Β΄ ΜΕΡΟΣ
(Εδώ το Α΄ μέρος: pierikialithia.blogspot.com)
Στη συνέχεια της ανάλυσής μας θα δούμε την αντιμετώπιση του χρέους από το πολιτικό κόμμα Ε.ΠΑ.Μ (Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο) όχι με συνθηματολογίες και αοριστίες, αλλά με πολλή συγκεκριμένη πολιτική και οικονομολογική άποψη.
Στο ερώτημα τι πρέπει να γίνει με το χρέος κι αν μπορεί να λύσει το πρόβλημά του μια μείωσή του ακόμη και στο 70%, το Ε.ΠΑ.Μ. απαντά: ούτε κατά διάνοια. Είναι τέτοια τα παραγωγικά και τα εισοδηματικά ελλείμματα των νοικοκυριών και της οικονομίας, που κανενός είδους περικοπή του χρέους δεν πρόκειται να δώσει λύση.
H Ελλάδα για να ανακάμψει, χρειάζεται ολοκληρωτική διαγραφή του χρέους. Όχι μόνο του δημοσίου, αλλά και του ιδιωτικού. Και η ολοκληρωτική διαγραφή του δημοσίου χρέους μπορεί να γίνει σχετικά εύκολα, όσο κι αν ακούγεται απίστευτο. Και τούτο διότι μέσα σ’ όλα τα τερατώδη, που μας επέβαλαν οι δανειστές, μας έκαναν κι ένα μεγάλο δώρο. Μας επέβαλαν τα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις με τον ευρωπαϊκό μηχανισμό καταπατώντας το ισχύον ελληνικό Σύνταγμα. Χωρίς δηλαδή να τα κυρώσει η Βουλή ως διεθνείς συμβάσεις με τις υπογραφές των αντισυμβαλλομένων μερών. Η Βουλή έχει κυρώσει σχέδια μνημονίων και συμβάσεων δανειακής διευκόλυνσης. Σχέδια! Σχετικώς τόνισε με παρρησία η Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής στην Έκθεσή της επί του πολυνομοσχεδίου στις 12 Ιουνίου 2018: «δεν νοείται κύρωση σχεδίου σύμβασης, δηλαδή κειμένου, το οποίο δεν έχει υπογραφεί από τα συμβαλλόμενα μέρη» (σελ. 28-29).
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Σημαίνουν κάτι εξαιρετικά απλό. Όλες οι δεσμεύσεις, που προέρχονται από τα μνημόνια, αλλά και τα δάνεια, που οφείλουμε προς τον ευρωπαϊκό μηχανισμό, είναι άκυρα. Όχι ακυρωτέα, αλλά άκυρα, σα να μην έχουν γίνει ποτέ. (ως μηδέποτε γενόμενα που λένε κι οι Νομικοί). Κι επομένως μια άλλη κυβέρνηση καταγγέλλοντας τον παράνομο χαρακτήρα των μνημονιακών συμβάσεων, μπορεί να σταματήσει την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους σχεδόν στο σύνολό του.
Και τώρα ερχόμαστε στους συγκεκριμένους χειρισμούς απέναντι στο χρέος. Όπως είπαμε το δημόσιο χρέος στις 31/12/2018 στο σύνολό του ανερχόταν σχεδόν σε 359 δις ευρώ. Σ΄ αυτό συμπεριλαμβάνονται δάνεια του Μηχανισμού Στήριξης ύψους 253,1 δις ευρώ, δηλαδή το 70,5 % του συνόλου. Τα δάνεια λοιπά εξωτερικού ανέρχονται σε 4,1 δις ευρώ κατά κύριο λόγο παλιές διακρατικές συμβάσεις. Όπως επίσης και τα δάνεια ειδικά και διακρατικά ύψους 7,7 δις.
Τα διακρατικά δάνεια όπως και τα δάνεια του ΔΝΤ, δεν επιδρούν στην πιστοληπτική αξιολόγηση της Ελλάδας, όπως επανειλημμένα έχουν δηλώσει οίκοι πιστοληπτικής αξιολόγησης. Αυτό σημαίνει, ότι το να σταματήσει η Ελλάδα να τα εξυπηρετεί , προκειμένου κατόπιν να εισέλθει σε διαδικασία διαπραγμάτευσης για κάθε ένα από αυτά ξεχωριστά, δε θα έχει κανενός είδους επιπτώσεις, ούτε καν από τις διεθνείς αγορές κεφαλαίου.
