ΣΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΙΔΡΥΣΗΣ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ (ΕΑΜ)
«…το άλλο έγκλημα είναι η λησμονιά, γιατί ο φασισμός χτυπάει την ώρα που τον έχουν ξεχάσει…»
Με αυτά τα λόγια του αξέχαστου αγωνιστή χαράκτη Γιώργου Φαρσακίδη, που «έφυγε» πριν λίγο καιρό πλήρης αγώνων και ανεκτίμητης καλλιτεχνικής προσφοράς, διάλεξα να προλογίσω το σημείωμα αυτό για την ίδρυση του ΕΑΜ στις 27 Σεπτέμβρη, 1941. Σχεδόν οκτώ δεκαετίες μετά τι σημασία έχει να θυμάται κανείς τέτοιες επετείους μέσα στην αποχαύνωση του Big Brother, τι σημασία έχει να θυμάσαι ότι είναι όχι μόνο δικαίωμα η αντίσταση, η ρήξη, η ανατροπή, το όραμα για έναν κόσμο καλύτερο από αυτόν που ζεις, αλλά ότι είναι εφικτό με τον ασίγαστο αγώνα των πολλών, την ανυποχώρητη πάλη και την πορεία χωρίς γυρισμό προς το στόχο, το έπαθλο του αγώνα που είναι ακριβώς αυτός ο καλύτερος κόσμος που οραματίστηκες. Και αυτός ο ξεσηκωμός από αναφαίρετο δικαίωμα έχει γίνει πλέον καθήκον του κάθε εργαζόμενου ανθρώπου, κάθε εργάτη και εργάτριας, κάθε αγρότη και αγρότισσας, κάθε νέου και νέας.
Η μνήμη είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο χτίζονται τα οράματα του μέλλοντος. Η ίδρυση και η δράση του ΕΑΜ μας δείχνει φωτεινό τον δρόμο για την πραγμάτωση του οράματος μιας κοινωνίας απαλλαγμένης από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, το μεγάλο αίτημα της εποχής μας, μιας κοινωνίας ειρηνικής, δημιουργικής, με ανθρώπους που απολαμβάνουν τους καρπούς των κόπων τους. Με ανθρώπους που διαθέτουν τους κοινωνικούς πόρους που διαφεντεύουν οι ίδιοι, για να ικανοποιήσουν τις ολοένα αυξανόμενες ανάγκες τους στην υγεία, την παιδεία, την ασφάλιση, την εκπαίδευση, την επιστήμη. Η μνήμη, λοιπόν, και η κριτική αποτίμηση της ιστορικής σου πορείας, την οποία, ειρήσθω εν παρόδω, έκανε και κάνει συστηματικά μόνο το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, δείχνουν την πορεία προς το μέλλον.
Το ΚΚΕ σάλπισε παλλαϊκό ξεσηκωμό με την έναρξη της ιταλικής επίθεσης στην Ελλάδα με το ανοιχτό γράμμα του Γενικού του Γραμματέα Νίκου Ζαχαριάδη από τα μπουντρούμια της Γενικής Ασφάλειας:
«…Δίπλα στο κύριο μέτωπο και Ο ΚΑΘΕ ΒΡΑΧΟΣ, Η ΚΑΘΕ ΡΕΜΑΤΙΑ, ΤΟ ΚΑΘΕ ΧΩΡΙΟ, ΚΑΛΥΒΑ ΜΕ ΚΑΛΥΒΑ, Η ΚΑΘΕ ΠΟΛΗ, ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΣΠΙΤΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΦΡΟΥΡΙΟ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ.(…)Έπαθλο για τον εργαζόμενο λαό και επιστέγασμα για τον σημερινό του αγώνα, πρέπει να είναι και θα είναι, μια καινούργια Ελλάδα της δουλειάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική εξάρτηση, μ’ έναν πραγματικό παλλαϊκό πολιτισμό(…)»
Στην 6η Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, την 1η Ιούλη , 1941 απευθύνεται έκκληση προς τα μέλη του ΚΚΕ, την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα για το ξεκίνημα της εθνικοαπελευθερωτικής πάλης. Εκείνη την στιγμή το ΚΚΕ αριθμούσε 2000 μέλη, με μόλις 350 έξω από τις φυλακές και τις εξορίες που τους είχε καταδικάσει το φασιστικό καθεστώς του Μεταξά, οι πιο πολλοί σκόρπιοι και ασύνδετοι. Ωστόσο τίποτα δεν στάθηκε ικανό να σταματήσει τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες που άλλωστε ήταν δοκιμασμένοι και σφυρηλατημένοι στους σκληρούς αγώνες του μεσοπολέμου και της μεταξικής δικτατορίας. Σε δύο περίπου εβδομάδες ιδρύεται το Εργατικό Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (16 Αυγούστου, 1941). Προηγουμένως , στις 28 Μάη, 1941 ιδρύεται η Εθνική Αλληλεγγύη στην Αθήνα, η οποία ήταν η πρώτη πανελλαδική εθνικοαπελευθερωτική οργάνωση. Είχαν ήδη ιδρυθεί και δρούσαν άλλες απελευθερωτικές οργανώσεις, όπως η «Ελευθερία», το «Πατριωτικό Μέτωπο», η «Νέα Φιλική Εταιρεία» και άλλες. Το Εργατικό ΕΑΜ αποτέλεσε τον προάγγελο του ΕΑΜ και πέτυχε να αποκτήσει χαρακτηριστικά πλατιάς εργατικής και λαϊκής οργάνωσης που ξέφυγε από τα όρια της στενής συνδικαλιστικής πάλης και έγινε πόλος συσπείρωσης δεκάδων μαζικών φορέων της πόλης, γυναικείων, φοιτητικών και άλλων νεολαιίστικων μαζικών οργανώσεων.
