Κάτω τα χέρια από τα συνδικάτα.
Απάντηση στο δημοσίευμα του κ. Χ. Μπρουσκέλη-Προέδρου της ΝΟΔΕ Πιερίας.
Με ένα δημοσίευμά του στο Eptanews.gr ο κ. Χαράλαμπος Μπρουσκέλης, υπογράφοντας ως πρόεδρος της ΝΟΔΕ Πιερίας, κάνει ευθεία κομματική επίθεση στα συνδικάτα και στους συνδικαλιστές με αφορμή την απεργία της ΑΔΕΔΥ στις 2-10-19. Στο παραπάνω δημοσίευμα ο κ. Μπρουσκέλης αφού πρώτα παραθέτει υβριστικά σχόλια για τους συνδικαλιστές αποκαλώντας τους εργατοπατέρες, στη συνέχεια τα βάζει με τις «συνδικαλιστικές μειοψηφίες» καθώς κατά τη γνώμη του «κάνουν έναν λυσσαλέο αγώνα για να διατηρήσουν τις στρεβλώσεις στις εργασιακές σχέσεις και στα κεκτημένα τους». Ολοκληρώνει την παρέμβασή του ο Πρόεδρος της ΝΟΔΕ Πιερίας εκθειάζοντας τη νομοθετική παρέμβαση της Κυβέρνησης προσπαθώντας να μας πείσει για την ορθότητά της σχετικά με τον τρόπο λήψης των αποφάσεων για την κήρυξη των απεργιών.
Ως Νομαρχιακό Τμήμα της ΑΔΕΔΥ θέλουμε να θυμίσουμε στον κ. Μπρουσκέλη ότι η πολιτική έχει ως ρόλο τη διαμεσολάβηση ανάμεσα στις δυνάμεις της εργασίας και τις δυνάμεις της αγοράς για το γεφύρωμα των αντιθέσεων αλλά και για να εγγυηθεί πως ο ισχυρός της υπόθεσης δεν θα επιβάλλει μονομερώς τις θέσεις του και θα σεβαστεί τις συλλογικές συμβάσεις αλλά και τις εργασιακές σχέσεις που έχουν κατακτηθεί μέσα από απεργιακούς αγώνες. Οι αγώνες αυτοί στις περισσότερες των περιπτώσεων αποφασίστηκαν από τους εργαζόμενους που συμμετείχαν ενεργά στις διαδικασίες και όχι από το σύνολο των εργαζόμενων σε μία επιχείρηση ή έναν κλάδο. Ο συνδικαλισμός δεν είναι μία υποχρεωτική διαδικασία αλλά σε αυτόν παίρνουν μέρος όσοι πιστεύουν στην αναγκαιότητά του. Σε κάθε περίπτωση η διαδικασία με την οποία οι αποφάσεις θα λαμβάνονται από την πλειοψηφία του συνόλου των εργαζομένων είναι ένα μεγάλο κυβερνητικό δώρο στην εργοδοσία. Γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά πως αυτό θα ήταν συνώνυμο της αδυναμίας των συνδικάτων να λαμβάνουν αποφάσεις με προφανές αποτέλεσμα η εργοδοσία εύκολα να διαμορφώνει μια λεόντειο σχέση απέναντι στα συνδικάτα αποφασίζοντας μονομερώς τα μισθολογικά και τα ζητήματα των εργασιακών σχέσεων.
Αγαπητέ κ. Μπρουσκέλη τα υβριστικά σας σχόλια περί εργατοπατέρων σας αδικούν καθώς ως πρόεδρος της ΝΟΔΕ Πιερίας θα έπρεπε να γνωρίζετε ότι οι πολιτικοί, όταν επιχειρηματολογούν ώστε να στηρίξουν τις θέσεις που πιστεύουν, έχουν την ηθική υποχρέωση να σεβαστούν τα πρόσωπα στα οποία αναφέρονται χωρίς να προσπαθούν να μειώσουν το κύρος τους και την ιδιότητά τους (πολιτικός πολιτισμός!). Προφανώς και δεν περιμένουμε να ανασκευάσετε, παρότι σας το ζητάμε, καθώς γνωρίζουμε πως δεν κάνατε μια λανθασμένη προσέγγιση αλλά σκοπίμως λειτουργήσατε επιθετικά.
