Ο όρθρος της Κυριακής του Πάσχα σηματοδοτείται από το θεσπέσιο δοξαστικό «Αναστάσεως ημέρα και λαμπρυνθώμεν τη πανηγύρει και αλλήλους περιπτυξώμεθα, είπωμεν αδελφοί και τοις μισούσιν ημάς, συγχωρήσωμεν πάντα τη Αναστάσει..», που συνοψίζει σε τρεις λέξεις το νόημα της κορυφαίας Δεσποτικής εορτής της Εκκλησίας μας.
Ο ιερός υμνογράφος μας καλεί να λαμπρύνομε την στολή της ψυχής μας με αρετές, να αγκαλιάσουμε με ανυπόκριτη αγάπη φίλους και εχθρούς και να συγχωρήσουμε όλους εκείνους που με κάποιο τρόπο μας έχουν στεναχωρήσει και πικράνει με λόγια ή με πράξεις. Η Ανάσταση του Κυρίου είναι η τρισμέγιστη γιορτή της συμφιλίωσης και της αγάπης. Ο Απόστολος και Ευαγγελιστής Ιωάννης στην Α΄ Επιστολή του αναφέρει ρητώς « Αν κάποιος πει αγαπώ τον Θεό, μισεί όμως τον αδελφό του, είναι ψεύτης. Γιατί, πραγματικά, αυτός που δεν αγαπάει τον αδελφό του, τον οποίο βλέπει, πως μπορεί να αγαπάει τον Θεό, τον οποίο δεν βλέπει;»[ Α΄Ιω. 4,20]
Η συγχωρητικότητα προς όσους μας έχουν προκαλέσει θλίψη με τη συμπεριφορά τους αποτελεί πράξη ανδρείας και σημαίνει ότι όχι απλώς ανέχομαι, αλλά ξεχνώ και διαγράφω οριστικά τα παραπτώματα του άλλου προκειμένου να αποκατασταθεί η κατάσταση ειρήνης και αγάπης προς τον πλησίον, όπως μας τη δίδαξε με το παράδειγμα του ο Αναστάς Κύριος. Αρετή που σπανίζει στη εποχή μας, όπου κυριαρχούν τα πάθη της μνησικακίας, της εκδίκησης, του φθόνου και της κακεντρέχειας, εναντίον ακόμη και των μελών της ίδιας οικογένειας και ενίοτε δυστυχώς και μεταξύ εκπροσώπων του ευρύτερου σώματος της Εκκλησίας. Τα εκπορευόμενα από τον αναστάσιμο ύμνο μηνύματα αποτελούν για πολλούς «χριστιανούς» ωραιολογία και εύηχη βυζαντινή μουσική, χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο και ενστερνισμό τους προς βίωμα.
Στην γνωστή περιεκτική και μεστή νοημάτων προσευχή του Οσίου Εφραίμ του Σύρου «Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου..», που διαβάζεται καθημερινά καθ’ όλη την διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, μεταξύ των άλλων αιτημάτων διαλαμβάνεται και το εξής σημαντικό«Πνεύμα σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης και αγάπης χάρισαί μοι τω Σω δούλω ». Βασικές αρετές κάθε πνευματικά ασκουμένου και αγωνιζομένου πιστού, που απαιτούν μεγάλο ψυχικό σθένος για να γίνουν πράξη.
Εν κατακλείδι η συγχωρητικότητα και η αγάπη προς όσους μας αδίκησαν όχι απλώς δεν μας μειώνουν, αλλά αντιθέτως μας εξυψώνουν και αποκαθιστούν την ψυχική μας ισορροπία και γαλήνη. Ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός εμπνευσμένος από το πνεύμα του αναστάσιμου ύμνου στο ποίημα του «Η ημέρα της Λαμπρής» μας προτρέπει : « Ανοίξτε αγκαλιές ειρηνοφόρες/ μπροστά στους αγίους/ φιληθείτε χείλη με χείλη. ../Πείτε Χριστός Ανέστη εχθροί και φίλ