Υπάρχουν επίσης 2,4 δις δάνεια από την Τράπεζα της Ελλάδος, τα οποία μπορούν κάλλιστα να σβήσουν, μιας και πρόκειται για πράξεις που αφορούν αποκλειστικά την ΤτΕ και την κυβέρνηση. Όπως επίσης και τα Βραχυχρόνια δάνεια (Repos) ύψους 24,5 δις ευρώ, τα οποία προέρχονται από τις δημεύσεις των ταμειακών διαθεσίμων από τα ΝΠΙΔ και ΝΠΔΔ.
Τα Ομόλογα και οι Βραχυπρόθεσμοι τίτλοι του δημοσίου χρέους ανέρχονται σε 66,8 δις ευρώ, δηλαδή στο 18,6% του συνόλου. Από αυτά τα 49,8 δις ευρώ αφορούν σε ομόλογα εκδοθέντα στην αγορά εσωτερικού κι επομένως τα κατέχουν κάτοικοι της Ελλάδας. Ο κύριος όγκος αυτών των ομολόγων βρίσκεται στη κατοχή πολιτικών, κομμάτων του ελληνικού κοινοβουλίου, τραπεζών και γνωστών ολιγαρχών της χώρας. Πόσο δύσκολο νομίζετε να είναι για μια κυβέρνηση στοιχειωδώς έντιμη να προχωρήσει σε παύση πληρωμών προς αυτά και ύστερα από ενδελεχή έρευνα να διαγραφούν ή να περάσουν στα χέρια του δημοσίου;
Τα Ομόλογα εκδοθέντα στις αγορές εξωτερικού ανέρχονται μόλις στα 1,7 δις ευρώ. Δηλαδή ποσό ασήμαντο για μια κυβέρνηση, που θέλει στα σοβαρά να απαλλάξει τη χώρα από την κατάρα του δημοσίου χρέους στο σύνολό του.
Τέλος υπάρχουν και Βραχυπρόθεσμοι τίτλοι αξίας 15,3 δις ευρώ, οι οποίοι βρίσκονται και ανακυκλώνονται στα χέρια των εγχώριων τραπεζών. Πρόκειται για τις ίδιες εγχώριες τράπεζες, που έχουν ανακεφαλαιοποιηθεί με σχεδόν 60 δις ευρώ μέσα στα χρόνια της κρίσης κι έχουν προικοδοτηθεί από το κράτος ποικίλως και δωρεάν σε βάρος των καταθετών, των δανειοληπτών και των φορολογουμένων. Συνεπώς το να τεθούν οι τράπεζες αυτές σε εκκαθάριση εν λειτουργία υπό δημόσιο έλεγχο και με συνδρομή της δικαιοσύνης όχι μόνο συνιστά την πλέον ενδεδειγμένη λύση, αλλά θα λύσει και το πρόβλημα των βραχυχρόνιων τίτλων, που βρίσκονται στα χέρια τους.
Με άλλα λόγια και επί της ουσίας μόνο τα 13,5 δις ευρώ από το σύνολο του δημοσίου χρέους, που συνιστούν οφειλές προς οργανισμούς, κράτη και ιδιώτες του εξωτερικού, θα μπορούσε να εικάσει κανείς, ίσως να χρειάζονται μια ειδική μεταχείριση, προκειμένου να μη δημιουργηθούν προβλήματα στις εξωτερικές σχέσεις της χώρας.
Αντιλαμβανόμαστε το νούμερο; Μόλις 13,5 δις ευρώ, δηλαδή το 3,8 % του συνολικού δημόσιου χρέους. Ενώ μόνο φέτος θα πρέπει η Ελλάδα να δανειστεί εκ νέου γύρω στα 18 δις ευρώ, προκειμένου να εξυπηρετήσει τους τόκους, τα δάνεια και τα ληξιπρόθεσμα ομόλογα του δημόσιου χρέους. Κι όλα αυτά χωρίς να περιλάβουμε την ανακύκλωση 40 δις ευρώ βραχυχρόνιων τίτλων και repos.
