στερώντας το δικαίωμα της έκφρασης μιας μεγάλης (κατά την άποψη μας) μερίδας του ελληνικού λαού, ας θυμηθούμε κάποιες χαρακτηριστικές περιπτώσεις όπου η γνώμη της πλειοψηφίας δεν αποτελεί κριτήριο για τις κυβερνήσεις μας, όταν πρόκειται να κάνουν αυτό που θέλουν ή αυτό που τις υπαγορεύουν να πράξουν, συμφέροντα ή πολιτικές που είναι σε αντίθεση με την άποψη των πολιτών.
Μνημόνια
Το ΠΑΣΟΚ ψηφίστηκε από την κοινωνία που "εξαπατήθηκε" από το γνωστό λεφτά υπάρχουν. Το αφήνουμε αυτό, γιατί αφορά καθαρά προεκλογική «εξαπάτηση» των ψηφοφόρων. Στη συνέχεια όμως το ΠΑΣΟΚ και ο Γιώργος Παπανδρέου μας έβαλαν στα μνημόνια, χωρίς να μας ρωτήσουν φυσικά. Χιλιάδες κόσμου στους δρόμους, διαμαρτυρήθηκε και αντέδρασε κατά των μνημονίων. Ποτέ δεν σεβάστηκε τόσο η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και μετέπειτα της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ την άποψη της κοινωνίας. Τα μνημόνια ήρθαν το ένα μετά το άλλο και ακόμα και σήμερα ταλαιπωρούν το λαό.
Μακεδονία
Ο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς να έχει πει προεκλογικά ή να το έχει στο πρόγραμμα του, αποφάσισε να «χαρίσει» το όνομα της Μακεδονίας μας στους σκοπιανούς. Εκατομμύρια πολίτες διαμαρτυρήθηκαν στα συλλαλητήρια, ζήτησαν δημοψήφισμα, αλλά… στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα! Ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε αυτό που ήθελε ή του είπαν να κάνει, αδιαφόρησε για τα θέλω της κοινωνίας και το έργο του τώρα συνεχίζει η… ΝΔ.
Μεταναστευτικό, προσφυγικό ή όπως αλλιώς λέγεται.
Από την αρχή του προβλήματος, όλες οι κυβερνήσεις κλείνουν τα αυτιά στις αντιδράσεις των τοπικών κοινωνιών, τόσο στα νησιά όσο και στην υπόλοιπη χώρα. Κατά χιλιάδες οι παράνομοι-παράτυποι (ή όπως αλλιώς λέγονται) αλλοδαποί έρχονται στην πατρίδα μας και οι κυβερνήσεις αποδείχτηκαν ΑΝΙΚΑΝΕΣ να αντιμετωπίσουν αυτή την κατάσταση. Παρόλα αυτά οι Έλληνες ψηφοφόροι ψηφίζουν και ξαναψηφίζουν τα ίδια άτομα που υπόσχονται τα ίδια πράγματα και ποτέ δεν υλοποιούν τις δεσμεύσεις τους. Το τελευταίο αφορά ξανά την λεγόμενη προεκλογική «εξαπάτηση». Το θέμα είναι, ότι αυτό που θέλει ο λαός και η πλειοψηφία, ποτέ δεν λαμβάνεται υπόψη από τις κυβερνήσεις μας.
Συμπέρασμα.
Δεν μπορούμε να είμαστε υπερήφανοι για τον τρόπο που λειτουργεί η Δημοκρατία στην πατρίδα μας. Ιδιαίτερα όταν οι αποφάσεις «ολίγων» έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τα θέλω των πολλών. Οι κυβερνήσεις στη Ελλάδα θεωρούν την ψήφο του πολίτη στις εκλογές ως ένα δημοψήφισμα που το ερμηνεύουν σαν εντολή να πράττουν όπως αυτές επιθυμούν. Μας ψήφισες; Ε, τότε θα κάνουμε αυτό που θέλουμε εμείς και όχι αυτό που θέλεις εσύ. Και αν ο πολίτης μετάνιωσε για την ψήφο του και διαμαρτύρεται, πλέον αντιμετωπίζεται από τους πολιτικούς, όχι σαν κάποιος που προεκλογικά του έσφιγγαν το χέρι και του χτυπούσαν φιλικά την πλάτη, αλλά ως κάποιος γραφικός, λαϊκιστής, ρατσιστής και ότι άλλο χαρακτηρισμό μπορούν να σκεφτούν…
