Ποιητική συλλογή "υποχρέωση τιμής". Άγγελος Αγγελίδης - Κατερίνη 01-05-11
Η ζωή μας είναι παιχνίδι. Ένα παιχνίδι.
Ένας μοιραίος τελικός.
Ίσως απ΄ το ποδόσφαιρο μικρότερης αξίας.
Κι απ΄ άλλα παιχνίδια πιο ασήμαντη.
Το είδα αμέτρητες φορές, έτσι και το κατάλαβα.
Μου δίδαξαν οι φίλοι μου, οι γείτονες.
Οι συγγενείς μου οι μακρινοί κι οι κοντινοί
όχι με λόγια ή μόνο στα χαρτιά.
Μου δίδαξαν… με τρόπους αδιάψευστους.
Με χίλια παραδείγματα.
Με συμπεριφορές αξέχαστες.
Με χρώματα συνείδησης έντονα κι ανεξίτηλα.
Γεμάτα της χώρας μας τα γήπεδα.
Η μπάλα η άψυχη, Θεά προσκυνημένη.
Η Οικουμένη ολάκερη…
που σέβεται τους Νόμους της Θεάς, απόλυτα.
Και αγνοεί τους άλλους Νόμους.
Νόμοι του δίκιου, της ζωής, της λογικής
και της δουλειάς, των κόπων και της μόρφωσης
και της ανθρώπινης υπόστασης
μη της αξιοπρέπειας ή και της ιστορίας.
Είδα γεμάτα γήπεδα σαν τις αρένες,
μα άδειες οι πλατείες μας για τη Τιμή Ηρώων.
Είδα γεμάτα γήπεδα σαν τις αρένες,
μα άδειες οι πλατείες μας στη Διεκδίκηση Δικαίων.
Είδα γεμάτα γήπεδα σαν τις αρένες,
μόνοι τους οι αγωνιστές σε Διαδηλώσεις Αρνησης Υποταγής.
Είδα γεμάτα γήπεδα σαν τις αρένες,
μα άδειες τις πλατείες μας και της Πρωτομαγιάτικης Γιορτής.