Στις 27 Σεπτέμβρη 1941, σ’ ένα σπίτι της Νεάπολης Εξαρχείων στην Αθήνα, πραγματοποιήθηκε η ίδρυση του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου, ΕΑΜ. Το ιδρυτικό του ΕΑΜ υπέγραψαν το ΚΚΕ, το Σοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδας, η Ένωση Λαϊκής Δημοκρατίας και το Αγροτικό Κόμμα Ελλάδας. Το πρώτο καθήκον που έβαλε το ΕΑΜ ήταν η λαϊκή κινητοποίηση κατά της πείνας με την οργάνωση συσσιτίων και την ανάπτυξη της αλληλεγγύης και της αλληλοβοήθειας. Πέντε μήνες αργότερα ιδρύεται ο Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός, τον Φλεβάρη 1942, με πρωτοκαπετάνιο τον θρυλικό Άρη Βελουχιώτη και στρατιωτικό ηγέτη τον στρατηγό Στέφανο Σαράφη. Η ηρωική δράση του ΕΛΑΣ καθήλωσε 8 έως και 12 εχθρικές μεραρχίες. Προξένησε στους κατακτητές απώλειες 30,000 νεκρούς και συνέλαβε 6,500 αιχμαλώτους πέρα από τις υλικές ζημιές και τις δολιοφθορές που επέφεραν σημαντικά προβλήματα στον εχθρό και συνέβαλαν αποφασιστικά στην συντριβή του και την απελευθέρωση της Ελλάδας. Το σύνολο σχεδόν του οπλισμού του προερχόταν από τις επιχειρήσεις εναντίον των Ιταλών και των Γερμανών. Την άνοιξη του 1944 ο ΕΛΑΣ είχε υπό τον έλεγχό του τα 2/3 της χώρας και τη στιγμή της απελευθέρωσης περισσότερο από το 90% του εδάφους. Στις απελευθερωμένες περιοχές εγκαθιδρύθηκαν τα πρώτα φύτρα της λαϊκής εξουσίας με λαϊκούς θεσμούς, όργανα αυτοδιοίκησης και δικαιοσύνης και με σημαντικότατο νομικό έργο από την πλευρά της Πολιτικής Επιτροπής Εθνικής Απελευθέρωσης. Η ΠΕΕΑ αναγνώρισε τα δικαιώματα των γυναικών και τη νομική ισότητα των δύο φύλων. Για πρώτη φορά ψήφισαν οι γυναίκες και οι νέοι από 18 χρονών και στα σχολεία των απελευθερωμένων περιοχών καθιερώθηκε η δημοτική. Ένα από τα μεγάλα επιτεύγματα του ΕΑΜ ήταν η προσέλκυση των γυναικών στον αγώνα όπου έφτασαν να είναι τα μισά μέλη της ΕΠΟΝ και της Εθνικής Αλληλεγγύης, αλλά διακρίθηκαν και για την μαχητικότητα, το θάρρος και τις στρατιωτικές ικανότητές τους ως μαχήτριες του ΕΛΑΣ καταρρίπτοντας τα στερεότυπα και τις αστικές αντιλήψεις που τις ήθελαν άβουλα όντα στην κοινωνία. Οι γυναίκες που συμμετείχαν στο ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ, στην ΕΠΟΝ, στον ΔΣΕ λίγο αργότερα, που φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν, οδηγήθηκαν στα εκτελεστικά αποσπάσματα, άντεξαν γιατί συνέδεσαν την ζωή τους με την πάλη για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση. Η πορεία τους εκείνο το διάστημα αναδεικνύει την καταλυτική επίδραση της κομμουνιστικής ιδεολογίας στην χειραφέτηση των γυναικών.
Το ΕΑΜ έσωσε τον λαό από την πείνα στη μάχη της σοδειάς. Χάρη στη δράση του ΕΑΜ δεν στάλθηκε ούτε ένας εργάτης να δουλέψει στα γερμανικά εργοστάσια, με εξαίρεση αυτούς που είχαν συλλάβει ομήρους οι Γερμανοί. Δεν στάλθηκε ούτε ένας έλληνας στρατιώτης να πολεμήσει εναντίον του Σοβιετικού λαού στο Ανατολικό Μέτωπο. Έδωσε μεγάλη ώθηση στην πολιτιστική δημιουργία με τη συμμετοχή πολλών καλλιτεχνών οι οποίοι όχι μόνον έγραφαν αλλά και έπρατταν συμμετέχοντας ενεργά στον αγώνα μέσα από το ΕΑΜ Λογοτεχνών, το ΕΑΜ Καλλιτεχνών, τους Νέους Καλλιτέχνες και άλλες οργανώσεις. Οι διώξεις εναντίον των καλλιτεχνών υπήρξαν ποικίλες κατά τον ελληνοϊταλικό πόλεμο, την Κατοχή και τον Δεκέμβρη όπου πολλοί εκτοπίστηκαν από τους νέους καταχτητές , τους Βρετανούς, στη Μέση Ανατολή και αλλού.
Θα μπορούσαν να γραφτούν πολλά ακόμα για την προσφορά του ΕΑΜ σε όλους τους τομείς της κοινωνίας, αλλά αυτό που θα ήθελα να τονίσω είναι ότι για πρώτη φορά στην ελληνική ιστορία βγήκε ο λαός στο προσκήνιο να διεκδικήσει μια καλύτερη κοινωνία από αυτή που βίωνε στα πλαίσια της καπιταλιστικής εξουσίας. Πίστεψε στις δυνάμεις του και βγήκε με το όπλο στο χέρι να πάρει αυτά που δικαιούται. Η αστική εξουσία, μέσω των προπαγανδιστικών της μέσων, τηλεόραση, εφημερίδες, καλλιεργεί την αντίληψη ότι τίποτα δεν αλλάζει, ότι δεν ωφελεί να αγωνίζεται κάποιος για το κοινό καλό, πρέπει να κοιτάει μόνο το ατομικό του βόλεμα, δεν αλλάζει αυτό το σύστημα. Θα πρέπει να συμβάλλουμε όλοι στην «εθνική προσπάθεια» , με «εθνική συναίνεση» στα πλαίσια των λυκοσυμμαχιών του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για «το καλό μας». Την ίδια αντίληψη καλλιεργούσε και κάθε κοινωνικό σύστημα που ανατράπηκε στην πορεία της ιστορίας. Η ιστορική αλήθεια είναι ότι:
ΟΤΑΝ Ο ΛΑΟΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ ΤΗΣ ΤΥΡΑΝΝΙΑΣ ΔΙΑΛΕΓΕΙ Ή ΤΙΣ ΑΛΥΣΙΔΕΣ Ή ΤΑ ΟΠΛΑ όπως έγραφε το πανό του ΕΑΜ τον Δεκέμβρη του ’44.
