Μετάφραση από τα Αγγλικά: Κωνσταντινίδου Χαρούλα
Είναι εμφανές ότι στις εποχές που ζούμε οι κυβερνήσεις ανά τον κόσμο δυσκολεύονται να φροντίσουν τους πολίτες τους.
Δεν αναφέρομαι στα υπέρογκα χρέη που αποδυναμώνουν την οικονομία ούτε στην προσφυγική κρίση που ταλανίζει πολλές χώρες. Επίσης, δεν γνωρίζω την ολοκληρωμένη ανάλυση των δύο καθηγητών του Χάρβαντ στο βιβλίο «Πώς πεθαίνουν οι δημοκρατίες», παρόλο που με έβαλε σε σκέψεις σχετικά με τη δημοκρατία που βιώνουμε σήμερα και γιατί.
Ας πάρουμε για παράδειγμα τη Βενεζουέλα. Έχουμε δει πολλές φορές στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης το λαό και τα παιδιά στη χώρα αυτή να πεινάνε. Τους έχουμε δει να περπατούν σε ουρές πολλά χιλιόμετρα προς γειτονικές χώρες σε μία απελπισμένη αναζήτηση για καλύτερες συνθήκες ζωής. Πρόσφατα είδαμε κάποιους από αυτούς να χάνουν τη ζωή τους σε αιματηρά επεισόδια.
Ας δούμε την κυβέρνηση της Αμερικής και τα προβλήματα που δημιούργησε για παραπάνω από ένα μήνα με την πασίγνωστη παύση λειτουργίας της. Η κυβέρνηση ήταν κλειστή λόγω διαφωνίας μεταξύ των δύο κομμάτων. Ακουγόταν αρκετά αθώο έως ότου διαβάσαμε για τον E.P., υπάλληλο της υπηρεσίας αλλοδαπών, ο οποίος δεν πληρωνόταν ενώ οι οικονομικές του υποχρεώσεις έτρεχαν. Αναγκάστηκε να πουλήσει τα έπιπλά του για να έχει μετρητά στα χέρια του ενώ η κυβέρνηση του έλεγε να ζητήσει βοήθεια από κάποιο κοινωνικό παντοπωλείο.
Να συνεχίσουμε με την S.L, μία άλλη υπάλληλο στη δημόσια διοίκηση που απέμεινε με μόλις 1.06$ στον τραπεζικό της λογαριασμό. «Είναι τρομακτικό να κοιτάς το υπόλοιπό σου στην τράπεζα και να ξέρεις ότι δεν έρχονται χρήματα. Δεν ξέρεις πότε θα μπει ο επόμενος μισθός σου και σκέφτεσαι “Τι να κάνω;”» Μ’ αυτές τις σκέψεις, πήγε σ’ ένα κοινωνικό παντοπωλείο της περιοχής της, όπως επίσης άρχισε να πουλάει κάποια από τα πράγματα που είχε στα ράφια της (Πηγή: CBS News).
Επιπλέον, διαβάζουμε πολλούς τίτλους εφημερίδων «Ένας στους πέντε Γάλλους δεν έχει αρκετά χρήματα για τα καθημερινά γεύματά του» και άλλα άρθρα παρόμοιας θεματολογίας. Ο γαλλικός μη κερδοσκοπικός οργανισμός Secours Populaire αναφέρει ότι σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, 21% των ανθρώπων δεν μπορούν να τραφούν με υγιεινά προϊόντα και 27% δεν διαθέτουν τα απαραίτητα χρήματα για να αγοράσουν τα φρούτα και λαχανικά της ημέρας. Τα αποτελέσματα από τις υπόλοιπες στατιστικές είναι εξίσου απογοητευτικά. Γίνεται να συμβαίνει κάτι τέτοιο στη Γαλλία, σε χώρα της ΕΕ; Μας είναι δύσκολο να το πιστέψουμε.
Αρκετοί από εμάς έχουμε παρακολουθήσει τη γνωστή σειρά Balkan Express και εύλογα διερωτόμαστε γιατί οι άνθρωποι πρέπει να ζουν έτσι στον 21ο αιώνα.
Πού, αλήθεια, εντοπίζεται το πρόβλημα;
Να αναφέρουμε, τέλος, ότι είδαμε με λύπη μας τη δική μας κυβέρνηση να πουλά μέρος του πυρήνα της ιστορίας μας, το όνομα Μακεδονία, αγνοώντας τη γνώμη και τη βούληση του λαού. Ο David McCullough, αμερικανός ιστορικός και συγγραφέας αναφέρει: «Ένα έθνος που ξεχνά το παρελθόν του δεν μπορεί να λειτουργήσει καλύτερα από έναν άνθρωπο που πάσχει από αμνησία». Βαρυσήμαντα λόγια που χρήζουν προσοχής από όλους μας.
Ο στενός μου φίλος και πεθερός μου, με καταγωγή από τη Μικρά Ασία, που έζησε τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, μου υπενθύμιζε τακτικά: «Να είσαι πάντοτε έτοιμη γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου φέρει η επόμενη ημέρα». Είδε κι έζησε πολλά τα οποία άλλαξαν τη στάση του και τη νοοτροπία του κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Δεν εμπιστευόταν πλέον την κυβέρνηση ως τη μοναδική πηγή πρόνοιάς του.
