«Τα αγαθά κόποις κτώνται»
αλλά : τρόποις και κόλποις κτώνται
αλλά : τρόποις και κόλποις κτώνται
Γράφει ο Γιώργος Βαζάκας* - φιλόλογος
Επομένως επανερχόμενοι στο θέμα μας ας μην ξαφνιαστούμε, με τα όσα θα ακολουθήσουν στην ανάλυσή μας. Και προχωρούμε ενημερώνοντας ότι τα μνημονιακά νομοσχέδια δεν προβλέπουν μόνο την παραχώρηση κόκκινων δηλαδή μη εξυπηρετήσιμων δανείων πολιτών ή επιχειρηματιών ή απλών ανθρώπων αλλά και πράσινων, δηλαδή εξυπηρετήσιμων δανείων. Αυτά βρίσκονται στην δίνη των επενδυτικών κεφαλαίων (Funds) με τους πλειστηριασμούς. Και θέλουμε εδώ να θυμίσουμε – οι οικονομολόγοι το ξέρουν όσοι τουλάχιστον σέβονται τον εαυτό τους – ότι με τον ίδιο τρόπο ξεκίνησε η κατάρρευση της αμερικανικής οικονομίας τον Αύγουστο του 2007.
Εκεί τότε απελευθερώθηκε η αγορά και δόθηκε η δυνατότητα στα Funds αυτά να αγοράζουν σε τιμές εξωφρενικές επί της ονομαστικής αξίας δάνεια υψηλού ρίσκου και έτσι κατέρρευσε η αμερικανική οικονομία. Κι αυτό το προηγούμενο με τα Funds τώρα στη χώρα μας προβάλλεται ως διέξοδος καταργώντας Σύνταγμα, διεθνείς συμβάσεις, στερώντας από τον Έλληνα τον τρόπο επιβίωσής του. Και εάν στερείς τον τρόπο επιβίωσης από κάποιον, αυτό θεωρείται δουλοπαροικία χρέους, που στη διεθνή νομολογία λέγεται πεονία. Εδώ είναι δουλεία καθαρή. Γιατί είναι άλλο πράγμα να χάνει κάποιος την επιχείρησή του, επειδή δεν μπορεί να την εξυπηρετήσει με την έννοια των όρων της αγοράς κι άλλο να του την αρπάζουν επιλεκτικά σε συνθήκες που πραγματικά του στερούν τη δυνατότητα να αναπτύξει τη δουλειά του.
Βεβαίως στα παραπάνω ορθώνεται η άποψη: « Χρωστάς, να πληρώσεις κι αν όχι, να προχωρήσουν οι διαδικασίες (πλειστηριασμός). Σ’ αυτήν την ηχηρά συχνά διατυπούμενη άποψη απαντούμε: Το δίκαιο αλλά και το Σύνταγμά μας, οι νόμοι και οι διεθνείς συμβάσεις από το 1934 που καταργήθηκε με διεθνή σύμβαση η δουλεία και έχει επικυρωθεί κι από τη Ελλάδα με νόμο δεν επιτρέπουν σε οποιονδήποτε να μείνει μόνο σ’ αυτό το: «απολύτως χρωστάς…». Ο οποιοσδήποτε πρέπει να εξετάσει και τη δυνατότητα αυτού που οφείλει, κάτω από ποιες συνθήκες οφείλει και δεν μπορεί να εξυπηρετήσει το χρέος του και οπωσδήποτε τι μπορεί ο οφειλέτης να κάνει εναλλακτικά. Διαφορετικά τον οδηγεί, όπως προαναφέραμε, σε πεονία, δηλαδή σε δουλοπαροικία χρέους, να ’ναι δηλαδή δουλοπάροικος των τραπεζών.
Η αναφερθείσα αντιμετώπιση υπήρχε στο ελληνικό δίκαιο μέχρι το 2010, που συμπτύσσεται σε μια θεμελιακή αρχή, που τη χρησιμοποιούσαν οι Έλληνες δικαστές, κάποιες φορές, όταν τους το επέτρεπε η πολιτική εξουσία, η αρχή του: «Ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος». Εξέταζαν δηλαδή, αν ο οφειλέτης μπορούσε να ξεχρεώσει από τη δουλειά του κι όχι βεβαίως από την περιουσία του, από το τι πραγματικά διαθέτει ο ίδιος για την επιβίωσή του. Δυστυχώς νέα ήθη και έθιμα επιβλήθηκαν στους Έλληνες πολίτες εξαιτίας των μνημονίων, επιβλήθηκε καθεστώς πεονίας.