Ο καπιταλισμός σκοτώνει τα εργατικά, λαϊκά στρώματα με την φτώχια, την υποβάθμιση της ζωής, το συμβιβασμό, την πολιτική εξαπάτηση. Καπιταλισμός σημαίνει «δεν μπορώ να αναπνεύσω», σημαίνει βαρβαρότητα. Επομένως τι διαλέγουμε; Σοσιαλισμό ή Βαρβαρότητα;
Με αυτά τα λόγια του αξέχαστου αγωνιστή χαράκτη Γιώργου Φαρσακίδη, που «έφυγε» πριν λίγο καιρό πλήρης αγώνων και ανεκτίμητης καλλιτεχνικής προσφοράς, διάλεξα να προλογίσω το σημείωμα αυτό για την ίδρυση του ΕΑΜ στις 27 Σεπτέμβρη, 1941. Σχεδόν οκτώ δεκαετίες μετά τι σημασία έχει να θυμάται κανείς τέτοιες επετείους μέσα στην αποχαύνωση του Big Brother, τι σημασία έχει να θυμάσαι ότι είναι όχι μόνο δικαίωμα η αντίσταση, η ρήξη, η ανατροπή, το όραμα για έναν κόσμο καλύτερο από αυτόν που ζεις, αλλά ότι είναι εφικτό με τον ασίγαστο αγώνα των πολλών, την ανυποχώρητη πάλη και την πορεία χωρίς γυρισμό προς το στόχο, το έπαθλο του αγώνα που είναι ακριβώς αυτός ο καλύτερος κόσμος που οραματίστηκες. Και αυτός ο ξεσηκωμός από αναφαίρετο δικαίωμα έχει γίνει πλέον καθήκον του κάθε εργαζόμενου ανθρώπου, κάθε εργάτη και εργάτριας, κάθε αγρότη και αγρότισσας, κάθε νέου και νέας.
Η μνήμη είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο χτίζονται τα οράματα του μέλλοντος. Η ίδρυση και η δράση του ΕΑΜ μας δείχνει φωτεινό τον δρόμο για την πραγμάτωση του οράματος μιας κοινωνίας απαλλαγμένης από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, το μεγάλο αίτημα της εποχής μας, μιας κοινωνίας ειρηνικής, δημιουργικής, με ανθρώπους που απολαμβάνουν τους καρπούς των κόπων τους. Με ανθρώπους που διαθέτουν τους κοινωνικούς πόρους που διαφεντεύουν οι ίδιοι, για να ικανοποιήσουν τις ολοένα αυξανόμενες ανάγκες τους στην υγεία, την παιδεία, την ασφάλιση, την εκπαίδευση, την επιστήμη. Η μνήμη, λοιπόν, και η κριτική αποτίμηση της ιστορικής σου πορείας, την οποία, ειρήσθω εν παρόδω, έκανε και κάνει συστηματικά μόνο το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, δείχνουν την πορεία προς το μέλλον.
Το ΚΚΕ σάλπισε παλλαϊκό ξεσηκωμό με την έναρξη της ιταλικής επίθεσης στην Ελλάδα με το ανοιχτό γράμμα του Γενικού του Γραμματέα Νίκου Ζαχαριάδη από τα μπουντρούμια της Γενικής Ασφάλειας:
«…Δίπλα στο κύριο μέτωπο και Ο ΚΑΘΕ ΒΡΑΧΟΣ, Η ΚΑΘΕ ΡΕΜΑΤΙΑ, ΤΟ ΚΑΘΕ ΧΩΡΙΟ, ΚΑΛΥΒΑ ΜΕ ΚΑΛΥΒΑ, Η ΚΑΘΕ ΠΟΛΗ, ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΣΠΙΤΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΦΡΟΥΡΙΟ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ.(…)Έπαθλο για τον εργαζόμενο λαό και επιστέγασμα για τον σημερινό του αγώνα, πρέπει να είναι και θα είναι, μια καινούργια Ελλάδα της δουλειάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική εξάρτηση, μ’ έναν πραγματικό παλλαϊκό πολιτισμό(…)»
Στην 6η Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, την 1η Ιούλη , 1941 απευθύνεται έκκληση προς τα μέλη του ΚΚΕ, την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα για το ξεκίνημα της εθνικοαπελευθερωτικής πάλης. Εκείνη την στιγμή το ΚΚΕ αριθμούσε 2000 μέλη, με μόλις 350 έξω από τις φυλακές και τις εξορίες που τους είχε καταδικάσει το φασιστικό καθεστώς του Μεταξά, οι πιο πολλοί σκόρπιοι και ασύνδετοι. Ωστόσο τίποτα δεν στάθηκε ικανό να σταματήσει τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες που άλλωστε ήταν δοκιμασμένοι και σφυρηλατημένοι στους σκληρούς αγώνες του μεσοπολέμου και της μεταξικής δικτατορίας. Σε δύο περίπου εβδομάδες ιδρύεται το Εργατικό Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (16 Αυγούστου, 1941). Προηγουμένως , στις 28 Μάη, 1941 ιδρύεται η Εθνική Αλληλεγγύη στην Αθήνα, η οποία ήταν η πρώτη πανελλαδική εθνικοαπελευθερωτική οργάνωση. Είχαν ήδη ιδρυθεί και δρούσαν άλλες απελευθερωτικές οργανώσεις, όπως η «Ελευθερία», το «Πατριωτικό Μέτωπο», η «Νέα Φιλική Εταιρεία» και άλλες. Το Εργατικό ΕΑΜ αποτέλεσε τον προάγγελο του ΕΑΜ και πέτυχε να αποκτήσει χαρακτηριστικά πλατιάς εργατικής και λαϊκής οργάνωσης που ξέφυγε από τα όρια της στενής συνδικαλιστικής πάλης και έγινε πόλος συσπείρωσης δεκάδων μαζικών φορέων της πόλης, γυναικείων, φοιτητικών και άλλων νεολαιίστικων μαζικών οργανώσεων.
