Στο πλαίσιο αυτής της επίσκεψης, ο Θανάσης Μολυβδάς συμμετείχε στις προπονήσεις των τμημάτων υποδομής του Πιερικού Αρχέλαου μαζί με τους προπονητές του Συλλόγου, Στέλιο Χατζηιωάννου, Θανάση Τοπούζη, Χρήστο Ξηρομερίτη, Αργύρη Φώτα και Σωκράτη Παπαβραμίδη, ενώ πριν την έναρξη των προπονήσεων μίλησε και στους αθλητές σχετικά με το πρίσμα μέσα από το οποίο πρέπει να βλέπουν τον εαυτό τους μέσα στο άθλημα που αγαπούν και το πώς θα βοηθήσουν εαυτόν και συμπαίκτες να βελτιωθούν και να εξελιχθούν.
Πιο συγκεκριμένα, ο Θανάσης Μολυβδάς είπε στους αθλητές του Πιερικού Αρχέλαου:
«Το ζητούμενο για κάθε αθλητή που ασχολείται με το μπάσκετ είναι το πώς αυτό που κάνει για χαρά και ευχαρίστηση να καταφέρει να το κάνει δουλειά και του αποφέρει και χρήματα. Δυστυχώς, αυτό δεν είναι εύκολο. Και αυτό έχει να κάνει, για εμένα, με δύο βασικούς παράγοντες.
Πρώτον, με το ότι ο ανταγωνισμός είναι πάρα πολύ μεγάλος, καθώς οι ομάδες σε επαγγελματικό επίπεδο είναι λίγες και κακά τα ψέματα, οι ομάδες που θα σας πληρώσουν, ώστε να το κάνετε αυτό σαν δουλειά είναι ακόμα λιγότερες.
Δεύτερον, είναι κάτι το οποίο σαν επάγγελμα έχει ημερομηνία λήξης.
Μπορεί όλα αυτά να μην ακούγονται πολύ ευχάριστα στα αυτιά σας, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα.
Αν είστε υγιείς και καλοί παίκτες μπορείτε να παίξετε σε υψηλό επίπεδο μέχρι τα τριάντα τρία – τριάντα τέσσερα χρόνια σας. Αυτό σημαίνει ότι, από αυτή την ηλικία και μετά, θα πρέπει όλοι να μπορείτε να κάνετε κάτι στην ζωή σας.
Εάν δεν είστε υγιείς, είστε όμως ταλαντούχοι και ξεκινήσετε κάποια στιγμή, στα δεκαοκτώ – δεκαεννιά σας να βρίσκεστε σε μία ομάδα σε υψηλό επίπεδο, μπορεί, χτύπα ξύλο, κάτι να συμβεί και να το χάσετε από τη μία στιγμή στην άλλη. Άρα θα πρέπει να είστε έτοιμοι για παν ενδεχόμενο και να έχετε να κάνετε κάτι άλλο στην ζωή σας.
Είναι πολύ βασικό, στην ηλικία που βρίσκεστε, να καταλάβετε ότι όσο σημαντικές είναι οι προπονήσεις σας, άλλο τόσο σημαντικά είναι και τα διαβάσματά σας. Κι επειδή τα τελευταία χρόνια έχω κάνει αρκετές συζητήσεις με παιδιά, τα οποία από την ηλικία σας και μετά φαινόταν ότι έχουν κάποια ποιότητα και ικανότητα και με ρωτούσαν τι πιστεύω ότι πρέπει να κάνουν, εγώ τους απαντούσα ότι το καλύτερο που έχουν να κάνουν είναι να πάρουν αυτήν την ποιότητα και την ικανότητα και να τη μεταφέρουν εκτός Ελλάδας, σε κάποιο Πανεπιστήμιο, ιδανικά στην Αμερική, όπου θα συνεχίσουν να παίζουν και να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους, γιατί εκεί δεν αφήνεται κάνεις στην τύχη του. Δεν αφήνουν κανένα να είναι μόνο αθλητής, αν δεν έχει στο μυαλό του να είναι και μαθητής και μπορείτε να ολοκληρώσετε τις σπουδές σας παίζοντας μπάσκετ και να πάρετε ένα πτυχίο.
Μπορεί άλλωστε, ολοκληρώνοντας τις σπουδές σας να αποφασίσετε ότι αυτό που σπουδάσατε είναι αυτό που σας γεμίζει περισσότερο και να μην ακολουθήσετε καριέρα μπασκετμπολίστα ή αν έχετε δυνατότητα να το κάνετε και να γίνετε επαγγελματίες αθλητές κι αφού ολοκληρώσετε την καριέρα σας να έχετε κάτι στο οποίο να στραφείτε. Είναι πάρα πολύ σημαντικό να το καταλάβετε αυτό.