Και πρέπει οπωσδήποτε να πούμε ότι στην Αμερική, τη μητρόπολη του καπιταλισμού, μετά την κατάρρευση του 2007, που προείπαμε, δεν επέτρεψαν τέτοιου είδους συναλλαγές με funds κ.λ.π.. Δυστυχώς στη δύσμοιρη χώρα μας όλα τα επιτρέπουμε.
Κι όμως υπάρχουν εναλλακτικές. Το Ε.ΠΑ.Μ. εδώ και 3-4 χρόνια το φωνάζει: θα μπορούσε η ελληνική κυβέρνηση κάλλιστα, αντί να δώσει στις τράπεζες τα χρήματα των 60 δις που συγκέντρωσε από τις ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών, δηλαδή με λεφτά του Έλληνα φορολογούμενου, που δεν πήγαν πουθενά παρά στα χαρτοφυλάκια των τραπεζιτών, μ’ αυτά τα χρήματα να αγοράσει από τις τράπεζες πληρώνοντάς τες στο 5 ή 8% της αξίας τους τα κόκκινα δάνεια, όσο δηλαδή τα πουλάνε οι τράπεζες στα ξένα funds. Απλά έτσι θα ’σβηνε τα κόκκινα δάνεια. Έτσι θα γλύτωνε ο κόσμος το βιος του, ο ολετήρας των πλειστηριασμών θα εξαφανίζονταν, η αγορά θα ανάσαινε, η αγορά θα ξεκινούσε, για να αρχίσει να δουλεύει ο κόσμος, να βγει μπροστά και να δημιουργεί τζίρο.
Και αντί για τα προαναφερθέντα, τα λυτρωτικά για τους πολίτες, τόσο για όσους έχουν πρόβλημα με τις περιουσίες τους, όσο και γενικότερα για την οικονομία, παρατηρούμε το «πλιάτσικο», όπως χαρακτηρίσαμε στον τίτλο του άρθρου μας, την εκποίηση της περιουσίας των Ελλήνων μέσω πλειστηριασμών. Και στους πλειστηριασμούς στα ειρηνοδικεία εναντιώθηκε το κίνημα ενάντια στους πλειστηριασμούς. Σ’ αυτό συμμετείχαν ενεργά, πρωτοστατούσαν και πρωτοστατούν μέλη του ΕΠΑΜ με συνείδηση ότι συμμετέχουν σε μια άμυνα πολιτών στην αντισυνταγματική αυθαιρεσία των κυβερνητικών επιλογών και με επίγνωση ότι το πρόβλημα λύνεται μόνο πολιτικά.
Και πήγαιναν, πηγαίνουν και θα πηγαίνουν στα ειρηνοδικεία οι ΕΠΑΜίτες, όχι για να βγαίνουν στη συνέχεια στα Μ.Μ.Ε., όπως η κ. Κωνσταντοπούλου και κάποιοι άλλοι μαζί της – που συμμετέχουν βέβαια στο κίνημα ενάντια στους πλειστηριασμούς -, για να το παίξουνε μεγάλοι επαναστάτες. Τα μέλη του Ε.ΠΑ.Μ πήγαιναν εκεί, όχι μόνο για να ακυρωθούν οι πλειστηριασμοί., ώστε να κερδίσει χρόνο ο κόσμος από την εκποίηση ή αν θέλετε από τη δήμευση της περιουσίας του, αλλά και για να πιστοποιήσουν ή αν θέλετε να δεσμευτούν απέναντι στο κόσμο και απέναντι στους ίδιους τους εαυτούς τους ότι αυτό που ζητούν, αυτό που διεκδικούν, αυτό που θέλουν να υλοποιηθεί είναι η επιστροφή όλων των εκπλειστηριασμένων ακινήτων, όλων των περιουσιακών στοιχείων, που εκπλειστηριάστηκαν ή έχουν μπει σε διαδικασία πλειστηριασμών να αντιμετωπισθούν κατά το γράμμα των νόμων που υπήρξαν πριν το 2010. Δηλαδή οι περιουσίες, που εκλειστηριάστηκαν τα τελευταία 7 χρόνια υπό καθεστώς μνημονιακής κατοχής. Και βασική πολιτική θέση του Ε.ΠΑ.Μ. είναι ότι, όποιος εμπλακεί σε πλειστηριασμό, θα χάσει τα λεφτά του, εάν πάει να αγοράσει και ότι θα επιστραφεί πίσω στο νόμιμο ιδιοκτήτη ό,τι εκπλειστηριάστηκε και φυσικά όσοι συμβολαιογράφοι εμπλακούν στο μηχανισμό των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών θα αντιμετωπίσουν τη δικαιοσύνη.