Στις 27 Σεπτέμβρη 1941, σ’ ένα σπίτι της Νεάπολης Εξαρχείων στην Αθήνα, πραγματοποιήθηκε η ίδρυση του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου, ΕΑΜ. Το ιδρυτικό του ΕΑΜ υπέγραψαν το ΚΚΕ, το Σοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδας, η Ένωση Λαϊκής Δημοκρατίας και το Αγροτικό Κόμμα Ελλάδας. Το πρώτο καθήκον που έβαλε το ΕΑΜ ήταν η λαϊκή κινητοποίηση κατά της πείνας με την οργάνωση συσσιτίων και την ανάπτυξη της αλληλεγγύης και της αλληλοβοήθειας. Πέντε μήνες αργότερα ιδρύεται ο Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός, τον Φλεβάρη 1942, με πρωτοκαπετάνιο τον θρυλικό Άρη Βελουχιώτη και στρατιωτικό ηγέτη τον στρατηγό Στέφανο Σαράφη. Η ηρωική δράση του ΕΛΑΣ καθήλωσε 8 έως και 12 εχθρικές μεραρχίες. Προξένησε στους κατακτητές απώλειες 30,000 νεκρούς και συνέλαβε 6,500 αιχμαλώτους πέρα από τις υλικές ζημιές και τις δολιοφθορές που επέφεραν σημαντικά προβλήματα στον εχθρό και συνέβαλαν αποφασιστικά στην συντριβή του και την απελευθέρωση της Ελλάδας. Το σύνολο σχεδόν του οπλισμού του προερχόταν από τις επιχειρήσεις εναντίον των Ιταλών και των Γερμανών. Την άνοιξη του 1944 ο ΕΛΑΣ είχε υπό τον έλεγχό του τα 2/3 της χώρας και τη στιγμή της απελευθέρωσης περισσότερο από το 90% του εδάφους. Στις απελευθερωμένες περιοχές εγκαθιδρύθηκαν τα πρώτα φύτρα της λαϊκής εξουσίας με λαϊκούς θεσμούς, όργανα αυτοδιοίκησης και δικαιοσύνης και με σημαντικότατο νομικό έργο από την πλευρά της Πολιτικής Επιτροπής Εθνικής Απελευθέρωσης. Η ΠΕΕΑ αναγνώρισε τα δικαιώματα των γυναικών και τη νομική ισότητα των δύο φύλων. Για πρώτη φορά ψήφισαν οι γυναίκες και οι νέοι από 18 χρονών και στα σχολεία των απελευθερωμένων περιοχών καθιερώθηκε η δημοτική. Ένα από τα μεγάλα επιτεύγματα του ΕΑΜ ήταν η προσέλκυση των γυναικών στον αγώνα όπου έφτασαν να είναι τα μισά μέλη της ΕΠΟΝ και της Εθνικής Αλληλεγγύης, αλλά διακρίθηκαν και για την μαχητικότητα, το θάρρος και τις στρατιωτικές ικανότητές τους ως μαχήτριες του ΕΛΑΣ καταρρίπτοντας τα στερεότυπα και τις αστικές αντιλήψεις που τις ήθελαν άβουλα όντα στην κοινωνία. Οι γυναίκες που συμμετείχαν στο ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ, στην ΕΠΟΝ, στον ΔΣΕ λίγο αργότερα, που φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν, οδηγήθηκαν στα εκτελεστικά αποσπάσματα, άντεξαν γιατί συνέδεσαν την ζωή τους με την πάλη για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση. Η πορεία τους εκείνο το διάστημα αναδεικνύει την καταλυτική επίδραση της κομμουνιστικής ιδεολογίας στην χειραφέτηση των γυναικών.
Το ΕΑΜ έσωσε τον λαό από την πείνα στη μάχη της σοδειάς. Χάρη στη δράση του ΕΑΜ δεν στάλθηκε ούτε ένας εργάτης να δουλέψει στα γερμανικά εργοστάσια, με εξαίρεση αυτούς που είχαν συλλάβει ομήρους οι Γερμανοί. Δεν στάλθηκε ούτε ένας έλληνας στρατιώτης να πολεμήσει εναντίον του Σοβιετικού λαού στο Ανατολικό Μέτωπο. Έδωσε μεγάλη ώθηση στην πολιτιστική δημιουργία με τη συμμετοχή πολλών καλλιτεχνών οι οποίοι όχι μόνον έγραφαν αλλά και έπρατταν συμμετέχοντας ενεργά στον αγώνα μέσα από το ΕΑΜ Λογοτεχνών, το ΕΑΜ Καλλιτεχνών, τους Νέους Καλλιτέχνες και άλλες οργανώσεις. Οι διώξεις εναντίον των καλλιτεχνών υπήρξαν ποικίλες κατά τον ελληνοϊταλικό πόλεμο, την Κατοχή και τον Δεκέμβρη όπου πολλοί εκτοπίστηκαν από τους νέους καταχτητές , τους Βρετανούς, στη Μέση Ανατολή και αλλού.
