Καλούμε τους πολίτες και τους Συλλόγους της πόλης να παρευρεθούν για να ενώσουμε τις φωνές μας στην προσπάθεια να γίνει το αντιπλημμυρικό έργο που τόσο έχει ανάγκη η περιοχή.
Το τριήμερο 16-18 Νοεμβρίου όπως όλοι οι κάτοικοι των περιοχών δίπλα από το ποτάμι το περάσαμε με την αγωνία και το φόβο ότι οι εικόνες της Μάνδρας θα γίνουν και δική μας πραγματικότητα. Και μπορεί κάτι τέτοιο να μην έγινε στον βαθμό που είδαμε στη Μάνδρα και οι απώλειες να είναι μόνο υλικές, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι όλα βαίνουν καλός και τίποτα δεν πρέπει να αλλάξει. Άλλωστε σαν Σύλλογος είχαμε επανειλημμένα προειδοποιήσει τις αρχές για τον κίνδυνο που υπάρχει μετά την ανεξέλεγκτη αμμοληψία και την ανυπαρξία αντιπλημμυρικού έργου στον ποταμό. Στείλαμε γραπτά ερωτήματα στις υπηρεσίες, βρεθήκαμε αυτοπροσώπως στο Δημοτικό Συμβούλιο, στην Αντιπεριφέρεια και στο Περιφερειακό Συμβούλιο αλλά το μόνο που πήραμε σαν απάντηση ήταν είτε να μας πούνε ότι κάνουμε σόου, είτε να μας πούνε ότι συμμερίζονται τις ανησυχίες μας γενικά και αόριστα. Και τώρα το μπαλάκι των ευθυνών μεταφέρεται από τον Δήμαρχο στην Κυβέρνηση, από εκεί στην Περιφέρεια και η ζωή συνεχίζεται. Ήρθε η ώρα και σαν πολίτες της πόλης να κοιταχτούμε στον καθρέπτη και να διαλέξουμε αν θα συνεχίσουμε να ανεχόμαστε αυτήν την κατάσταση και να διαμαρτυρόμαστε μετά από το κακό ή θα αποφασίσουμε να δράσουμε συλλογικά για να προλάβουμε το κακό. Άλλωστε η επιστημονική γνώση παρέχει τα εφόδια που χρειάζονται για την ολοκληρωμένη αντιπλημμυρική προστασία ενός ποταμού και την αρμονική ένταξη του στον οικιστικό ιστό.
Για μερικούς το ποτάμι ήταν απλά το μέρος απ’όπου πήραν ανεξέλεγκτα υλικά για την Περιφερειακή οδό χωρίς να νοιάζονται για τις επιπτώσεις. Για άλλους ήταν πεδίο άσκησης πολιτικής με έργα βιτρίνας που τα πήρε το ποτάμι και για κάποιους πιο ‘ευαίσθητους’ μέσω γνωριμίας με τους πολίτες και ανέλιξης στα υψηλότερα πολιτικά πόστα. Για εμάς συνεχίζει να είναι τα μέρος που μεγαλώσαμε και θέλουμε να περπατάμε με ασφάλεια και χωρίς να ντρεπόμαστε γι’αυτό που βλέπουμε.
