ΜΑΣ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΚΑΙ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙ
Γράφει ο Γιώργος Βαζάκας* - φιλόλογος
Β΄ Μέρος
Και το ερώτημα ο λαός μας στην προκειμένη περίπτωση; Το πρόβλημα είναι ότι ο κόσμος, ο λαός μας έχει χάσει την επαφή με την πραγματικότητα, δυστυχώς. Δεν εννοούμε, αλίμονο, ότι είναι τρελός. Όχι αλλά με την έννοια ότι δεν πάλεψε, έχει χάσει αυτό που είχανε οι παππούδες μας, που παλεύανε να πετύχουνε κάτι. Βάζανε στόχο, κάποιον στόχο στη ζωή τους και πάλευαν να τον πετύχουν, όχι με ξένες πλάτες, αλλά με τις δικές τους δυνάμεις είτε αυτό ήταν στην κοινωνική τους ζωή είτε στην επαγγελματική τους ζωή, είτε και στην πολιτική ζωή ακόμη.
Και πραγματικά ας μας πει κάποιος, πότε είδαμε τελευταία μεγάλα μαζικά κινήματα του κόσμου μας, που διεκδίκησαν κάτι. Όχι να διαμαρτυρηθούν, αλλά να κατέβουν κάτω στον κόσμο και να διεκδικήσουν. Διαμαρτυρόμαστε πάντα για πράγματα, που κρίναμε ότι μας θίγουν. Να διεκδικήσουμε όμως, δεν κατεβήκαμε ποτέ. Να κατέβουμε π.χ. κάτω και να πούμε, θέλουμε να μη υπάρχει η άθλια πρόβλεψη στο Σύνταγμα, που δίνει ασυλία στους υπουργούς. Και να το παλέψουμε. Βγαίνουνε πολιτικοί κατά καιρούς και λένε αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη, που σημαίνει, ότι στην πράξη δεν έχουν καμιά ευθύνη.
Και ο λαός μας τα ανέχεται αυτά. Και στην ιστορία , όταν ένας λαός έχει μάθει να λειτουργεί τόσο ανεκτικά σα ραγιάς και δυστυχώς έτσι μεταμορφώθηκε ο λαός μας στα χρόνια της μεταπολίτευσης και ειδικά μετά το 1980 και οφείλουμε να το αναγνωρίσουμε. Οι πολιτικοί χειρισμοί αυτής της περιόδου μετέτρεψαν έναν περήφανο με όλα τα προβλήματα και τα ελαττώματα, γιατί όλοι έχουνε σοβαρά προβλήματα, αλλά ήταν περήφανος λαός, ξεροκέφαλο τον ’λέγαν οι ξένοι, γιατί δεν καταλάβαινε σε άνωθεν ή έξωθεν νουθεσίες. Έναν τέτοιο λαό και τον μετέτρεψαν σε ραγιά στα κομματικά περιβάλλοντα. Να μα συγχωρήσετε, αλλά αυτό που συνέβη, είναι μια μετάλλαξη που έγινε στον Έλληνα. Κι έτσι φτάσαμε σήμερα στο ραγιά να του λέμε τι; Αυτό που του λέμε εν ολίγοις, παρ’ τη ζωή στα χέρια σου, όπως και την πατρίδα. Πώς όμως είναι δυνατόν, όταν έχει βολευτεί στο ότι σε αλλωνών τα χέρια είναι η πατρίδα και η ζωή του και το μόνο που διεκδικούσε όλες αυτές τις δεκαετίες είναι να διαμαρτύρεται, όταν λίγο – λίγο του παίρνανε περισσότερη ζωή, περισσότερη πατρίδα;
Εκτιμώντας την κατάσταση λέγοντας την πικρή αλήθεια δε γινόμαστε μοιρολάτρες για μας, για όλους μας. Αισιοδοξούμε για λύση και εθνική και οικονομική. Πιστεύουμε στις αστείρευτες δυνάμεις του λαού μας παρά και ενάντια στα όσα αδυνατεί. Αξίζει να αναφέρουμε π.χ. την αξιοπρεπέστατη στάση του στο Δημοψήφισμα του 2015. Ποιος ξεχνά τότε, όταν πριν τη διεξαγωγή της ψηφοφορίας, ναυαρχίδες προπαγάνδας: (μεγαλοδημοσιογράφοι, νομικοί, καθηγητές πανεπιστημίου κλπ.) βομβάρδιζαν τον ήδη καθημαγμένο λαό μας από τα μνημόνια να ψηφίσει υπέρ του ΝΑΙ κι αυτός δεν επηρεάστηκε και ψήφισε με ποσοστό 62,3% ΟΧΙ, που δυστυχώς αυτό κατ’ αντισυνταγματικό τρόπο δεν τηρήθηκε.
