Συναδέλφισσες και συνάδελφοι, σε λίγες μέρες καλούμαστε να ψηφίσουμε τους αντιπροσώπους μας για το 18ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ. Έχουμε επομένως να σκεφτούμε δύο πράγματα: το ένα είναι τι ζητάμε από το ανώτατο όργανο του συνδικάτου μας και το δεύτερο είναι ποιοι είναι κατάλληλοι να μας εκπροσωπήσουν εκεί.
Α, ναι! Οι κομματικές παρατάξεις έχουν βασικά άλλον καημό: να μετρήσουν τα «κουκιά» τους και το πόσα μέλη θα εκλέξουν στο νέο Δ.Σ. …
Αυτό που έχουμε όμως ανάγκη ως εκπαιδευτικοί είναι να υπάρξει μία συγκροτημένη και συνεκτική πρόταση που να απαντά σε δύο κυρίως ζητήματα:
1) την υπεράσπιση μιας δημόσιας και δωρεάν Παιδείας που θα παρέχει γνώσεις, αξίες και ήθος σε όλα τα παιδιά και που θα συμβάλει στην διαμόρφωση ενός πολίτη με δημοκρατικό αγωνιστικό ήθος, που γνωρίζει και αγαπά την Ιστορία και τον πολιτισμό της πατρίδας του χωρίς μισαλλοδοξία και συμπλέγματα σεβόμενος παράλληλα τον πολιτισμό των άλλων λαών και
2) θα συμβάλει στην ανάκτηση της αξιοπρέπειας και του κύρους του εκπαιδευτικού και του ρόλου του στην κοινωνία.
Αυτά όμως δεν αποτελούν προτεραιότητα για τις κομματικές παρατάξεις. Αντίθετα, τα τελευταία χρόνια αντί να διατυπώσουν την δική τους πρόταση περιορίζονται στο να τοποθετούνται απλώς στις πρωτοβουλίες της εκάστοτε κυβέρνησης, είτε στηρίζοντάς τις είτε επιμένοντας μελαγχολικά στην ούτως ή άλλως ανέφικτη επιστροφή στον δήθεν «χαμένο παράδεισο» της προ μνημονίων εποχής.
Οι κομματικές παρατάξεις συναίνεσαν ουσιαστικά στην ακύρωση του ελέγχου της εμπέδωσης της γνώσης. Αυτό έχει καταδικάσει στην αμάθεια κυρίως τα παιδιά των φτωχών κοινωνικών στρωμάτων και μάλιστα εμπαίζοντάς τα με την χορήγηση ψευδεπίγραφων τίτλων, που δεν αντιστοιχούν σε ουσιαστικές γνώσεις. Έτσι όμως, και το κύρος του εκπαιδευτικού υποβαθμίζεται και ο ρόλος του υπονομεύεται, όσο κι αν μοχθεί στην τάξη για την μόρφωση των παιδιών. Ακόμη περισσότερο, η απαξίωση της εργασίας μας υπονομεύει τις όποιες διεκδικήσεις έχουμε για μισθολογική αναβάθμιση και για βελτίωση των εργασιακών μας σχέσεων.
Αντίθετα, παλεύοντας για να μορφώνονται και όχι απλώς να περνούν την ώρα τους τα παιδιά στο σχολείο, στηρίζουμε την κοινωνική προκοπή και υπερασπιζόμαστε την αναβάθμιση της θέσης μας ως εργαζομένων.
Παρόλο που πολλοί παραδέχονται ότι όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις των μνημονίων εφαρμόζουν κατά βάση την «εργαλειοθήκη» του ΟΟΣΑ για την Παιδεία, εν τούτοις αρνούνται να αποδεχθούν το προφανές: ότι η κοινωνική ανισότητα στους μαθητές δεν αντιμετωπίζεται με το να κρύβουμε το πρόβλημα κάτω από το χαλί αλλά αντίθετα θεραπεύοντας τα αίτια που την γεννούν. Αλλά φαίνεται ότι εδώ κάποιοι μάλλον μπερδεύουν τις σχολικές τάξεις με τις… κοινωνικές τάξεις!
«Εύκολα, γρήγορα και φτηνά»!
