Στις 2 του Νοέμβρη καλούμαστε για άλλη μια φορά να εκλέξουμε τους αντιπροσώπους μας στα υπηρεσιακά συμβούλια (ΠΥΣΔΕ, ΑΠΥΣΔΕ, ΚΥΣΔΕ).
Ποιοι είμαστε
Μας γνωρίσατε το 2012. Στην πραγματικότητα όμως γνωριζόμασταν από πριν. Μοιραζόμασταν τους ίδιους στόχους, είχαμε τις ίδιες ανάγκες. Νιώθαμε την ίδια αγωνία για το μέλλον του δημόσιου σχολείου. Δίναμε μαζί τη μάχη, όχι στο δρόμο, αλλά μέσα στις αίθουσες διδασκαλίας. Μέσα στα σχολειά μας, εκεί που είναι η θέση κάθε μάχιμου εκπαιδευτικού.
Ταυτόχρονα πολλοί από εμάς βιώναμε την αδικία από τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούσε το ΠΥΣΔΕ τα προηγούμενα χρόνια με κύρια χαρακτηριστικά την αδιαφάνεια και τα μαγειρέματα προκειμένου να εξυπηρετηθεί μια στενή ομάδα κομματικών φίλων. Ξέραμε ότι ο ρόλος του αιρετού ήταν διακοσμητικός και προθάλαμος για κάποια διευθυντική θέση. Το βλέπαμε και στις κρίσεις των στελεχών με την περίφημη συνέντευξη. Ζήσαμε επίσης και τον παραλογισμό των μεταθέσεων του 2012. Οι συνέπειές τους μας ταλαιπωρούν μέχρι σήμερα.
Θυμός, αγανάκτηση, απογοήτευση ήταν τα συναισθήματα, που πλημμύριζαν την καρδιά και το μυαλό μας. Δυστυχώς όμως το μόνο που κάναμε ήταν να γκρινιάζουμε και να εκτονώνουμε την οργή μεταξύ μας, στα διαλείμματα ή στις παρέες.
Τότε ήταν που μια ομάδα 5 συναδέλφων αποφασίσαμε να σταματήσουμε να τα λέμε μεταξύ μας. Ήταν ώρα να τα μάθουν και οι άλλοι. Ονομάσαμε την προσπάθειά μας Κίνηση Ελεύθερων Εκπαιδευτικών. Τρεις λέξεις. Ήμασταν βέβαιοι μόνο για τις δύο.
Σίγουρα ήμασταν και εξακολουθούμε να είμαστε Εκπαιδευτικοί και μάλιστα μάχιμοι με πραγματικό ωράριο σε πραγματικά σχολεία. Όχι αποσπασμένοι σε γραφεία βουλευτών και διευθύνσεις εκπαίδευσης ή σε οποιαδήποτε άλλη θέση λούφας και παραλλαγής.
Η δεύτερη λέξη ήταν Κίνηση. Ήμασταν αποφασισμένοι να σπάσουμε την ακινησία, που δημιουργεί αγκυλώσεις και είμαστε περήφανοι, που 4 χρόνια μετά το πετύχαμε σε μεγάλο βαθμό. Πλήθος συναδέλφων ενεργοποιήθηκαν, σταμάτησαν να φοβούνται και έμαθαν να διεκδικούν, όχι με άναρθρες κραυγές ή παρακαλώντας στο τηλέφωνο, αλλά με στοιχεία, έγγραφα και γραπτά αιτήματα, τα οποία στηρίξαμε.
Η μόνη λέξη με ερωτηματικό ήταν το Ελεύθεροι. Υπήρχε πιο πολύ μέσα στο μυαλό μας ως επιθυμία ή κρυφή ελπίδα. Ένα ήταν όμως βέβαιο. Ήμασταν και εξακολουθούμε να είμαστε πραγματικά Ελεύθεροι από κομματικές εξαρτήσεις. Γι’ αυτό από την πρώτη στιγμή οι κομματικές παρατάξεις μας έβαλαν στο στόχαστρο.
Ήμασταν επικίνδυνοι. Χαλάσαμε τη σούπα. Αυτή την άνοστη και άγευστη σούπα, την οποία μας σέρβιραν όλα τα προηγούμενα χρόνια. Ακολούθησαν τόνοι λάσπης και ανυπόστατες κατηγορίες και καταγγελίες, που μας γέμισαν πραγματικά με απογοήτευση.
Περισσότερο όμως απογοητευτική ήταν η συμπεριφορά μερίδας συναδέλφων, που μας πλησίασαν με μοναδικό σκοπό να εξυπηρετήσουν το προσωπικό τους συμφέρον εις βάρος των άλλων, χωρίς να ενδιαφέρονται για το σωστό και το δίκαιο. Δικαιοσύνη, διαφάνεια, αξιοκρατία, ισότητα. Λέξεις παντελώς άγνωστες. Όλους αυτούς τους απογοητεύσαμε.