Και κρίνουμε σημαντικό να αναφέρουμε ότι στο πολύμορφο κίνημα κατά των πλειστηριασμών με συμμετοχή της ΛΑΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και Ε.ΠΑ.Μ. υπάρχει κάποια διαφοροποίηση του Ε.ΠΑ.Μ. από τους υπόλοιπους σχετικά με τους πλειστηριαζόμενους. Οι της ΛΑΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ δείχνονται ιδιαίτερα υποστηρικτές των εκπλειστηριαζόμενων μικροοφειλετών, προστασία της λαϊκής κατοικίας, όπως τονίζουν κλπ. Κάτι ανάλογο ακούγεται στα τηλεοπτικά πάνελ και από βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να λένε, όταν άλλοι τους επικρίνουν για τους πλειστηριασμούς το εξής απλουστευτικό: «Καλά κάνουν και γίνονται πλειστηριασμοί για οφειλέτες μεγάρων της Εκάλης, η πρώτη όμως μικρή κατοικία δεν εκπλειστηριάζεται».
Το Ε.ΠΑ.Μ. όμως δεν υποστηρίζει στους πλειστηριασμούς μόνο τους μικροοφειλέτες αλλά και τους μεγαλοοφειλέτες. Δηλαδή αν μια τράπεζα θέλει να πλειστηριάσει την περιουσία ενός ολιγάρχη π.χ. τα μέλη του Ε.ΠΑ.Μ. θα σπεύσουν να τον συνδράμουν, με την εξής ιδεολογική προϋπόθεση: Η εκπλειστηριαζόμενη περιουσία του ολιγάρχη δεν του ανήκει, ανήκει στην ελληνική κοινωνία και στον ελληνικό λαό. Το αν την έχει κλέψει ή με οτιδήποτε σχετικό, αυτό θα το δούμε, αφού αποκτήσουμε νομιμότητα και κράτος δικαίου στην Ελλάδα.
Γιατί θα πρέπει αυτός ο καρχαρίας να φαγωθεί από ένα μεγαλύτερο καρχαρία, π.χ. τα funds; Δηλαδή ποιο είναι το κριτήριο να επιλέξουμε, ποιος καρχαρίας θα μας φάει; Εμείς δε θέλουμε – τονίζουν οι ΕΠΑΜίτες – την περιουσία του Έλληνα πολίτη, του ελληνικού λαού να την φάει κανένας καρχαρίας. Και να δούμε μετά, όταν θα ’χουμε κράτος δικαίου, όταν το κράτος θα σέβεται το δίκαιο και τους νόμους της χώρας και φυσικά θα υπάρχει δικαιοσύνη, πραγματική δικαιοσύνη με λειτουργούς, που να υπερασπίζονται τον εαυτό τους και θα έχουν ηθικό ανάστημα, όπως λέγανε κάποτε στις Νομικές σχολές, να δούμε τότε ποιος είναι ο τάδε ολιγάρχης, πώς τα απέκτησε αυτός ή ο οποιοσδήποτε αυτός…
Απλά λέμε, τότε να τα βρούμε, όταν θα μπορούμε εμείς να κανονίζουμε τις εκκρεμότητες κι όχι επειδή θέλουν να τα μαζέψουν όλα οι δανειστές και να πάρουν το οικόπεδο, που λέγεται Ελλάδα κι εμείς να τους διευκολύνουμε λέγοντας δε μας ενδιαφέρει για κανένα καρχαρία, ας το πάρει ο άλλος καρχαρίας. Στη μόνη περίπτωση πλειστηριασμού που δεν επεμβαίνουμε είναι όταν πρόκειται για υπόθεση ανάμεσα σε ιδιώτες και μας εξηγήσουν : «ρε παιδιά, είναι μια περίπτωση ιδιωτικής διευθέτησης, αφήστε το» εκεί δεν επεμβαίνουμε, Αλλά για ζητήματα που αφορούν εκποίηση από τράπεζες, δημόσιο ( δηλ. την εφορία, τα ασφαλιστικά ταμεία, δήμους, ΔΕΗ κλπ) επεμβαίνουμε οριστικά, δηλώνουν οι ΕΠΑΜίτες.