Με τα παραπάνω δείξαμε όχι με συνθηματολογία του τύπου « γενικώς κι αορίστως: διαγραφή του χρέους» αλλά πώς με τρόπο συγκεκριμένο θα αντιμετωπίσουμε τη διαγραφή του. Τις απόψεις αυτές τις διαμόρφωσε κατά βάση ο τομέας οικονομίας του Ε.ΠΑ.Μ., όπου ψυχή του είναι ο Πρόεδρος του Ε.ΠΑ.Μ, ο Δημήτρης Καζάκης.
Και για τη δυσπραγία του χρέους αρκεί μια νέα κυβέρνηση από έντιμους πατριώτες και δημοκράτες να κάνει κάτι απλό. Να αποκαταστήσει την τυπική αστική νομιμότητα με βάση το ισχύον Σύνταγμα της Ελλάδας, αλλά και το διεθνές δίκαιο. Και αν το κάνει, κανείς δε θα μπορεί να της πει το παραμικρό. Κανείς δε θα μπορεί να προκαλέσει κυρώσεις, ή αντίμετρα ενάντιά της. Κανείς.
Βέβαια κάποιοι θα χάσουν από την όλη υπόθεση. Κι αυτοί σίγουρα δε θα είναι οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, τα νοικοκυριά και μικρομεσαίοι αυτής της χώρας. Αντίθετα η μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού θα γλυτώσει τη διαρπαγή του εισοδήματός της, που συμβαίνει μέσω των πρωτογενών πλεονασμάτων και του αυξανόμενου ιδιωτικού χρέους.
Kαταλαβαίνουμε τώρα, γιατί κανένα από τα κόμματα δε μιλά συγκεκριμένα για το χρέος. Ούτε καν τα αποκαλούμενα αντιμνημονιακά. Δεν τολμούν, γιατί όλοι τους, μηδενός εξαιρουμένου δε θέλουν να θέσουν θέμα νομιμότητας του καθεστώτος μνημονιακής κατοχής και φυσικά δεν τολμούν να θίξουν τα μεγάλα συμφέροντα, ιδίως εκείνα της εγχώριας κρατικοδίαιτης ολιγαρχίας. Κι έτσι προτιμούν να μιλάνε με συνθήματα, γενικά και αφηρημένα, είτε με αντικαπιταλιστικό στόμφο, είτε με το μένος του πατριδοκάπηλου, που δεν ξέρει τίποτε άλλο από το να κουνά τη σημαία.
Με βαθιά θλίψη βέβαια θα πούμε ότι έχουν επιβληθεί εξαιτίας του προαναλυθέντος χρέους τα πάνδεινα στην πατρίδα μας και συνέβη και συμβαίνει αυτό, γιατί μάλλον ισχύει το γνωστό: «βρίσκουν και κάνουν». Πρωταρχικά έχουμε στον τόπο μας ένα ξενόδουλο μέχρι εξαγορασμένο πολιτικό προσωπικό και επιπρόσθετα η κάθε εξουσία χειραγωγεί πανεύκολα λαούς, όπως και το λαό μας, όταν δείχνει συμπεριφορά μανιακού ή ηλιθίου. Και μπορούμε να έχουμε μια γλαφυρή εικόνα των μανιακών και των ηλιθίων στις διάφορες περιστάσεις. Αρκεί να αφιερώσουμε λίγο χρόνο, να περιδιαβούμε τα μορφώματα, που συνθέτουν τον λεγόμενο «πατριωτικό» χώρο. Εκεί θα παρατηρήσουμε, ότι ξεχειλίζει η γνώριμη από τα χρόνια του εθνικού διχασμού, του εμφυλίου και της χούντας εθνικοφροσύνη, όπως και τον χώρο της αποκαλούμενης ριζοσπαστικής αριστεράς. Και αυτοί είναι μεγαλύτεροι σύμμαχοι σήμερα του καθεστώτος κατοχής της πατρίδας μας.
Όμως η κατάσταση αυτή πρέπει να τελειώνει… και νομοτελειακά, όπως κάθε ανωμαλία θα τελειώσει, ας ευχηθούμε χωρίς συμφορές…
ΚΑΤΕΡΙΝΗ 16/6/2019
*Ο Γιώργος Βαζάκας είναι μέλος του Ε.ΠΑ.Μ. (Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο) και ήταν υποψήφιος με το Ε.ΠΑ.Μ. στις βουλευτικές εκλογές του 2015.