Ανάλογη ευελπιστούμε ότι θα είναι η στάση του λαού μας και στις επερχόμενες εκλογές εναντίον όλου του πολιτικού προσωπικού της πατρίδας μας, που υπηρέτησε και στήριξε μνημόνια. Όσο αυτές θα πλησιάζουν, θα ζει έντονα διλήμματα στον προσανατολισμό του. Η σκέψη του θα παίζει στα μνημονιακά κόμματα, που προβάλλονται να έχουν αλλάξει στο 70% των στελεχών τους και να του υπόσχονται άλλες σωτήριες λύσεις και στα μικρά δημοκρατικά αντιμνημονιακά εξωκοινοβουλευτικά κόμματα που προτείνουν λύσεις έξω από το ευρώ και την Ε.Ε. (Ευρωπαϊκή Ένωση).
Είμαστε της γνώμης ότι σ’ αυτές τις εκλογές ο λαός μας «όσο ευκολόπιστος και πάντα προδομένος», κατά τον ποιητή, κι αν είναι, θα δείξει, ότι έπαθε και έμαθε… Δε θα τον επηρεάσουν οι ανανεώσεις των μνημονιακών κομμάτων σε πρόσωπα. Ψύχραιμα θα δει ότι δεν είναι τα πρόσωπα, αλλά οι λογικές και οι πολιτικές που διαμορφώνουν τις εξελίξεις.
Γι’ αυτό θα αναζητήσει και θα εκλέξει κάποια πολιτική δύναμη στο επόμενο κοινοβούλιο, που να θέτει θεσμικά το εσχάτη προδοσία. Αυτό δηλ. που λέει το Σύνταγμα: Σφετερισμός εξουσίας – εσχάτη προδοσία, για όσους ευθύνονται για τα μνημόνια. Οι πράξεις τους συνιστούν εκτροπή με βάση το 120 άρθρο του Συντάγματος, όπως θαυμάσια το έχει εξηγήσει ο πρόεδρος των Συνταγματολόγων ο κ. Γ. Κασιμάτης. Σ’ αυτό το πνεύμα, όπως ήδη προείπαμε, έκανε μήνυση το Ε.ΠΑ.Μ. με σκοπό να αναχαιτισθεί η όποια εκποίηση της χώρας και σε επίπεδο συνόρων.
Και θα πρέπει να υπάρξει μια τέτοια πολιτική δύναμη στη βουλή, γιατί αυτή με το που θα υπογράψει την παρουσία της στη Βουλή, όπως κάνουν όλοι οι βουλευτές των κοινοβουλευτικών κομμάτων, θα θέσει ως πρώτο θέμα αυτό: το εσχάτης, θεσμικά. Και δεν μπορεί να προχωρήσει αυτό το κοινοβούλιο, εάν δεν τοποθετηθεί, στο αν έχει συμβεί εσχάτη με βάση τον Ποινικό Κώδικα και το Σύνταγμα. Αυτό όπως καταλαβαίνει κανείς, θα το συζητήσει ολόκληρη η ελληνική κοινωνία και τότε ελπίζουμε, ότι θα διαπιστώσει ακόμη και ο πιο αφελής Έλληνας, αυτό που του κρύβουν όλα αυτά τα χρόνια, ότι δηλ. έχει η εκποιηθεί η χώρα του, ότι δεν έχει από το 2010 χρόνο με το χρόνο μέχρι σήμερα πατρίδα.
Και όλοι το βλέπουμε αυτό, σχεδόν όλες οι υποδομές της χώρας έχουν εκποιηθεί και τελικά και οι Έλληνες θα φύγουν απ’ την Ελλάδα. Γι’ αυτό για να αναχαιτισθούν όλες οι κατοχικές συνέπειες των μνημονίων, ο τόπος μας χρειάζεται μια δημοκρατική πατριωτική κυβέρνηση, που θα τα πάρει όλα πίσω. Και βέβαια καταλύτης για αυτού του είδους την εξέλιξη, θα είναι μια πολιτική δύναμη σαν και του Ε.ΠΑ.Μ. να μπει στη Βουλή και να έχει δική του κοινοβουλευτική ομάδα, ώστε να μπορέσει να αξιοποιήσει ό,τι προβλέπει ο κανονισμός της βουλής και να παλέ ψει έτσι τις θέσεις του.
Εδώ θέλουμε να πούμε για κάποια, που κατά καιρούς – δε λέμε καλόπιστα – ακούγονται: « Να ο επικεφαλής του Ε.ΠΑ.Μ., Δ. Καζάκης ως καλός γνώστης των οικονομικών, θα μπορούσε να πάει δίπλα σ’ ένα μεγάλο κόμμα κι έτσι αυτά, που λέει θα μπορούσε να τα περάσει». Η απάντηση του Δ. Καζάκη και του Ε.ΠΑ.Μ. είναι πολύ ξεκάθαρη: «Αν πάει σε κάποιο άλλο μεγάλο κόμμα και το παίξει ανεξάρτητος, όχι απλά θα εξαφανιστεί, αλλά θα βολευτεί, θα βγάλει λεφτά, θα δικτυωθεί. Αυτός είναι ο κανόνας, κακά τα ψέματα, έτσι λειτουργούν οι περισσότεροι». Είδαμε και κάποιους π.χ. τους Οικολόγους – Πράσινους, που διαφοροποιήθηκαν από τα κόμματά τους, αλλά δεν κάναν απολύτως τίποτα. Στην καλύτερη των περιπτώσεων είχαμε και υπουργό απ’ αυτούς τον κ. Τσιρώνη, που ενώ φώναζε για τα σκουπίδια της Πελοποννήσου και θα ’ρχονταν στα χέρια με τον περιφερειάρχη κ. Τατούλη, ξαφνικά συμφώνησε.