Θα μπορούσαν να γραφτούν πολλά ακόμα για την προσφορά του ΕΑΜ σε όλους τους τομείς της κοινωνίας, αλλά αυτό που θα ήθελα να τονίσω είναι ότι για πρώτη φορά στην ελληνική ιστορία βγήκε ο λαός στο προσκήνιο να διεκδικήσει μια καλύτερη κοινωνία από αυτή που βίωνε στα πλαίσια της καπιταλιστικής εξουσίας. Πίστεψε στις δυνάμεις του και βγήκε με το όπλο στο χέρι να πάρει αυτά που δικαιούται. Η αστική εξουσία, μέσω των προπαγανδιστικών της μέσων, τηλεόραση, εφημερίδες, καλλιεργεί την αντίληψη ότι τίποτα δεν αλλάζει, ότι δεν ωφελεί να αγωνίζεται κάποιος για το κοινό καλό, πρέπει να κοιτάει μόνο το ατομικό του βόλεμα, δεν αλλάζει αυτό το σύστημα. Θα πρέπει να συμβάλλουμε όλοι στην «εθνική προσπάθεια» , με «εθνική συναίνεση» στα πλαίσια των λυκοσυμμαχιών του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για «το καλό μας». Την ίδια αντίληψη καλλιεργούσε και κάθε κοινωνικό σύστημα που ανατράπηκε στην πορεία της ιστορίας. Η ιστορική αλήθεια είναι ότι:
ΟΤΑΝ Ο ΛΑΟΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ ΤΗΣ ΤΥΡΑΝΝΙΑΣ ΔΙΑΛΕΓΕΙ Ή ΤΙΣ ΑΛΥΣΙΔΕΣ Ή ΤΑ ΟΠΛΑ όπως έγραφε το πανό του ΕΑΜ τον Δεκέμβρη του ’44.
Ο καπιταλισμός σκοτώνει τα εργατικά, λαϊκά στρώματα με την φτώχια, την υποβάθμιση της ζωής, το συμβιβασμό, την πολιτική εξαπάτηση. Καπιταλισμός σημαίνει «δεν μπορώ να αναπνεύσω», σημαίνει βαρβαρότητα. Επομένως τι διαλέγουμε; Σοσιαλισμό ή Βαρβαρότητα;
* Μιχάλης Κωστίνος
Πρόεδρος του παραρτήματος Λιτόχωρου της
Πανελλήνιας Ένωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης και
Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας
Πρόεδρος του παραρτήματος Λιτόχωρου της
Πανελλήνιας Ένωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης και
Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας
----------------------------------------------
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΙΔΡΥΘΗΚΕ ΤΟ ΕΑΜ (27 Σεπτέμβρη 1941)
Όταν τα στρατεύματα της Γερμανίας, της Ιταλίας και της Βουλγαρίας κατέκτησαν την Ελλάδα και οι Γερμανοί μπήκαν στην Αθήνα (27 Απρίλη 1941), οι κομμουνιστές που δραπέτευσαν από τους τόπους εξορίας, όπου τους κρατούσε η κυβέρνηση Μεταξά, καθώς και άλλοι, που δρούσαν στην παρανομία, έσπευσαν να ανασυγκροτήσουν το ΚΚΕ και να οργανώσουν την Αντίσταση κατά των κατακτητών.
Στις 31 Οκτώβρη 1940 το πρώτο από τα τρία γράμματα για τον πόλεμο του Νίκου Ζαχαριάδη, Γενικού Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ, από τα μπουντρούμια της Κρατικής Ασφάλειας, το «ανοιχτό γράμμα προς τον ελληνικό λαό» ανάμεσα σε άλλα, καλούσε «(...) Δίπλα στο κύριο μέτωπο και Ο ΚΑΘΕ ΒΡΑΧΟΣ, Η ΚΑΘΕ ΡΕΜΑΤΙΑ, ΤΟ ΚΑΘΕ ΧΩΡΙΟ, ΚΑΛΥΒΑ ΜΕ ΚΑΛΥΒΑ, Η ΚΑΘΕ ΠΟΛΗ, ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΣΠΙΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΦΡΟΥΡΙΟ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ. (...) Έπαθλο για τον εργαζόμενο λαό και επιστέγασμα για το σημερινό του αγώνα, πρέπει να είναι και θα είναι, μια καινούργια Ελλάδα της δουλειάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξένη ιμπεριαλιστική εξάρτηση, μ' έναν πραγματικά παλλαϊκό πολιτισμό (...)».
Το ΚΚΕ είχε βγει βαριά χτυπημένο από τη βασιλομεταξική δικτατορία της 4ης Αυγούστου 1936. Είχε στερηθεί τις σημαντικές υπηρεσίες εκατοντάδων στελεχών του, που η κυβέρνηση Μεταξά παρέδωσε στους Γερμανούς, καθώς και του Γενικού Γραμματέα της ΚΕ Νίκου Ζαχαριάδη, που επίσης τον παρέδωσε στην Γκεστάπο και αυτή τον έστειλε στο στρατόπεδο Νταχάου. Μπόρεσε ωστόσο να ξεπεράσει τις δυσκολίες και σε πολύ λίγο χρόνο μετατράπηκε σε ισχυρό και μαζικό Κόμμα.
Την 1η του Ιούλη 1941, συγκροτείται η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ και συνέρχεται η 6η Ολομέλειά της. Το θέμα της συζήτησης ήταν: «Η τρέχουσα στιγμή και τα καθήκοντα των Ελλήνων κομμουνιστών - έκκληση προς τα μέλη του ΚΚΕ», που έβαλε τα καθήκοντα του αγώνα στις τότε συγκεκριμένες συνθήκες, καλώντας την εργατική τάξη και στ' άλλα λαϊκά στρώματα στην εθνικοαπελευθερωτική πάλη. Βεβαίως η πρωτοβουλία οργάνωσης αυτού του αγώνα περνούσε στα χέρια της εργατικής τάξης.