Ποιος είναι ο αντίκτυπος όλων των προαναφερθέντων στην καθημερινή ζωή; Τι κάνουμε ως άτομα ώστε να διασφαλίσουμε ότι εμείς και οι οικογένειές μας όχι μόνο θα επιβιώνουμε σε ένα τέτοιο περιβάλλον, αλλά θα προοδεύουμε;
Για αρχή, θα πρέπει να είμαστε πάντα ένα βήμα μπροστά και πλήρως ενημερωμένοι σχετικά με τις τρέχουσες εξελίξεις. Τι συμβαίνει ανά τον κόσμο; Πρέπει να ζούμε στην πραγματικότητα και όχι μόνο στο ένδοξο παρελθόν ή στο πώς θα θέλαμε να είναι τα πράγματα. Πρέπει να εξετάζουμε και να φιλτράρουμε καθετί που διαβάζουμε και να αποφασίζουμε εμείς αν είναι αληθές ή όχι. Πρέπει να ελέγχουμε τους πολιτικούς μας με αποφασιστικό και καθαρό μυαλό απομακρυσμένοι από κάθε είδους προκατάληψη. Να είμαστε άνθρωποι σκεπτόμενοι και όχι εύπιστοι ακόλουθοι. Ας έχουμε πάντα στον νου μας ότι με την είσοδο του διαδικτύου στην καθημερινή μας ζωή, τα πολιτικά κόμματα δεν παίζουν τον ίδιο ρόλο σε σχέση με το παρελθόν. Η γιαγιά μου και η μητέρα μου είχαν διαφορετικές ανάγκες από τις δικές μου. Πώς, λοιπόν μπορώ εγώ να αρκεστώ στην ίδια μεθοδολογία;
Πρέπει να φιλτράρουμε τα λόγια τους μέσα από τις πράξεις τους.
Κάνουν πράξη όλα όσα δηλώνουν; Κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να προστατεύσουν τους πολίτες τους; Ενδιαφέρονται πραγματικά για εμάς;
Στο κάτω-κάτω, δεν θα βρίσκονταν στη θέση που είναι αν δεν ήμασταν εμείς.
Σε ατομικό επίπεδο: Διασφαλίζουμε ότι οι ανάγκες μας και της οικογένειάς μας έχουν καλυφθεί γιατί αν δεν φροντίσουμε εμείς για εμάς, δεν θα το κάνει κανείς άλλος.
Επίσης, θα είναι καλό να δείχνουμε και λίγο ενδιαφέρον για το καλό των άλλων. Θα μπορούσατε να βοηθήσετε σε ένα κοινωνικό παντοπωλείο της περιοχής σας, έναν γείτονά σας που έχει ανάγκη ή να προσφέρετε εθελοντικά τον χρόνο σας για ένα σκοπό που σας ενδιαφέρει.
Είδα κάποτε μία μητέρα που μεγαλώνει μόνη το παιδί της, και η ίδια της έχρηζε βοήθειας, να στέλνει μερικά από τα τρόφιμά της σε μία ηλικιωμένη κυρία που είχε ακόμη λιγότερα από εκείνη. Με συγκίνησε ιδιαίτερα η κίνηση αυτή.
Είδα επίσης έναν απόφοιτο του Χάρβαρντ να μεταφέρει μικρά κοτοπουλάκια σε ένα χωριό για μία οικογένεια που είχε ανάγκη. Αντιμετώπισα την κίνηση αυτή με κριτικό μάτι εκείνη τη στιγμή και ρώτησα τον άνθρωπο εκείνο αν τα προσόντα του χρησιμοποιούνταν με τον κατάλληλο τρόπο. Με κοίταξε και μου είπε ότι πιστεύει ότι τα προσόντα του χρησιμοποιούνταν στο μέγιστο βαθμό αν η οικογένεια είχε αυγά να φάει. Βλέπετε, έκανα το λάθος να θεωρήσω δεδομένο το γεγονός ότι τα αυγά είναι διαθέσιμα πάντα, σε όλους.
Ποιος θα πίστευε ότι απλοί πολίτες ανά τον κόσμο θα έρχονταν αντιμέτωποι με τέτοιου είδους καταστάσεις;
Όλα τα παραπάνω μας δείχνουν ότι πρέπει να εφαρμόσουμε τη μέθοδο της πρόληψης όσο περισσότερο μπορούμε. Πρέπει επίσης να κατανοήσουμε την ανάγκη που υπάρχει να κάνουμε ακόμη και πολύ μικρά βήματα για να διασφαλίσουμε ότι οι ανάγκες μας έχουν καλυφθεί. Πρέπει να πάρουμε προσεκτικές και δύσκολες αποφάσεις για το καλό όλων. Η κουλτούρα μας προβάλλει και προωθεί το ατομικό καλό (σκεφτείτε μόνο τη μακρά λίστα διαφθοράς). Ο τρόπος που συνηθίζαμε να κάνουμε τα πράγματα ως τώρα δεν μπορεί να εφαρμοστεί πια. Πρέπει να επικεντρωθούμε στις δικές μας δυνάμεις και να προωθήσουμε το καλό της πόλης και της χώρας μας.
Θέλω και αναμένω να δω καλά πράγματα να έρχονται αλλά θέλω επίσης να κάνω αυτό που περνάει από το χέρι μου ως υπεύθυνος πολίτης και υπεύθυνο μέλος μιας οικογένειας σε περίπτωση που έρθουν –ακόμη πιο – άσχημοι καιροί.