Όμως τώρα που, ενώ ανακοινώθηκαν οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί, δεν μπήκαν ακόμα σε εφαρμογή, με το που θα μπουν, το κίνημα ενάντια σ’ αυτούς δεν έχει δυνατότητα αντίδρασης. Τέρμα τα ειρηνοδικεία κάθε Τετάρτη. Αυτό που γινόταν εκεί θα γίνεται τώρα μέσω διαδικτύου. Θα στέλνουν ένα e-mail σ’ αυτόν που του παίρνουν το σπίτι ή το ακίνητο ή την επιχείρηση, ειδοποιώντας τον ότι ξεκινάει ο πλειστηριασμός. Και οφείλουμε να το ξαναπούμε πως η μεθόδευση για να στηθεί η πλατφόρμα ηλεκτρονικών πλειστηριασμών ξεκίνησε από καιρό.
Ένα κομμάτι συμβολαιογράφων, όχι όλοι, κυρίως πρόεδροι συμβολαιογραφικών συλλόγων, χωρίς τη συναίνεση των μελών τους – ο κ. Κοντονής υπουργός της Δικαιοσύνης είπε στο κοινοβούλιο ότι χρηματοδότησαν τη δημιουργία της εν λόγω πλατφόρμας – καταγγέλθηκε από άλλους συλλόγους όπως το σύλλογο συμβολαιογράφων Κερκύρας για επιδράσεις που παραβιάζουν κάθε έννοια συνταγματικής τάξης και φυσικά το λειτούργημα του συμβολαιογράφου. Ένα λειτούργημα, που κατά το Δικαιικό μας σύστημα προβλέπεται οι συμβολαιογράφοι να’ ναι φρουροί των έννομων δικαιωμάτων του πολίτη και μάλιστα του αδύναμου πολίτη, δηλαδή αυτού που πάει να χάσει το ακίνητό του κι όχι εκποιητές ακινήτων, όπως θέλουν οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί να μετατρέψουν τους συμβολαιογράφους προς δόξαν και τιμή βεβαίως του όλου κυκλώματος των «κορακιών», που σήμερα κυκλοφορεί στη χώρα.
Κλείνοντας το άρθρο μας θέλουμε να τονίσουμε ότι τελικά υπάρχει μεγάλο πρόβλημα με το θέμα των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών. Τα υπάρχοντα του Έλληνα πολίτη είναι εκτεθειμένα στη βουλημία των δανειστών. Τα κοινοβουλευτικά κόμματα μνημονιακά και αντιμνημονιακά αλλά και οι μεγάλες συνδικαλιστικές παρατάξεις (ΓΕΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ) δεν έδειξαν καμία συμπαράσταση μέχρι τώρα σε όσους κινδυνεύουν από τους πλειστηριασμούς.
Προσπαθήσαμε το κατά δύναμη να δώσουμε τι συμβαίνει τα τελευταία χρόνια με τους πλειστηριασμούς. Ο αναγνώστης μας κατάλαβε ξεκάθαρα πια πως οι χειμαζόμενοι οφειλέτες βρίσκονται με τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς να χάσουν με βεβαιότητα το βιος τους. Αυτό το καταδεικνύει η συμπαιγνία της ΣΥΡΙΖΟΑΝΕΛ κυβέρνησης με τους δανειστές να μεταπηδήσει η διαδικασία από τους πλειστηριασμούς στο ειρηνοδικείο στην πλατφόρμα των ηλεκτρονικών. Αυτό και τον άσχετο τον κάνει να ψιλιασθεί τη μεθόδευση: Στις 16/5/2017 οι 153 βουλευτές ψηφίζοντας δωσιλογικά το 4ο μνημόνιο αποδέχτηκαν τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, που ανοίγουν ανεμπόδιστο δρόμο γι’ αυτό που εξαρχής είχαν βάλει στο μάτι, δηλαδή την ιδιωτική περιουσία του Έλληνα πολίτη. Αλλιώς για ποιο λόγο να φύγουμε από τους έως τώρα στο ειρηνοδικείο πλειστηριασμούς και να έρθουμε στους ηλεκτρονικούς;
Επομένως ο πολιτικός χώρος που πρωτοστάτησε στα πρωτοδικεία (το Ε.ΠΑ.Μ.) ύστερα από τις εκτιμήσεις του για το θέμα στο παρόν άρθρο κάνει έκκληση στους λειτουργούς της Δικαιοσύνης, τους συμβολαιογράφους, να μη γίνουν μεταπράτες και « κοράκια» των πλειστηριασμών. Να συμπεριφερθούν σύμφωνα με το ρόλο τους, που προβλέπεται από το σύνταγμα, τον κώδικα των συμβολαιογράφων κι έτσι να απέχουν από τις διαδικασίες των πλειστηριασμών.
