να δεις, για σένα ,αν χτυπάει κι’απόψε, η καρδιά μου.
Ήρθες αθόρυβα, χαμογελώντας μες στην νύχτα,
Αθόρυβα, όπως χάθηκες, χωρίς μια καληνύχτα.
Ο ίσκιος σου με άγγιξε, τρόμαξε την ψυχή μου,
Μα πάλι με προσπέρασε, χάθηκε στην σιωπή μου.
Δεν θέλω να με δεις τα βράδια όταν δακρύζω,
Στις μοναξιές, της νύχτας μου, την τύχη μου να βρίζω.
Τώρα πια συνήθισα, να ζω με αναμνήσεις,
Απ’το Μηδέν μου ξεκινώ, να βρω καινούργιες λύσεις.
Τώρα πια συνήθισα, να ζω, χωρίς εσένα,
Αλήθειες, μόνο θα ζητώ, δεν θέλω, άλλο ψέμα.
Άλλη μια νύχτα τα όνειρα, μονάχα εφιάλτες,
Φωτιά, ήσουνα κάποτε, έμειναν ,μόνο στάχτες.
Τώρα πια συνήθισα, να ζω με αναμνήσεις,
Απ’το Μηδέν μου ξεκινώ, φτάνουν οι απαρνήσεις.
ΝΙΚΟΣ ΧΑΛΕΠΛΗΣ.