Δυστυχώς, πολύ λίγοι αθλητές το ακούν αυτό σε αυτήν την ηλικία και ακόμα λιγότεροι το καταλαβαίνουν. Υπάρχουν πάρα πολλά παραδείγματα αθλητών οι οποίοι έχουν παίξει σε υψηλό επίπεδο, έχουν ολοκληρώσει μία καριέρα –επιτυχώς ή ατυχώς, με κάποιους τραυματισμούς- και μετά από κάποια χρόνια βρίσκονται σε πάρα πολύ άσχημη κατάσταση.
Για εμένα, το πρώτο μάθημα είναι αυτό. Αν αυτό το βάλετε καλά μέσα στο μυαλό σας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα παρατήσετε την προπόνησή σας, γιατί το να βρεθείτε εκεί και το να καταφέρετε να παίξετε μπάσκετ εκεί, προϋποθέτει πολλή και σοβαρή δουλειά μέχρι εκείνο το σημείο.
Όσον αφορά την προπόνηση, όταν έρχεστε στο γήπεδο, όταν αποφασίζετε ότι κάνετε κάτι το οποίο αγαπάτε, πρέπει να δίνετε τον εαυτό σας στο 110%. Από την ώρα που θα έρθετε στο γήπεδο, μέχρι την ώρα που θα φύγετε, το μυαλό σας πρέπει να είναι μόνο ανάμεσα στις τέσσερις γραμμές. Να ακούτε τους προπονητές σας, να δουλεύετε με τη μεγαλύτερη δυνατή ένταση, ώστε να γίνετε καλύτεροι. Μόνο έτσι θα γίνετε καλύτεροι.
Είναι επίσης πάρα πολύ σημαντικό να καταλάβετε ότι μέσα σε μία ομάδα δε φτάνει μόνο να προσπαθείτε εσείς να γίνετε καλύτεροι, αλλά πρέπει να προσπαθεί και ο διπλανός σας. Είναι εξίσου μεγάλη προσωπική η ευθύνη του καθενός να βρίσκει κίνητρο για τον συμπαίκτη του, ιδίως όταν αυτός βρίσκεται στο γήπεδο και δεν έχει διάθεση να προσπαθήσει. Πρέπει ο καθένας να βρίσκει ένα κίνητρο για τον συμπαίκτη του, ώστε να τον κάνει να προσπαθήσει περισσότερο, γιατί μόνο έτσι θα γίνετε καλύτεροι.
Τελειώνοντας, θα σας πω μία μικρή ιστορία. Τους τελευταίους τρεις μήνες βρισκόμουν στον Λίβανο. Εκεί είναι ένα πρωτάθλημα σχεδόν έξι παικτών. Τρεις καλοί Αμερικάνοι και περίπου τρεις καλοί γηγενείς παίκτες σε κάθε ομάδα. Εμείς ήμασταν τυχεροί, καθώς είχαμε έξι διεθνείς στην ομάδα. Είχαμε κάποια στιγμή μία συζήτηση με τους παίκτες της ομάδας μου, όπου όλοι μου έλεγαν ότι η αύξηση του αριθμού των ξένων από δύο σε τρεις δεν ήταν καλό για το πρωτάθλημα γιατί δεν έβρισκαν χώρο να αγωνιστούν οι γηγενείς παίκτες.
Εγώ προσπάθησα να τους εξηγήσω ότι η αύξηση των ξένων παικτών τους δίνει την ευκαιρία να γίνουν οι ίδιοι ακόμα καλύτεροι, γιατί το υψηλό επίπεδο ανταγωνισμού μέσα στην προπόνηση είναι αυτό που βοηθάει τον κάθε αθλητή να γίνει καλύτερος. Αν πηγαίνεις στο γήπεδο και παίζεις τρεις εναντίον τριών γιατί οι υπόλοιποι συναθλητές σου δεν είναι σε επίπεδο να ανταγωνιστούν τους έξι καλούς, τότε δε βελτιώνονται ούτε ατομικά, ούτε ως ομάδα.
Αντίστοιχα και εσείς όταν έρχεστε στο γήπεδο, δε αρκεί το να έχετε εσείς καλή διάθεση, να δείχνετε όρεξη και να προσπαθείτε στην προπόνηση. Πρέπει να φροντίζετε και ο συμπαίκτης σας να είναι εξίσου ανταγωνιστικός και να έχει εξίσου καλή διάθεση με εσάς, ακόμη κι αν δεν είναι στο ίδιο επίπεδο με εσάς.
Θα πρέπει να προσπαθήσετε να τον βοηθήσετε να γίνει καλύτερος, γιατί όσο καλύτερος και πιο ανταγωνιστικός γίνει ο συμπαίκτης σας, τόσο καλύτεροι θα γίνεστε κι εσείς μέρα με την ημέρα».