Άλλωστε, η λαϊκή πάλη για την απελευθέρωση είχε ήδη αρχίσει να οργανώνεται. Ήδη, από το Μάη - Ιούνη, ακόμη, του '41, είχαν δημιουργηθεί πλατιές εθνικοαπελευθερωτικές οργανώσεις: Στη Μακεδονία η οργάνωση «Ελευθερία», στην Ήπειρο το «Πατριωτικό Μέτωπο», στην Καλαμάτα η «Νέα Φιλική Εταιρεία», στον Πύργο το «Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο» κ.ο.κ. Η πρώτη, όμως, πανελλαδική εθνικοαπελευθερωτική οργάνωση ήταν η ΕΘΝΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, που ιδρύθηκε στην Αθήνα στις 28 του Μάη του 1941.
Με πρωτοβουλία του ΚΚΕ αμέσως μετά την έναρξη της Κατοχής, δημιουργήθηκε το Εργατικό Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΕΑΜ - 16 Αυγούστου 1941).
Στις 27 Σεπτέμβρη 1941, σ' ένα σπίτι της Νεάπολης Εξαρχείων στην Αθήνα, πραγματοποιήθηκε η ίδρυση του ΕΑΜ. Το Ιδρυτικό του ΕΑΜ υπέγραψαν το ΚΚΕ, το Σοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδας, η Ένωση Λαϊκής Δημοκρατίας και το Αγροτικό Κόμμα Ελλάδας.
Μετά την ίδρυση του ΕΑΜ, ιδρύθηκε ο Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός (ΕΛΑΣ), το ένοπλο τμήμα του ΕΑΜ, το Φλεβάρη 1942. Στις 23 Φλεβάρη 1943 ιδρύθηκε η Ενιαία Πανελλαδική Οργάνωση Νέων (ΕΠΟΝ), που συσπείρωσε στις γραμμές της την πλειοψηφία της νεολαίας. Τον ίδιο χρόνο συγκροτήθηκε το Εθνικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Ναυτικό (ΕΛΑΝ). Δίπλα σε αυτές τις οργανώσεις έδρασαν η Εθνική Αλληλεγγύη, η Επιμελητεία του Αντάρτη και η Οργάνωση για την Προστασία του Λαϊκού Αγώνα (ΟΠΛΑ).
Το ΕΑΜ συσπειρώνοντας τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού στον απελευθερωτικό αγώνα, και με την ανάπτυξη της ένοπλης πάλης του ΕΛΑΣ συνετέλεσε ώστε να δημιουργηθούν ελεύθερες περιοχές στην Ελλάδα, οι οποίες εκ των πραγμάτων έπρεπε να διοικηθούν, για να μπορέσουν οι κάτοικοί τους να ζήσουν οργανωμένα, προσφέροντας στον εαυτό τους και στον αγώνα για την Εθνική Απελευθέρωση. Έτσι δημιούργησε λαϊκούς θεσμούς, όργανα λαϊκής αυτοδιοίκησης, τα λαϊκά δικαστήρια, τη λαϊκή πολιτοφυλακή, το λαϊκό στρατό τον ΕΛΑΣ. Με την καθοδήγηση του ΚΚΕ, συνέβαλε στη χειραφέτηση των εργαζομένων και έγιναν πρωταγωνιστές στις εξελίξεις. Τροφοδότησε τη λαϊκή πολιτιστική ανάταση.
Στις 10 Μάρτη 1944 ορκίστηκε η Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης (ΠΕΕΑ), το κεντρικό πολιτικό όργανο διοίκησης των απελευθερωμένων περιοχών. Μετά από εκλογές (23 Απρίλη 1944), που έγιναν στις συνθήκες της Κατοχής, εκλέχτηκε το «Εθνικό Συμβούλιο» με έδρα τις Κορυσχάδες (30 Απρίλη 1944). Στις εκλογές ψήφισαν για πρώτη φορά οι γυναίκες και οι νέοι από 18 χρόνων. Συμμετείχαν περίπου 1.800.000 ψηφοφόροι, δίχως να υπολογίζονται τα αποτελέσματα της Κρήτης, της Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης και των νησιών του Αιγαίου. Σημειώνεται ότι στις κοινοβουλευτικές εκλογές του 1936 είχαν πάρει μέρος 1.000.000 ψηφοφόροι.
Η δράση του ΕΑΜ περιλάμβανε όλες τις μορφές πάλης: Απεργίες, διαδηλώσεις, συλλαλητήρια, διαβήματα, ένοπλη οργάνωση. Πλατιά και πολλές φορές πρωτότυπη ήταν η μαζική προπαγανδιστική δουλειά του. Ο ΕΛΑΣ καθήλωσε 8 έως και 12 εχθρικές μεραρχίες. Προξένησε στους κατακτητές απώλειες 30.000 νεκρούς και συνέλαβε 6.500 αιχμαλώτους. Κατέστρεψε 37 μεγάλες γέφυρες, 85 ατμομηχανές, 1.000 περίπου βαγόνια και 1.000 αυτοκίνητα. Το σύνολο σχεδόν του οπλισμού του προερχόταν από
τις επιχειρήσεις του εναντίον των Γερμανών και των Ιταλών.
Η αντίσταση και η απελευθέρωση από την τριπλή φασιστική κατοχή, Γερμανίας, Ιταλίας και Βουλγαρίας, ήταν έργο του ΕΑΜ. Με πρωτοβουλία του ΚΚΕ ιδρύθηκε το ΕΑΜ. Η ηγεσία του Κόμματος απευθύνθηκε σε κόμματα και ηγετικές προσωπικότητες του αστικού πολιτικού κόσμου, στους οποίους πρότεινε ν' αναλάβουν ηγετική θέση στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. Οι προσπάθειες δε βρήκαν ανταπόκριση.