Κατερίνη 14 Σεπτεμβρίου 2017
Επομένως επανερχόμενοι στο θέμα μας ας μην ξαφνιαστούμε, με τα όσα θα ακολουθήσουν στην ανάλυσή μας. Και προχωρούμε ενημερώνοντας ότι τα μνημονιακά νομοσχέδια δεν προβλέπουν μόνο την παραχώρηση κόκκινων δηλαδή μη εξυπηρετήσιμων δανείων πολιτών ή επιχειρηματιών ή απλών ανθρώπων αλλά και πράσινων, δηλαδή εξυπηρετήσιμων δανείων. Αυτά βρίσκονται στην δίνη των επενδυτικών κεφαλαίων (Funds) με τους πλειστηριασμούς. Και θέλουμε εδώ να θυμίσουμε – οι οικονομολόγοι το ξέρουν όσοι τουλάχιστον σέβονται τον εαυτό τους – ότι με τον ίδιο τρόπο ξεκίνησε η κατάρρευση της αμερικανικής οικονομίας τον Αύγουστο του 2007.
Εκεί τότε απελευθερώθηκε η αγορά και δόθηκε η δυνατότητα στα Funds αυτά να αγοράζουν σε τιμές εξωφρενικές επί της ονομαστικής αξίας δάνεια υψηλού ρίσκου και έτσι κατέρρευσε η αμερικανική οικονομία. Κι αυτό το προηγούμενο με τα Funds τώρα στη χώρα μας προβάλλεται ως διέξοδος καταργώντας Σύνταγμα, διεθνείς συμβάσεις, στερώντας από τον Έλληνα τον τρόπο επιβίωσής του. Και εάν στερείς τον τρόπο επιβίωσης από κάποιον, αυτό θεωρείται δουλοπαροικία χρέους, που στη διεθνή νομολογία λέγεται πεονία. Εδώ είναι δουλεία καθαρή. Γιατί είναι άλλο πράγμα να χάνει κάποιος την επιχείρησή του, επειδή δεν μπορεί να την εξυπηρετήσει με την έννοια των όρων της αγοράς κι άλλο να του την αρπάζουν επιλεκτικά σε συνθήκες που πραγματικά του στερούν τη δυνατότητα να αναπτύξει τη δουλειά του.
Βεβαίως στα παραπάνω ορθώνεται η άποψη: « Χρωστάς, να πληρώσεις κι αν όχι, να προχωρήσουν οι διαδικασίες (πλειστηριασμός). Σ’ αυτήν την ηχηρά συχνά διατυπούμενη άποψη απαντούμε: Το δίκαιο αλλά και το Σύνταγμά μας, οι νόμοι και οι διεθνείς συμβάσεις από το 1934 που καταργήθηκε με διεθνή σύμβαση η δουλεία και έχει επικυρωθεί κι από τη Ελλάδα με νόμο δεν επιτρέπουν σε οποιονδήποτε να μείνει μόνο σ’ αυτό το: «απολύτως χρωστάς…». Ο οποιοσδήποτε πρέπει να εξετάσει και τη δυνατότητα αυτού που οφείλει, κάτω από ποιες συνθήκες οφείλει και δεν μπορεί να εξυπηρετήσει το χρέος του και οπωσδήποτε τι μπορεί ο οφειλέτης να κάνει εναλλακτικά. Διαφορετικά τον οδηγεί, όπως προαναφέραμε, σε πεονία, δηλαδή σε δουλοπαροικία χρέους, να ’ναι δηλαδή δουλοπάροικος των τραπεζών.
Η αναφερθείσα αντιμετώπιση υπήρχε στο ελληνικό δίκαιο μέχρι το 2010, που συμπτύσσεται σε μια θεμελιακή αρχή, που τη χρησιμοποιούσαν οι Έλληνες δικαστές, κάποιες φορές, όταν τους το επέτρεπε η πολιτική εξουσία, η αρχή του: «Ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος». Εξέταζαν δηλαδή, αν ο οφειλέτης μπορούσε να ξεχρεώσει από τη δουλειά του κι όχι βεβαίως από την περιουσία του, από το τι πραγματικά διαθέτει ο ίδιος για την επιβίωσή του. Δυστυχώς νέα ήθη και έθιμα επιβλήθηκαν στους Έλληνες πολίτες εξαιτίας των μνημονίων, επιβλήθηκε καθεστώς πεονίας.
