Πλαστογράφηση της Ιστορίας επιμένει να κάνει η επίσημη Τουρκία.
Θα περίμενε κανείς κάποτε επιτέλους οι γείτονες να συνειδητοποιήσουν τις ευθύνες τους για τα εις βάρος τού Ελληνισμού κακουργήματά τους. Μάταια προσδοκία. «Τούρκον είδες γρόσια θέλει. Κι άλλον είδες κι άλλα θέλει» λέει σοφά ο λαός μας.
19 Μαΐου: Επέτειος τής Γενοκτονίας τού Ποντιακού Ελληνισμού. Αθροίστε και τη Γενοκτονία τού Θρακικού, ου μην αλλά και τού Μικρασιατικού Ελληνισμού. Αντί Συγνώμης, η γείτων προχωρεί σε απόλυτη εξαχρείωση για το αποτρόπαιο συμβάν. Ιδού η φρικαλέα έπαρσή της:
«Η 19η Μαϊου τού 1919, κατά την οποία έγινε το πρώτο βήμα για τον απελευθερωτικό μας πόλεμο δεν είναι μια ευτυχής μέρα μόνο για το έθνος μας αλλά και για όλους τους καταπιεσμένους λαούς που πολέμησαν»! «Ευτυχής μέρα» για τους γενοκτόνους αλλά και ολόκληρο τον κόσμο των ομοίων τους!...
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος πιστεύοντας ότι επήλθε ο χρόνος να διαγραφεί εκατέρωθεν το παρελθόν είχε την άπειρη ευγένεια να προτείνει τον επί κεφαλής των γενοκτόνων Μουσταφά Κεμάλ για την απονομή τού Νόμπελ Ειρήνης. Οι νεότουρκοι όμως δεν κατάλαβαν τίποτα από την χειρονομία τού κορυφαίου Έλληνα πολιτικού. Την εξέλαβαν ως δείγμα αδυναμίας…
Η δική μας ευθύνη είναι ότι εκπέμπουμε μονίμως μηνύματα κατευνασμού και φοβικότητας. Αυτά τα λάθος μηνύματα αποθρασύνουν τους αγαρινούς και τους κάνουν να αισθάνονται πως είναι υπολογίσιμοι, πως είναι κάποιοι. Σημείο των καιρών, θα μου πείτε.
Ο ανεπανάληπτος Σουρής στα 1880 επέγραφε και έγραφε «Σημεία των καιρών»:
«Η φύση ξελογιάστηκε,
της έστριψαν οι βίδες
μπήκαν στους τόπους τα θεριά
και βγήκαν έξω στη στεριά
οι γόπες κι οι μαρίδες.
Βάζουν φτερά κι υψώνονται
ως τ` άστρα κι οι γαϊδάροι.
Παίρνουνε τ` άφωνα φωνή,
γεννούν αυγά κ΄ οι πετεινοί
και κελαηδούν κ΄οι γλάροι»!...
Ένα συγκλονιστικό κείμενο τού αντιπροέδρου της Παγκόσμιας Ένωσης Κοινωνιολόγων, καθηγητού Geoffrey Pleyers μιλά για την αφάνταστη ανθρώπινη τραγωδία που έλαβε και εξακολουθεί να λαμβάνει χώρα στους Οίκους Ευγηρίας:
«Έως και το 50% των νεκρών από την νόσο Covid-19 ήταν ένοικοι σε ιδρύματα μακροχρόνιας φροντίδας. Στις 13 Απριλίου το 55,2% των θανάτων στην Ιρλανδία και 49,4% στη Γαλλία (15/4) ήταν σε οίκους ευγηρίας. Το ίδιο συνέβη στη Βρετανία, στην Ισπανία και στην Ιταλία, σ΄όλη σχεδόν τη Δυτική Ευρώπη.
Στο Βέλγιο η τραγωδία εκτυλίσσεται αλλού, κεκλεισμένων των θυρών, πίσω από τους Οίκους των γηροκομείων. Τα στοιχεία δόθηκαν αργά αλλά είναι ξεκάθαρα: το 43% των θανάτων λόγω Κορωνοϊού (ή 1687 άτομα μέχρι τις 13/4) δεν συμβαίνουν σε νοσοκομεία αλλά σε γηροκομεία!...
Και τα αμείλικτα ερωτήματα:
«Πώς αυτός ο τομέας δεν προετοιμάστηκε καλύτερα για την επιδημία, όταν ήταν γνωστό από τον Ιανουάριο ότι ο ιός χτυπούσε ιδιαίτερα τους ηλικιωμένους; Ποιο ποσοστό αυτών των θανάτων θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί εάν είχαν εισαχθεί σε νοσοκομεία; Ποια μέσα και ποιες ενέργειες, που λήφθηκαν για να αποφευχθεί η υπερκάλυψη των νοσοκομείων μας με κάθε κόστος, ίσως θα είχαν σώσει ζωές αν είχαν διατεθεί σε γηροκομεία; Πόσοι ηλικιωμένοι με κορωνοϊό κρατήθηκαν σε γηροκομεία παρά την επιδείνωση τής ασθένειας τους ενώ η νοσηλεία σε νοσοκομείο θα μπορούσε να τους σώσει;»
(https://www.atlantico.fr/decryptage/3588989/coronavirus--ce-que-la-mortalite-record-en-belgique-nous-revele-des-pays-ayant-legalise-l-euthanasie-alexandre-delqigue. Μετάφραση Ευάγγελος Νιάνιος).
* Πρόεδρος Δημοκρατικής Αναγέννησης