Τι έκανε ο αστικός πολιτικός κόσμος στην κατοχή; Ένα τμήμα του επέλεξε το δρόμο της ανοιχτής συνεργασίας με τους κατακτητές. Ήταν οι γνωστοί «κουίσλινγκ», που σχημάτισαν τις κατοχικές κυβερνήσεις υπό τους Τσολάκογλου, Λογοθετόπουλο και Ι. Ράλλη.
Ενα άλλο τμήμα του αστικού πολιτικού κόσμου της εποχής είναι αυτοί που δεν μπήκαν στις κυβερνήσεις των «κουίσλινγκ», αλλά συμφωνούσαν με τη συγκρότησή τους, έδωσαν συγχαρητήρια στον Τσολάκογλου όταν έκανε την κυβέρνηση, το ηγετικό αγγλόφιλο τμήμα της ελληνικής αστικής τάξης. Μόλις οι Γερμανοί μπήκαν στην Ελλάδα, εγκαταστάθηκε στο Κάιρο σε όλη τη διάρκεια της Κατοχής και ο βασιλιάς στο Λονδίνο μαζί με ένα τμήμα αστών πολιτικών. Είχαν εναποθέσει τις ελπίδες τους στην Αγγλία να αντιμετωπίσει η ίδια, κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, τον «κομμουνιστικό κίνδυνο», όπως έλεγαν.
Αποδεικνύεται λοιπόν περίτρανα ότι κανένας λαός δεν μπορεί να εμπιστευθεί την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της πατρίδας του στα αστικά κόμματα και στην αστική τάξη.
Το ΚΚΕ υπήρξε η ψυχή και ο κύριος αιμοδότης της ΕΑΜικής Αντίστασης. Χιλιάδες κομμουνιστές και άλλοι ΕΑΜίτες έδωσαν τη ζωή τους. Η Καισαριανή, το Κούρνοβο, το Χαϊδάρι, ο Αϊ-Στράτης, είναι μερικοί μόνο από τους τόπους της θυσίας.
Το ΕΑΜ έσωσε το λαό από την πείνα. Χάρη στη δράση του ΕΑΜ δε στάλθηκε ούτε ένας εργάτης για να δουλέψει στα γερμανικά εργοστάσια, με εξαίρεση αυτούς που είχαν συλλάβει ομήρους οι Γερμανοί. Δε στάλθηκε ούτε ένας για να πολεμήσει κατά της Σοβιετικής Ένωσης.
Η ταξική πάλη διεξαγόταν ασίγαστα ακόμη και σ' αυτήν την περίοδο, αυτή δε σταματά ποτέ. Σε όλη την πορεία του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα και ανεξάρτητα από το γεγονός ότι δε βρισκόταν στην πρώτη γραμμή των εξελίξεων, αντικειμενικά έμπαινε το ζήτημα της εξουσίας μετά την απελευθέρωση.
Και το ΕΑΜ καλούσε σε δράση για καλύτερες μέρες, και όχι μόνο για την απελευθέρωση.
Η πείρα της συγκεκριμένης περιόδου στην Ελλάδα δείχνει ότι η εργατική τάξη, ο λαός πρέπει να είναι έτοιμος να κτίσει το δικό του μέτωπο για να υπερασπιστεί την εδαφική ακεραιότητα, αλλά και να βγει από τον πόλεμο νικητής εκείνος και όχι η αστική τάξη της χώρας του. Να πετύχει διπλή απελευθέρωση από την ξενική ιμπεριαλιστική κατοχή και την εγχώρια αστική πολιτική εξουσία, από το καπιταλιστικό σύστημα που είναι αξεχώριστο με τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, που σημαίνει πάλη για την εργατική εξουσία.
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΗΜΕΡΑ
Στις σημερινές συνθήκες έχουμε ένταση των ανταγωνισμών ανάμεσα στις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Μας ανησυχεί η τεράστια όξυνση και τα νέα τύμπανα πολέμου στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο ΝΑΤΟ, ΗΠΑ, ΕΕ νοιάζονται για τη συνοχή της νοτιονατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ προωθώντας τα συμφέροντα των μονοπωλίων τους στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Γιατί οξύνεται ο ανταγωνισμός της αστικής τάξης της Τουρκίας και της Ελλάδας, αυξάνεται η προκλητικότητα της Τουρκίας που εκδηλώνονται στα πλαίσια των γενικότερων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.
Οι σχεδιασμοί τους για συνδιαχείριση του Αιγαίου, με την εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, αυτές τις επιδιώξεις υπηρετούν.
Και η αστική τάξη της Ελλάδας που είναι επίσης επιθετική, διεκδικώντας τη λεγόμενη γεωστρατηγική αναβάθμιση, δηλαδή δυνάμωμα του κεφαλαίου και των κερδών του, συμμετέχει στην ιμπεριαλιστική πολεμική δράση, δίνοντας βάσεις σε ΝΑΤΟ-ΗΠΑ, στρατηγείο στον ευρωστρατό, ενώ ταυτόχρονα παζαρεύει τα κυριαρχικά μα δικαιώματα στα πλαίσια της μοιρασιάς μεταξύ των ιμπεριαλιστών στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο.
Στο Αιγαίο σήμερα εξελίσσεται ένα μεγάλο ιμπεριαλιστικό παζάρι. Ακούγονται τύμπανα πολέμου. Διαδραματίζονται οι προκλητικές επιθετικές ενέργειες της Τουρκίας που αμφισβητεί ευθέως τα σύνορα και τις συνθήκες που τα καθορίζουν. Έχουν συγκεντρωθεί πολλές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, με μεγάλο όγκο στρατιωτικών δυνάμεων, (εκτός από τουρκικά και ελληνικά πολεμικά πλοία, υπάρχουν αμερικάνικα, ρωσικά, γαλλικά), για την υπεράσπιση των σχεδίων συνεκμετάλλευσης και των υπόλοιπων συμφωνιών. Ζυγίζονται τα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων των ισχυρών χωρών.