Και πρέπει οπωσδήποτε να πούμε ότι στην Αμερική, τη μητρόπολη του καπιταλισμού, μετά την κατάρρευση του 2007, που προείπαμε, δεν επέτρεψαν τέτοιου είδους συναλλαγές με funds κ.λ.π.. Δυστυχώς στη δύσμοιρη χώρα μας όλα τα επιτρέπουμε.
Κι όμως υπάρχουν εναλλακτικές. Το Ε.ΠΑ.Μ. εδώ και 3-4 χρόνια το φωνάζει: θα μπορούσε η ελληνική κυβέρνηση κάλλιστα, αντί να δώσει στις τράπεζες τα χρήματα των 60 δις που συγκέντρωσε από τις ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών, δηλαδή με λεφτά του Έλληνα φορολογούμενου, που δεν πήγαν πουθενά παρά στα χαρτοφυλάκια των τραπεζιτών, μ’ αυτά τα χρήματα να αγοράσει από τις τράπεζες πληρώνοντάς τες στο 5 ή 8% της αξίας τους τα κόκκινα δάνεια, όσο δηλαδή τα πουλάνε οι τράπεζες στα ξένα funds. Απλά έτσι θα ’σβηνε τα κόκκινα δάνεια. Έτσι θα γλύτωνε ο κόσμος το βιος του, ο ολετήρας των πλειστηριασμών θα εξαφανίζονταν, η αγορά θα ανάσαινε, η αγορά θα ξεκινούσε, για να αρχίσει να δουλεύει ο κόσμος, να βγει μπροστά και να δημιουργεί τζίρο.
Και αντί για τα προαναφερθέντα, τα λυτρωτικά για τους πολίτες, τόσο για όσους έχουν πρόβλημα με τις περιουσίες τους, όσο και γενικότερα για την οικονομία, παρατηρούμε το «πλιάτσικο», όπως χαρακτηρίσαμε στον τίτλο του άρθρου μας, την εκποίηση της περιουσίας των Ελλήνων μέσω πλειστηριασμών. Και στους πλειστηριασμούς στα ειρηνοδικεία εναντιώθηκε το κίνημα ενάντια στους πλειστηριασμούς. Σ’ αυτό συμμετείχαν ενεργά, πρωτοστατούσαν και πρωτοστατούν μέλη του ΕΠΑΜ με συνείδηση ότι συμμετέχουν σε μια άμυνα πολιτών στην αντισυνταγματική αυθαιρεσία των κυβερνητικών επιλογών και με επίγνωση ότι το πρόβλημα λύνεται μόνο πολιτικά.
Και πήγαιναν, πηγαίνουν και θα πηγαίνουν στα ειρηνοδικεία οι ΕΠΑΜίτες, όχι για να βγαίνουν στη συνέχεια στα Μ.Μ.Ε., όπως η κ. Κωνσταντοπούλου και κάποιοι άλλοι μαζί της – που συμμετέχουν βέβαια στο κίνημα ενάντια στους πλειστηριασμούς -, για να το παίξουνε μεγάλοι επαναστάτες. Τα μέλη του Ε.ΠΑ.Μ πήγαιναν εκεί, όχι μόνο για να ακυρωθούν οι πλειστηριασμοί., ώστε να κερδίσει χρόνο ο κόσμος από την εκποίηση ή αν θέλετε από τη δήμευση της περιουσίας του, αλλά και για να πιστοποιήσουν ή αν θέλετε να δεσμευτούν απέναντι στο κόσμο και απέναντι στους ίδιους τους εαυτούς τους ότι αυτό που ζητούν, αυτό που διεκδικούν, αυτό που θέλουν να υλοποιηθεί είναι η επιστροφή όλων των εκπλειστηριασμένων ακινήτων, όλων των περιουσιακών στοιχείων, που εκπλειστηριάστηκαν ή έχουν μπει σε διαδικασία πλειστηριασμών να αντιμετωπισθούν κατά το γράμμα των νόμων που υπήρξαν πριν το 2010. Δηλαδή οι περιουσίες, που εκλειστηριάστηκαν τα τελευταία 7 χρόνια υπό καθεστώς μνημονιακής κατοχής. Και βασική πολιτική θέση του Ε.ΠΑ.Μ. είναι ότι, όποιος εμπλακεί σε πλειστηριασμό, θα χάσει τα λεφτά του, εάν πάει να αγοράσει και ότι θα επιστραφεί πίσω στο νόμιμο ιδιοκτήτη ό,τι εκπλειστηριάστηκε και φυσικά όσοι συμβολαιογράφοι εμπλακούν στο μηχανισμό των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών θα αντιμετωπίσουν τη δικαιοσύνη.