Κατερίνη 17-10-2019
Η ΕΓ της ΑΔΕΔΥ Πιερίας.
«Το δικαίωμα της απεργίας αποτελεί το ύστατο όπλο των εργαζομένων και οφείλουμε να το υπερασπίσουμε με όλες μας τις δυνάμεις. Το δικαίωμα όλων στη δημόσια ασφάλιση είναι αναφαίρετο και αγωνιζόμαστε για να μην φέρει η κυβέρνηση, στη Βουλή για ψήφιση, νομοσχέδιο ιδιωτικοποίησης της επικουρικής ασφάλισης.
Η κυβέρνηση προωθεί για ψήφιση στη Βουλή τις επόμενες μέρες το «αναπτυξιακό νομοσχέδιο» με το οποίο, πέρα από άλλες ρυθμίσεις, συμπληρώνονται οι αντεργατικές παρεμβάσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, καθώς γίνονται νέες επώδυνες αλλαγές στο συνδικαλιστικό νόμο 1264/1982 και στο νόμο 1876/1990 που αφορά τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας (ΣΣΕ). Με το νομοσχέδιο αυτό προβλέπεται η δημιουργία ηλεκτρονικού μητρώου συνδικαλιστικών οργανώσεων των εργαζομένων, η ηλεκτρονική ψηφοφορία για τη λήψη απόφασης για απεργία, καθώς και η υπερίσχυση της επιχειρησιακής έναντι της κλαδικής συλλογικής σύμβασης εργασίας, όταν ο εργοδότης επικαλείται οικονομικά προβλήματα της επιχείρησης. Στόχος είναι ο κυβερνητικός εργοδοτικός έλεγχος των σωματείων, η φαλκίδευση του απεργιακού δικαιώματος και η καταστρατήγηση των ΣΣΕ.
Η κυβέρνηση της Ν.Δ., παίρνοντας τη σκυτάλη από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, η οποία ψήφισε την αντιαπεργιακή ρύθμιση για το 50% + 1, ως προς την απαρτία των Γενικών Συνελεύσεων, συνεχίζει στον ίδιο δρόμο της απεργοκτόνας πολιτικής, που αποτελεί και έναν από τους αντεργατικούς πυλώνες της νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Με τη ρύθμιση αυτή, προβλέπεται ότι «οι αποφάσεις των γενικών συνελεύσεων και λοιπών οργάνων διοίκησης Συνδικαλιστικών Οργανώσεων Εργαζομένων… συμπεριλαμβανομένων των αποφάσεων κήρυξης απεργίας […], λαμβάνονται με ψηφοφορία, η οποία μπορεί να διεξάγεται και με ηλεκτρονική ψήφο..», ενώ, «με απόφαση του Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων είναι δυνατόν να ορίζονται οι όροι, οι προϋποθέσεις και κάθε λεπτομέρεια για την εφαρμογή της παρούσης διάταξης», που σημαίνει ότι με απόφαση του υπουργού θα ρυθμιστούν και άλλα κρίσιμα ζητήματα, όπως αν το 50% + 1 είναι επί του συνόλου των εργαζομένων του χώρου εργασίας ή των μελών του σωματείου. Μ’ αυτόν τον τρόπο επιχειρείται η κατάργηση των συλλογικών και ζωντανών συζητήσεων και ζυμώσεων που γίνονται μέσα στις γενικές συνελεύσεις των εργαζομένων, το κυρίαρχο Όργανο που τους αντιπροσωπεύει δηλαδή, και επιδιώκεται η λήψη της απόφασης για απεργία να γίνεται από μακριά, από τα γραφεία της εργοδοσίας ή της διοίκησης και των εγκάθετών της (με το δεδομένο της εργασιακής ζούγκλας, εργοδοτικής τρομοκρατίας και του αυταρχισμού των διοικήσεων), προκειμένου να ελέγχεται το αποτέλεσμα. Επιχειρούν, με αυτό τον τρόπο, να κόψουν τους δεσμούς μεταξύ των εργαζομένων, να ακυρώσουν το αναφαίρετο δικαίωμά τους να ενημερώνονται και να συζητούν συλλογικά, να συνδιαμορφώνουν τα αιτήματά τους και το σχέδιο δράσης τους, να οργανώνουν τις απεργιακές και τις άλλες κινητοποιήσεις τους.