Αυτή είναι η λογική του συστήματος που στο σχολείο εξειδικεύεται με τις περικοπές:
• σε λειτουργικές δαπάνες,
• σε προσλήψεις,
• σε τμήματα,
• στην επιλογή δεύτερης ξένης γλώσσας και στον χωρισμό με βάση το επίπεδο,
• σε τομείς και ειδικότητες στην επαγγελματική εκπαίδευση,
• σε εκπαιδευτικό προσωπικό.
Εξειδικεύεται ακόμη με την απάτη της «συμπερίληψης» με βάση την οποία καταργούνται δομές της Ειδικής Αγωγής και όλα τα παιδιά τσουβαλιάζονται στο ίδιο τμήμα, ανεξάρτητα από το γνωστικό και νοητικό τους επίπεδο.
Με την ίδια λογική, υποβαθμίζεται και η επαγγελματική εκπαίδευση που η πλειοψηφία της Ο.Λ.Μ.Ε. θεωρεί ότι πρέπει να καταργηθεί ως λυκειακή βαθμίδα. Έτσι όμως, έχουμε υποβάθμιση, αποκλεισμό παιδιών από την δημόσια εκπαίδευση και φυσικά μεγάλες απώλειες σε θέσεις εργασίας.
Το ίδιο συμβαίνει και με την μετατροπή μας σε καθηγητές «παντός καιρού» που τα ξέρουμε «όλα» με τις νέες αναθέσεις και τις ομαδοποιήσεις γνωστικών αντικειμένων, ενώ τελευταία μας βαφτίζουν και «ειδικούς παιδαγωγούς» με το ζόρι.
Σε μία χώρα στην οποία κάθε δημόσια δαπάνη και κάθε πρόσληψη στο δημόσιο τελεί υπό τον έλεγχο ξένων οικονομικών κέντρων και συμφερόντων, είναι αναμενόμενο και η εκπαίδευση να συμμορφώνεται με αυτό το καθεστώς υποτέλειας.
Αυτήν την αναγκαιότητα υπακούουν οι περικοπές αλλά και οι παρεμβάσεις που:
• υποβαθμίζουν την ελληνική παιδεία
• δεν επιτρέπουν την ανάκτηση της εθνικής μας κυριαρχίας και αξιοπρέπειας
• εμποδίζουν την οικονομική ανεξαρτησία
• καθιστούν ανέφικτη τη βελτίωση των υλικών όρων διαβίωσης (μισθοί, συντάξεις, περίθαλψη).
Ωστόσο, καμία κομματική παράταξη δεν φαίνεται να συμμερίζεται αυτές τις διαπιστώσεις. Γι’ αυτό θεωρούμε ότι υπάρχει σοβαρό κενό εκπροσώπησης και πρέπει επιτέλους να καλυφθεί. Αυτά τα ζητήματα πρέπει να ακουστούν στο Συνέδριο της Ο.Λ.Μ.Ε. και να συμπεριληφθούν στις τελικές αποφάσεις.
Ζητάμε την στήριξή σας για να ακουστεί αυτός ο λόγος και να μην καλυφθεί από τον ορυμαγδό των διαπαραταξιακών κοκορομαχιών. Στόχος δικός μας δεν είναι να «μετρήσουμε τις δυνάμεις μας», «τα κουκιά», αλλά να μπολιάσουμε τον απαξιωμένο και γερασμένο συνδικαλισμό με ιδέες που πιστεύουμε ότι αφορούν την ρίζα του προβλήματος.
Το ξέρετε ότι θα είμαστε εκεί και θα τοποθετηθούμε και θα καταθέσουμε προτάσεις προς ψήφιση. Δεν θα είμαστε εκεί απλώς για να σηκώνουμε το χέρι στις ψηφοφορίες. Ας τελειώνουμε με τους κομματικούς στρατούς και τους ψευδείς διαχωρισμούς μεταξύ μας. Ας μιλήσουμε στο Συνέδριο επιτέλους ως συνάδελφοι εκπαιδευτικοί!
Κίνηση Ελεύθερων Εκπαιδευτικών
Ενιαίο Ακομμάτιστο Ψηφοδέλτιο