Για όλους τους υπόλοιπους δώσαμε πραγματική μάχη τα τέσσερα τελευταία χρόνια, ανεξάρτητα από συγγένειες, προσωπικές συμπάθειες ή αντιπάθειες ή κομματική προέλευση.
Δεν ζητήσαμε και δεν πήραμε καμία ανταμοιβή. Ωστόσο η ψυχική φθορά και η σωματική κούραση ήταν μεγάλες. Μεγάλο ήταν και το οικονομικό κόστος. Οι προσωπικές επιθέσεις δεν έχουν σταματήσει μέχρι σήμερα. Ήταν πολλές οι φορές που σκεφτήκαμε να σταματήσουμε. Μπροστά στον κίνδυνο όμως, όλα αυτά που πετύχαμε τα τέσσερα αυτά χρόνια να πάνε χαμένα, η απογοήτευση μετατράπηκε σε πείσμα. Έτσι αποφασίσαμε να κάνουμε άλλη μία προσπάθεια, ελπίζοντας να βρεθούν εκείνοι που θα τη συνεχίσουν, διότι δεν επιθυμούμε να γίνουμε επαγγελματίες συνδικαλιστές.
Τι πετύχαμε
Ταυτόχρονα πολλοί από εμάς βιώναμε την αδικία από τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούσε το ΠΥΣΔΕ τα προηγούμενα χρόνια με κύρια χαρακτηριστικά την αδιαφάνεια και τα μαγειρέματα προκειμένου να εξυπηρετηθεί μια στενή ομάδα κομματικών φίλων. Ξέραμε ότι ο ρόλος του αιρετού ήταν διακοσμητικός και προθάλαμος για κάποια διευθυντική θέση. Το βλέπαμε και στις κρίσεις των στελεχών με την περίφημη συνέντευξη. Ζήσαμε επίσης και τον παραλογισμό των μεταθέσεων του 2012. Οι συνέπειές τους μας ταλαιπωρούν μέχρι σήμερα.
Θυμός, αγανάκτηση, απογοήτευση ήταν τα συναισθήματα, που πλημμύριζαν την καρδιά και το μυαλό μας. Δυστυχώς όμως το μόνο που κάναμε ήταν να γκρινιάζουμε και να εκτονώνουμε την οργή μεταξύ μας, στα διαλείμματα ή στις παρέες.
Τότε ήταν που μια ομάδα 5 συναδέλφων αποφασίσαμε να σταματήσουμε να τα λέμε μεταξύ μας. Ήταν ώρα να τα μάθουν και οι άλλοι. Ονομάσαμε την προσπάθειά μας Κίνηση Ελεύθερων Εκπαιδευτικών. Τρεις λέξεις. Ήμασταν βέβαιοι μόνο για τις δύο.
Σίγουρα ήμασταν και εξακολουθούμε να είμαστε Εκπαιδευτικοί και μάλιστα μάχιμοι με πραγματικό ωράριο σε πραγματικά σχολεία. Όχι αποσπασμένοι σε γραφεία βουλευτών και διευθύνσεις εκπαίδευσης ή σε οποιαδήποτε άλλη θέση λούφας και παραλλαγής.
Η δεύτερη λέξη ήταν Κίνηση. Ήμασταν αποφασισμένοι να σπάσουμε την ακινησία, που δημιουργεί αγκυλώσεις και είμαστε περήφανοι, που 4 χρόνια μετά το πετύχαμε σε μεγάλο βαθμό. Πλήθος συναδέλφων ενεργοποιήθηκαν, σταμάτησαν να φοβούνται και έμαθαν να διεκδικούν, όχι με άναρθρες κραυγές ή παρακαλώντας στο τηλέφωνο, αλλά με στοιχεία, έγγραφα και γραπτά αιτήματα, τα οποία στηρίξαμε.
Η μόνη λέξη με ερωτηματικό ήταν το Ελεύθεροι. Υπήρχε πιο πολύ μέσα στο μυαλό μας ως επιθυμία ή κρυφή ελπίδα. Ένα ήταν όμως βέβαιο. Ήμασταν και εξακολουθούμε να είμαστε πραγματικά Ελεύθεροι από κομματικές εξαρτήσεις. Γι’ αυτό από την πρώτη στιγμή οι κομματικές παρατάξεις μας έβαλαν στο στόχαστρο.
Ήμασταν επικίνδυνοι. Χαλάσαμε τη σούπα. Αυτή την άνοστη και άγευστη σούπα, την οποία μας σέρβιραν όλα τα προηγούμενα χρόνια. Ακολούθησαν τόνοι λάσπης και ανυπόστατες κατηγορίες και καταγγελίες, που μας γέμισαν πραγματικά με απογοήτευση.
Περισσότερο όμως απογοητευτική ήταν η συμπεριφορά μερίδας συναδέλφων, που μας πλησίασαν με μοναδικό σκοπό να εξυπηρετήσουν το προσωπικό τους συμφέρον εις βάρος των άλλων, χωρίς να ενδιαφέρονται για το σωστό και το δίκαιο. Δικαιοσύνη, διαφάνεια, αξιοκρατία, ισότητα. Λέξεις παντελώς άγνωστες. Όλους αυτούς τους απογοητεύσαμε.