Στο νομοσχέδιο αυτό προβλέπεται, επίσης, η δημιουργία Γενικού Μητρώου Συνδικαλιστικών Οργανώσεων Εργαζομένων (ΓΕΜΗΣΟΕ) στο υπουργείο Εργασίας, όπου θα τηρούνται «α) το καταστατικό της συνδικαλιστικής οργάνωσης και οι τυχόν τροποποιήσεις αυτού, καθώς και η τυχόν πράξη διάλυσή της, β) ο αριθμός των μελών της συνδικαλιστικής οργάνωσης που έλαβαν μέρος στις εκλογές για ανάδειξη διοίκησης, γ) η σύνθεση των οργάνων διοίκησης αυτής, δ) η έδρα της συνδικαλιστικής οργάνωσης και στοιχεία επικοινωνίας και ε) οι οικονομικές της καταστάσεις, εφόσον υφίστανται κρατικές ή συγχρηματοδοτούμενες πηγές χρηματοδότησης στην ίδια την οργάνωση ή στις συνδεδεμένες με αυτή οντότητες». Ουσιαστικά, επιχειρείται ο εργοδοτικός – κυβερνητικός έλεγχος της λειτουργίας και δράσης των σωματείων.
Το πολυνομοσχέδιο ορίζει ως ανώτατη αρχή τον Υπουργό Εργασίας, ώστε να καθορίζει με Υπουργικές Αποφάσεις το συνδικαλιστικό νόμο και τα καταστατικά των Σωματείων, να τα υπερβαίνει, καθώς θα ορίζει και τον τρόπο λήψης των αποφάσεών τους.
Με το νομοσχέδιο προωθείται η αντικατάσταση των αναγκαίων μόνιμων και σταθερών σχέσεων εργασίας στο Δημόσιο με τη μερική απασχόληση Ιδιωτικού δικαίου που εισάγει η παρ. 18 του Άρθρου 55. Με την διάταξη αυτή για πρώτη φορά σε Δημόσιες Υπηρεσίες θα προσλαμβάνονται συμβασιούχοι για μερική απασχόληση μέχρι 6 μηνών που δεν θα υπερβαίνει τις 4 ώρες ημερησίως. Δηλαδή το συνεχώς μειούμενο προσωπικό των Δημοσίων Υπηρεσιών θα αντικαθίσταται σταδιακά -και λόγω της πολιτικής περιορισμού των προσλήψεων- με ανακυκλούμενους εργαζόμενους ορισμένου χρόνου και μειωμένου ωραρίου.
Προωθείται, επίσης, η μετακύλιση της ευθύνης και η συνεχής απειλή πειθαρχικών διώξεων Υπαλλήλων αν σε διάστημα μόλις ενός μηνός δε γνωμοδοτήσουν για τις «στρατηγικές επενδύσεις», τη στιγμή που η πολυνομία, η πολυπλοκότητα και ασάφεια της νομοθεσίας, η επικάλυψη αρμοδιοτήτων μεταξύ φορέων, η προαπαιτούμενη γνωμοδότηση Συλλογικών Οργάνων, όσο και τεράστια ελλείμματα στελέχωσης και ο φόρτος εργασίας οδηγούν στην αναποτελεσματικότητα και αυτά είναι που οφείλουν να επιλυθούν. Οι Υπάλληλοι που ελέγχουν επενδυτικά σχέδια εκατομμυρίων με τεράστιες επιπτώσεις δε μπορούν να κάνουν ευσυνείδητα την υπεύθυνη δουλειά τους υπό τη δαμόκλειο σπάθη πειθαρχικών διώξεων και αυταρχισμού.»