Και κρίνουμε σημαντικό να αναφέρουμε ότι στο πολύμορφο κίνημα κατά των πλειστηριασμών με συμμετοχή της ΛΑΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και Ε.ΠΑ.Μ. υπάρχει κάποια διαφοροποίηση του Ε.ΠΑ.Μ. από τους υπόλοιπους σχετικά με τους πλειστηριαζόμενους. Οι της ΛΑΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ δείχνονται ιδιαίτερα υποστηρικτές των εκπλειστηριαζόμενων μικροοφειλετών, προστασία της λαϊκής κατοικίας, όπως τονίζουν κλπ. Κάτι ανάλογο ακούγεται στα τηλεοπτικά πάνελ και από βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να λένε, όταν άλλοι τους επικρίνουν για τους πλειστηριασμούς το εξής απλουστευτικό: «Καλά κάνουν και γίνονται πλειστηριασμοί για οφειλέτες μεγάρων της Εκάλης, η πρώτη όμως μικρή κατοικία δεν εκπλειστηριάζεται».
Το Ε.ΠΑ.Μ. όμως δεν υποστηρίζει στους πλειστηριασμούς μόνο τους μικροοφειλέτες αλλά και τους μεγαλοοφειλέτες. Δηλαδή αν μια τράπεζα θέλει να πλειστηριάσει την περιουσία ενός ολιγάρχη π.χ. τα μέλη του Ε.ΠΑ.Μ. θα σπεύσουν να τον συνδράμουν, με την εξής ιδεολογική προϋπόθεση: Η εκπλειστηριαζόμενη περιουσία του ολιγάρχη δεν του ανήκει, ανήκει στην ελληνική κοινωνία και στον ελληνικό λαό. Το αν την έχει κλέψει ή με οτιδήποτε σχετικό, αυτό θα το δούμε, αφού αποκτήσουμε νομιμότητα και κράτος δικαίου στην Ελλάδα.
Γιατί θα πρέπει αυτός ο καρχαρίας να φαγωθεί από ένα μεγαλύτερο καρχαρία, π.χ. τα funds; Δηλαδή ποιο είναι το κριτήριο να επιλέξουμε, ποιος καρχαρίας θα μας φάει; Εμείς δε θέλουμε – τονίζουν οι ΕΠΑΜίτες – την περιουσία του Έλληνα πολίτη, του ελληνικού λαού να την φάει κανένας καρχαρίας. Και να δούμε μετά, όταν θα ’χουμε κράτος δικαίου, όταν το κράτος θα σέβεται το δίκαιο και τους νόμους της χώρας και φυσικά θα υπάρχει δικαιοσύνη, πραγματική δικαιοσύνη με λειτουργούς, που να υπερασπίζονται τον εαυτό τους και θα έχουν ηθικό ανάστημα, όπως λέγανε κάποτε στις Νομικές σχολές, να δούμε τότε ποιος είναι ο τάδε ολιγάρχης, πώς τα απέκτησε αυτός ή ο οποιοσδήποτε αυτός…
Απλά λέμε, τότε να τα βρούμε, όταν θα μπορούμε εμείς να κανονίζουμε τις εκκρεμότητες κι όχι επειδή θέλουν να τα μαζέψουν όλα οι δανειστές και να πάρουν το οικόπεδο, που λέγεται Ελλάδα κι εμείς να τους διευκολύνουμε λέγοντας δε μας ενδιαφέρει για κανένα καρχαρία, ας το πάρει ο άλλος καρχαρίας. Στη μόνη περίπτωση πλειστηριασμού που δεν επεμβαίνουμε είναι όταν πρόκειται για υπόθεση ανάμεσα σε ιδιώτες και μας εξηγήσουν : «ρε παιδιά, είναι μια περίπτωση ιδιωτικής διευθέτησης, αφήστε το» εκεί δεν επεμβαίνουμε, Αλλά για ζητήματα που αφορούν εκποίηση από τράπεζες, δημόσιο ( δηλ. την εφορία, τα ασφαλιστικά ταμεία, δήμους, ΔΕΗ κλπ) επεμβαίνουμε οριστικά, δηλώνουν οι ΕΠΑΜίτες.