Τόσο απλά λοιπόν και τόσο καθαρά το Ε.ΠΑ.Μ εκτιμά με την ψήφο του κόσμου, ότι μόνο συγκροτώντας δική του κοινοβουλευτική ομάδα, θα μπορέσει να λειτουργήσει ως καταλύτης στις πολιτικές εξελίξεις. Δεν στοχεύει να μπει στη Βουλή για να κάνει το κομμάτι του και πει κοίταξε να δεις, εμείς τα λέμε καλύτερα.
Και είμαστε αισιόδοξοι για το πώς θα συμπεριφερθεί ο κόσμος στις επικείμενες εκλογές. Από τις επαφές που έχουμε μ’ αυτόν, σαφώς δείχνεται μια έντονη τάση για μικρά δημοκρατικά κόμματα, και είναι φυσικό απ’ τα όσα έζησε και ζει με τα μνημόνια. Και είναι σχετικά χαρακτηριστική η θυμοσοφία του: « Είμαι διατεθειμένος ακόμη και γάιδαρο να ψηφίσω, αρκεί να ξέρω ότι έχει βγει μόλις απ’ το παχνί», έτσι δηλώνουν πολλοί, εκφράζοντας την αποστροφή τους προς τα υπεύθυνα των μνημονίων κόμματα, όπως και προς υποψηφίους, που υπηρέτησαν κομματικούς σχηματισμούς. Και εκεί που δε θα υπάρχουν αντιμνημονιανιακές υποψηφιότητες, θα δούμε μαζική αποχή από τις εκλογές.
Κι επειδή ζούμε αυτή την παρατεταμένη προεκλογική περίοδο με τόσες εκλογές μέχρι τις εθνικές εκλογές θέλουμε να πούμε: Πρέπει προεκλογικά αυτή τη φορά να μάθουμε, να ακούμε τι προτείνει ο άλλος, αλλιώς θα την πατήσουμε ξανά, όπως με τον Τσίπρα. Και θα κάνουμε μια πρόβλεψη. Αν βγει και όποτε βγει ο κ. Μητσοτάκης, αυτοί, που τώρα λένε «άι σιχτίρ» με τον κ. Τσίπρα με τη χειρότερη κυβέρνησή του, να βγει κι ο Κούλης, δεν τρέχει τίποτε, θα βλαστημάνε την ώρα και τη στιγμή, γιατί θα ’ναι πολύ χειρότερος απ’ τον κ. Τσίπρα και θα νοσταλγήσουν τον κ. Τσίπρα. Γιατί σας λέμε ότι θα συμβεί αυτό; Διότι όταν σ’ έχουνε σπρώξει στον γκρεμό και κατρακυλάς στην άβυσσο, δεν ψάχνεις για διαχειριστή της κατρακύλας.
Και θα πούμε και τούτο. Ας πιστέψουμε ότι ο κ. Μητσοτάκης, ότι θα είχε τη φιλοδοξία στον ύπνο του να είναι ένας σωτήρας αυτής της χώρας με τη λογική να μας βγάλει από τα μνημόνια και να επιστρέψουμε σε μια κανονικότητα πραγματική. Αλλ’ όμως πώς, όταν έχει δεσμευτεί μ’ αυτές τις δεσμεύσεις των προηγουμένων του στους δανειστές; Ένα μόνο στοιχείο αναφέρουμε. Το χρέος της χώρας, το αίτιο των μνημονίων, στις 31/12/ 2011 ήταν 368 δις και 178% τότε επί του ΑΕΠ, θεωρούνταν μη βιώσιμο και οι δανειστές, γι’ αυτό το μείωσαν κατά 53%, για να γίνει βιώσιμο. Σήμερα το χρέος είναι 365 δις στο 194% στο ΑΕΠ και κρίνεται απ’ τους δανειστές βιώσιμο. Αυτή τη φαρσοκωμωδία ποια πολιτική δύναμη του Κοινοβουλίου μας την ξεσκεπάζει; Μήπως ο κ. Μητσοτάκης αναλαμβάνοντας με τέτοιο χρέος για να μας λυτρώσει, χωρίς κουβέντα για το χρέος και τα μνημόνια που το μακροημερεύουν;
Κατερίνη: 4/4/2019
*Ο Γιώργος Βαζάκας είναι μέλος του Ε.ΠΑ.Μ. (Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο) και ήταν υποψήφιος με το Ε.ΠΑ.Μ. στις εκλογές του 2015