Αποδεικνύεται ότι η εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς δεν είναι ασπίδα προστασίας, αλλά αιτία προβλημάτων και κινδύνων για τους λαούς.
Το δράμα των προσφύγων δεν είναι φυσικό φαινόμενο, οι ξεριζωμένοι είναι αποτέλεσμα των ιμπεριαλιστικών πολεμικών επεμβάσεων, που εξαπολύουν ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ στη Μ. Ανατολή και στη Β. Αφρική, σε Αφγανιστάν, Ιράκ, Συρία, Λιβύη, δολοφονώντας τους λαούς. Είναι συνέχεια των πολέμων στα Βαλκάνια και του διαμελισμού της Γιουγκοσλαβίας.
Η Ελλάδα, με βάση αυτούς τους σχεδιασμούς, έχει γίνει αμερικανοΝΑΤΟικό ορμητήριο πολέμου. Οι αστικές κυβερνήσεις -πρώην και νυν- στέλνουν δυνάμεις εκτός συνόρων. Αναβαθμίζουν τις ΝΑΤΟικές Βάσεις, μετατρέποντας τη χώρα σε μαγνήτη πολεμικών επιθέσεων. Μετατρέπουν τα νησιά σε φυλακές της ΕΕ για τους πρόσφυγες, όπως ακριβώς προβλέπει τόσο η Συμφωνία της ΕΕ, που έγινε με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, με τον στρατηγικό της εταίρο την Τουρκία, όσο και η συμφωνία του Δουβλίνου.
Όλα δείχνουν ότι η αντιλαϊκή πολιτική, που έχει απέναντι τον εχθρό λαό και είναι ενιαία εντός και εκτός συνόρων θα κλιμακώνεται, θα δημιουργεί μεγάλα και επικίνδυνα αδιέξοδα για τους λαούς.
Τώρα με την κλιμάκωση της επιθετικότητας της Τουρκικής αστικής τάξης ξεκίνησε η κυβέρνηση της Ελλάδας ένα νέο γύρο εξοπλισμών για να ενισχύσει την αποτρεπτική ικανότητα ενάντια στις επιβουλές.
Βεβαίως, ξέρουμε ότι όλα αυτά είναι ενταγμένα στους ΝΑΤΟικούς εξοπλισμούς. Το ΝΑΤΟ κάνει ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Και άλλα ισχυρά κράτη αναπτύσσουν και εκσυγχρονίζουν το οπλοστάσιό τους όπως ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία, κλπ. Όλοι στο όνομα αποτροπής πολέμου, αλλά όλοι προετοιμάζονται για πόλεμο, αφού ο πόλεμος είναι σύμφυτος του καπιταλισμού και οι κίνδυνοι μεγαλώνουν ιδιαίτερα σε συνθήκες οικονομικής κρίσης και όξυνσης των ανταγωνισμών.
Ως ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ εντείνουμε την αντιιμπεριαλιστική αντιπολεμική δράση μας απαιτώντας καμιά συμμετοχή της Ελλάδας στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς πολεμοκάπηλους σχεδιασμούς στην περιοχή μας, να γυρίσουν πίσω όλα τα ελληνικά στρατεύματα που βρίσκονται σε αποστολές εκτός συνόρων, να κλείσουν οι αμερικανονατοϊκές στρατιωτικές βάσεις στην Ελλάδα, παλεύουμε για την αποδέσμευση από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς ΝΑΤΟ-ΕΕ. Λέμε καμιά αλλαγή συνόρων και των Συνθηκών που τα καθορίζουν. Αυτή η δράση εντάσσεται στον αγώνα για κατάργηση των αιτιών που γεννούν πολέμους, δηλαδή της εξουσίας των αστών για να γίνει ο λαός αφέντης στον τόπο του. Σ’ αυτό μας διδάσκει η πείρα της απελευθερωτικής πάλης στον Β' παγκόσμιο πόλεμο.
Την ίδια ώρα η πανδημία του κορονοϊού και η διαχείρισή της καθώς και εκδήλωση της βαθιάς καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης έδειξαν τα όριά του καπιταλισμού.
Όσα τραγικά έζησαν οι λαοί στις χώρες του σύγχρονου καπιταλιστικού κόσμου με τη διαχείριση της πανδημίας του κορονοϊού είναι τα αποτελέσματα της υποβάθμισης, της ιδιωτικοποίησης των δημοσίων συστημάτων Υγείας, των μεγάλων περικοπών από τους κρατικούς προϋπολογισμούς για την υγεία των λαών.
Ο αγώνας μας σε όλα αυτά τα μέτωπα συνδέεται με την πάλη σε αντιμονοπωλιακή, αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, για να καταργήσουμε το σάπιο σύστημα που γεννά βαρβαρότητα, να ανοίξει ο δρόμος της ευημερίας για τους ανθρώπους του μόχθου με τους εργαζόμενους στην εξουσία που θα οικοδομούν το σοσιαλισμό καταργώντας την εκμετάλλευση και τους πολέμους.
Ως ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ Συμπορευόμαστε με το ΚΚΕ στο δρόμο που έχει χαράξει για να μπει τέλος στη βαρβαρότητα του καπιταλισμού, στους πολέμους, στις κρίσεις, στην εκμετάλλευση, στη φτώχεια, στην ανεργία, στην καταπίεση.
Για να δικαιωθούν οι αγώνες και οι θυσίες των παλιότερων γενιών, για να ανοίξει ο δρόμος και να εκπληρωθούν τα όνειρα και να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες του λαού και των νέων με την εργατική - λαϊκή νίκη, το σοσιαλισμό - κομμουνισμό!
Συνεχίζουμε τον αγώνα.
ΔΟΞΑ και ΤΙΜΗ στους Αγωνιστές της ΕΑΜικής Αντίστασης και του ΔΣΕ.
ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ παράρτημα Κατερινης
