργαζόμενους, τους φτωχούς αγρότες και επαγγελματίες, τους νέους, τους συνταξιούχους; Υπάρχει και αυτή είναι η οργάνωση της πάλης, με αφετηρία τη διεκδίκηση ανάκτησης απωλειών, με κριτήριο τις σύγχρονες ανάγκες τους και τη διεκδίκηση όλων εκείνων που σήμερα τους στερούν για να πριμοδοτούν το κεφάλαιο. Ενας αγώνας που θα συγκεντρώσει όλες τις απαραίτητες δυνάμεις για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, με ανατροπή τελικά της εξουσίας του κεφαλαίου.
Copyright © 1997-2016 ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