Όμως τώρα που, ενώ ανακοινώθηκαν οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί, δεν μπήκαν ακόμα σε εφαρμογή, με το που θα μπουν, το κίνημα ενάντια σ’ αυτούς δεν έχει δυνατότητα αντίδρασης. Τέρμα τα ειρηνοδικεία κάθε Τετάρτη. Αυτό που γινόταν εκεί θα γίνεται τώρα μέσω διαδικτύου. Θα στέλνουν ένα e-mail σ’ αυτόν που του παίρνουν το σπίτι ή το ακίνητο ή την επιχείρηση, ειδοποιώντας τον ότι ξεκινάει ο πλειστηριασμός. Και οφείλουμε να το ξαναπούμε πως η μεθόδευση για να στηθεί η πλατφόρμα ηλεκτρονικών πλειστηριασμών ξεκίνησε από καιρό.
Ένα κομμάτι συμβολαιογράφων, όχι όλοι, κυρίως πρόεδροι συμβολαιογραφικών συλλόγων, χωρίς τη συναίνεση των μελών τους – ο κ. Κοντονής υπουργός της Δικαιοσύνης είπε στο κοινοβούλιο ότι χρηματοδότησαν τη δημιουργία της εν λόγω πλατφόρμας – καταγγέλθηκε από άλλους συλλόγους όπως το σύλλογο συμβολαιογράφων Κερκύρας για επιδράσεις που παραβιάζουν κάθε έννοια συνταγματικής τάξης και φυσικά το λειτούργημα του συμβολαιογράφου. Ένα λειτούργημα, που κατά το Δικαιικό μας σύστημα προβλέπεται οι συμβολαιογράφοι να’ ναι φρουροί των έννομων δικαιωμάτων του πολίτη και μάλιστα του αδύναμου πολίτη, δηλαδή αυτού που πάει να χάσει το ακίνητό του κι όχι εκποιητές ακινήτων, όπως θέλουν οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί να μετατρέψουν τους συμβολαιογράφους προς δόξαν και τιμή βεβαίως του όλου κυκλώματος των «κορακιών», που σήμερα κυκλοφορεί στη χώρα.
Κλείνοντας το άρθρο μας θέλουμε να τονίσουμε ότι τελικά υπάρχει μεγάλο πρόβλημα με το θέμα των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών. Τα υπάρχοντα του Έλληνα πολίτη είναι εκτεθειμένα στη βουλημία των δανειστών. Τα κοινοβουλευτικά κόμματα μνημονιακά και αντιμνημονιακά αλλά και οι μεγάλες συνδικαλιστικές παρατάξεις (ΓΕΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ) δεν έδειξαν καμία συμπαράσταση μέχρι τώρα σε όσους κινδυνεύουν από τους πλειστηριασμούς.
Προσπαθήσαμε το κατά δύναμη να δώσουμε τι συμβαίνει τα τελευταία χρόνια με τους πλειστηριασμούς. Ο αναγνώστης μας κατάλαβε ξεκάθαρα πια πως οι χειμαζόμενοι οφειλέτες βρίσκονται με τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς να χάσουν με βεβαιότητα το βιος τους. Αυτό το καταδεικνύει η συμπαιγνία της ΣΥΡΙΖΟΑΝΕΛ κυβέρνησης με τους δανειστές να μεταπηδήσει η διαδικασία από τους πλειστηριασμούς στο ειρηνοδικείο στην πλατφόρμα των ηλεκτρονικών. Αυτό και τον άσχετο τον κάνει να ψιλιασθεί τη μεθόδευση: Στις 16/5/2017 οι 153 βουλευτές ψηφίζοντας δωσιλογικά το 4ο μνημόνιο αποδέχτηκαν τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, που ανοίγουν ανεμπόδιστο δρόμο γι’ αυτό που εξαρχής είχαν βάλει στο μάτι, δηλαδή την ιδιωτική περιουσία του Έλληνα πολίτη. Αλλιώς για ποιο λόγο να φύγουμε από τους έως τώρα στο ειρηνοδικείο πλειστηριασμούς και να έρθουμε στους ηλεκτρονικούς;
Επομένως ο πολιτικός χώρος που πρωτοστάτησε στα πρωτοδικεία (το Ε.ΠΑ.Μ.) ύστερα από τις εκτιμήσεις του για το θέμα στο παρόν άρθρο κάνει έκκληση στους λειτουργούς της Δικαιοσύνης, τους συμβολαιογράφους, να μη γίνουν μεταπράτες και « κοράκια» των πλειστηριασμών. Να συμπεριφερθούν σύμφωνα με το ρόλο τους, που προβλέπεται από το σύνταγμα, τον κώδικα των συμβολαιογράφων κι έτσι να απέχουν από τις διαδικασίες των πλειστηριασμών.
Κατερίνη 14 Σεπτεμβρίου 2017
