Πήγαιναν σε συνομιλίες είτε δημόσιες είτε μυστικές με σκοπό να αντικρούσουν ή να αμυνθούν σε αυτά που ζητούσε ο Τούρκος. «Δεν έχετε δίκιο, διαφωνούμε, το δίκαιο είναι με το μέρος, να ξαναμιλήσουμε» και τέτοια χαζά πράγματα ήταν στην ατζέντα των δικών μας.
Παίζουμε «άμυνα» στην διπλωματία, κάναμε άμυνα πρόσφατα στον Έβρο, είμαστε διαρκώς σε άμυνα στο Αιγαίο, στα νησιά μας, στην Κύπρο.
Στο ποδόσφαιρο, ο κανόνας είναι ότι αν είσαι συνέχεια στην άμυνα, κάποια στιγμή θα δεχτείς ένα γκολ, μπορεί να είναι από λάθος, μπορεί να είναι από αυτογκόλ και να χάσεις. Και άντε εκεί θα χάσεις ένα παιχνίδι, θα χάσεις δύο βαθμούς. Στην πολιτική και κυρίως στα εθνικά θέματα, αν χάσεις κάτι, το έχασες για πάντα. Δεν έχει έκανα λάθος, μπερδεύτηκα ή τίποτα άλλο. Η ήττα είναι ήττα και οι συνέπειες της ανεπανόρθωτες. Η διαρκής και εμμονική αμυντική μας στάση στα εθνικά θέματα με την Τουρκία (αλλά και με τα Σκόπια με την επαίσχυντη "Συμφωνία των Πρεσπών", με την Αλβανία και το θέμα της Βορείου Ηπείρου), χρήζει πλέον αντικείμενο μελέτης από την επιστήμη.
Κάποια στιγμή πρέπει να παίξουμε επίθεση. Το θέμα βέβαια είναι αν έχουμε τους κατάλληλους παίκτες για να παίξουν επίθεση.
Κάποια στιγμή πρέπει να παίξουμε επίθεση. Το θέμα βέβαια είναι αν έχουμε τους κατάλληλους παίκτες για να παίξουν επίθεση.
Κάποια στιγμή θα πρέπει οι κινήσεις της εξωτερικής μας πολιτικής να βασίζονται στη ιστορία αυτού του ευλογημένου τόπου με τους αμέτρητους ήρωες του, που το αίμα τους ποτίζει τα ελληνικά χώματα από τον Έβρο μέχρι την Κρήτη. Τους νεκρούς μας σε Μικρά Ασία και Κύπρο. Τους αδικοχαμένους πιλότους μας στα νερά του Αιγαίου.
Κάποια στιγμή θα πρέπει να ρωτήσουν την κοινωνία τι θέλει. Ας κάνουν ένα δημοψήφισμα να δουν τι λέει ο Έλληνας και η Ελληνίδα. Τι θέλουν; Τι πιστεύουν; Και βάση αυτών ας διαμορφωθεί η εξωτερική πολιτική μας. Αυτό δεν προτάσσει η κοινή λογική, η Δημοκρατία; Οι κυβερνήσεις πρέπει να κάνουν αυτά που θέλει ο πολίτης και όχι ότι θέλουν αυτές.
Και η κοινή λογική αφορά το γεγονός πώς είναι δυνατόν η ελληνική κυβέρνηση να πάει να συζητήσει με κάποιον (Τουρκία) που παραβιάζει τα θαλάσσια σύνορα μας, που παραβιάζει τους ουρανούς μας, που στέλνει εναντίον μας συνεχόμενες ροές λαθρομεταναστών, που θέλει να εκμεταλλευτεί πόρους, κοιτάσματα κ.α. δικά μας;
Και η κοινή λογική αφορά το γεγονός πώς είναι δυνατόν η ελληνική κυβέρνηση να πάει να συζητήσει με κάποιον (Τουρκία) που παραβιάζει τα θαλάσσια σύνορα μας, που παραβιάζει τους ουρανούς μας, που στέλνει εναντίον μας συνεχόμενες ροές λαθρομεταναστών, που θέλει να εκμεταλλευτεί πόρους, κοιτάσματα κ.α. δικά μας;
Λογικά θα έπρεπε εμείς να «κυνηγάμε» τους Τούρκους για θέματα που μας «καίνε» και να τους σέρνουμε σε διεθνή δικαστήρια και να ζητάμε, να ζητάμε συνεχώς!
Δεν τα κάνει αυτά η κυβέρνηση της ΝΔ, όπως δεν τα έκανε ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε το ΚΙΝΑΛ (ΠΑΣΟΚ). Αλλά αποφασίζει να πάει σε συνομιλίες με τους Τούρκους αμυνόμενη απέναντι σε έναν «συνομιλητή» που διεκδικεί τα πάντα.
Έστω...
Στην ατζέντα μας όμως θα πρέπει να υπάρχουν τουλάχιστον τα παρακάτω θέματα, αλλιώς ούτε καν να μπουν στο αεροπλάνο που θα τους πάει στην Τουρκία. Ας κάτσουν εδώ και ας βγαίνουν στις δικές τους τηλεοράσεις να λένε τα δικά τους.
Τι θα πρέπει να ζητήσει η Ελλάδα;
- Να αποσυρθούν άμεσα οι τουρκικές κατοχικές δυνάμεις και οι παράνομοι τούρκοι άποικοι από την Κύπρο.
- Την άμεση επιστροφή των προσφύγων στα σπίτια τους και την αποζημίωση τους από το Τουρκικό κράτος.
- Την παράδοση των δολοφόνων του Τάσου Ισαάκ και του Σολωμού Σολωμού.
- Την επιστροφή της Ίμβρου και της Τένεδου.
- Την αποζημίωση των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, του Πόντου και της Μικράς Ασίας για τις περιουσίες που έχασαν από τις διώξεις του Τουρκικού κράτους και την καταδίκη της Τουρκίας για τις σφαγές και τις γενοκτονίες εις βάρος μας.
- Την επιστροφή της Αγίας Σοφίας και όλων των εκκλησιών μας στο προηγούμενο καθεστώς (μουσεία).
Αν δεν μπορεί μία ελληνική κυβέρνηση να συζητήσει ή καλύτερα να διεκδικήσει τα παραπάνω για πιο λόγο να πάει σε διαπραγματεύσεις με την Τουρκία;