Για όλους τους υπόλοιπους δώσαμε πραγματική μάχη τα τέσσερα τελευταία χρόνια, ανεξάρτητα από συγγένειες, προσωπικές συμπάθειες ή αντιπάθειες ή κομματική προέλευση.
Δεν ζητήσαμε και δεν πήραμε καμία ανταμοιβή. Ωστόσο η ψυχική φθορά και η σωματική κούραση ήταν μεγάλες. Μεγάλο ήταν και το οικονομικό κόστος. Οι προσωπικές επιθέσεις δεν έχουν σταματήσει μέχρι σήμερα. Ήταν πολλές οι φορές που σκεφτήκαμε να σταματήσουμε. Μπροστά στον κίνδυνο όμως, όλα αυτά που πετύχαμε τα τέσσερα αυτά χρόνια να πάνε χαμένα, η απογοήτευση μετατράπηκε σε πείσμα. Έτσι αποφασίσαμε να κάνουμε άλλη μία προσπάθεια, ελπίζοντας να βρεθούν εκείνοι που θα τη συνεχίσουν, διότι δεν επιθυμούμε να γίνουμε επαγγελματίες συνδικαλιστές.
Τι πετύχαμε
- Έγκαιρη και έγκυρη δημοσιοποίηση όλων των οργανικών και λειτουργικών κενών και των ωρών, που αντιστοιχούν σ’ αυτά.
- Απόλυτη διαφάνεια για όλες τις οργανικές και προσωρινές τοποθετήσεις αλλά και τις αποσπάσεις εντός ΠΥΣΔΕ.
- Ανακοίνωση των οργανικών και λειτουργικών υπεραριθμιών.
- Δημοσιοποίηση των δηλώσεων προτίμησης όλων των συναδέλφων και των μορίων μετάθεσης.
- Άμεση ενημέρωση των συναδέλφων, όταν οι αποφάσεις του ΠΥΣΔΕ θίγουν τα δικαιώματα τους (άρθρο 20 του Συντάγματος).
- Ανάρτηση στην ιστοσελίδα της ΔΙΔΕ Πιερίας των ενημερωτικών δελτίων των αιρετών.
- Δημοσιοποίηση των πινάκων Α, που αφορούν τα κενά και τα πλεονάσματα των σχολικών μονάδων.
- Κοινές συνεδριάσεις ΠΥΣΔΕ - ΠΥΣΠΕ για τις κοινές ειδικότητες.
- Εξορθολογισμό των μεταθέσεων στο Ν. Πιερίας με το να δίνονται τα πραγματικά κενά.
- Δώσαμε τέλος στον εξευτελισμό των συναδέλφων. Ο καθένας παίρνει αυτό που δικαιούται με αξιοπρέπεια και χωρίς παρασκηνιακές διαβουλεύσεις.
- Ασκήσαμε ουσιαστικό έλεγχο στη Διοίκηση χωρίς να υπολογίσουμε το κόστος.
- Δημιουργία δικτυακού ενημερωτικού ιστοτόπου για όλους τους συναδέλφους.
- Τέλος από την πρώτη στιγμή ζητήσαμε ενιαίο ψηφοδέλτιο, ώστε να επιλέγουμε τους εκπροσώπους μας ανάμεσα σε πρόσωπα και όχι ανάμεσα σε κόμματα, όμως πέσαμε πάνω στους κομματικούς τοίχους των άλλων συνδικαλιστικών παρατάξεων.
ΚΙΝΗΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
(Ενιαίο ακομμάτιστο ψηφοδέλτιο)
Αϊναλής Παντελής ΠΕ 19/20
Αράπη Άννα ΠΕ 17.03
Βαρδακώστας Γιώργος ΠΕ 04.01
Ζιάρας Κωνσταντίνος ΠΕ 17.03
Ζιώγα Όλγα ΠΕ 06
Καρατζίδου Γιώτα ΠΕ 02
Καραδήμος Βασίλης ΠΕ 11
Κολόμβας Ιωάννης ΠΕ 03
Μανώλης Ιωάννης ΠΕ 08
Μαργαριτίδης Ανέστης ΠΕ 19/20
Μιχαηλίδου Χριστίνα ΠΕ 01
Μπουλούμης Δημήτρης ΠΕ 03
Μπουρσανίδου Φωτεινή ΠΕ 01
Μυρωτή Σοφία ΠΕ 04.01
Παπαθεοφάνους Γαβριήλ ΠΕ 04.01
Παπαϊωάννου Γιώργος ΠΕ 10
Πουσπουρίκα Ευαγγελία ΠΕ 04.01
Σόπογλου Αποστόλης ΠΕ 03
Τζουνίδης Γεώργιος ΠΕ 12.05
Τιόκας Τριαντάφυλλος ΠΕ 03
