Εθνική γιορτή είναι η μέρα που καθιερώθηκε από την πολιτεία σε ανάμνηση κάποιου σπουδαίου ιστορικού γεγονότος.
Για τους Έλληνες η 25η Μαρτίου είναι διπλή γιορτή. Θρησκευτική και Ιστορική. Θρησκευτική γιατί γιορτάζουμε τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου δηλαδή την αναγγελία γεννήσεως του Χριστού και αρχηγού της θρησκείας στην θυσία του οποίου οικοδομήθηκε ο Χριστιανισμός και η Ορθόδοξη εκκλησία μας.
Ιστορική γιατί την μέρα αυτή άρχισε επίσημα η Ελληνική επανάσταση του 1821 για την αποτίναξη του Τούρκικου ζυγού και της σκλαβιάς 400 χρόνων, ούτως ώστε η χώρα μας να αποκτήσει την ελευθερία της και να ζήσουνε ως ανεξάρτητο έθνος.
Με ιδέα και πρόταση του Ι. ΚΩΛΛΕΤΗ καθιερώθηκε με το 980 Β.Δ της 15/ 27 Μαρτίου 1833 και άρχισε να γιορτάζεται ως εθνική γιορτή από το 1838.
Τι επιδιώκουμε όμως με τον εορτασμό της εθνικής γιορτής; Να τιμήσουμε όλους εκείνους γνωστούς και αγνώστους που με τους αγώνες τους, τους ηρωισμούς και τις θυσίες τους, αγωνίσθηκαν και έχυσαν το αίμα τους για τα εθνικά ιδεώδη του έθνους μας, προκειμένου εμείς σήμερα να αναπνέουμε τον αέρα της ελεύθερης χώρας.
Πρέπει και έχουμε υποχρέωση να τους τιμούμε και όχι να τους λοιδορούμε και να τους υβρίζουμε όπως τα τελευταία χρόνια κάνουν ορισμένοι συγγραφείς, εκπαιδευτικοί, και ΜΜΕ.
Τι γνωρίζουν οι νέοι μας για τους ήρωες αυτούς; Αν λάβουμε υπόψιν τα γκάλοπ που γίνονται παραμονές της εθνικής γιορτής (από τα τηλεοπτικά μέσα και προβάλλονται στην TV) προς την μαθητιώσα νεολαία αλλά και σε πολλούς ενήλικες οι απαντήσεις που δίδονται αγγίζουν τα όρια της τραγελαφικότητας. Τις πταίει για αυτό; Η οικογένεια που δεν ενημερώνει τα παιδιά; η εκπαιδευτική κοινότητα που σε αρκετές περιπτώσεις δεν δίνει την δέουσα προσοχή και βαρύτητα στην εθνική γιορτή και στην παρέλαση που επακολουθεί; ή η πολιτεία;
Κατάντησαν που κατάντησαν τους Έλληνες αλλόφρονες με τα καμώματά τους και τα κατορθώματά τους τα τελευταία χρόνια ας μη τους στερήσουν και το εθνικό φρόνιμα το οποίο αναπτερώνεται με το εορτασμό των εθνικών γιορτών.
Μπορεί οι ήρωες του 1821 να ήταν αγράμματοι γιατί δεν τους δόθηκε η ευκαιρία να μάθουν γράμματα (παρά τα κρυφά σχολειά που λειτουργούσαν που και αυτά αμφισβητούνται από ορισμένη μερίδα των Ελλήνων) γιατί ζούσανε στην σκλαβιά είχαν όμως μέσα τους την φλόγα της ελευθερίας και τον πόθο τους να ζήσουν σε μια ελεύθερη πατρίδα.
Για αυτό το λόγο και σκοπό πήρανε την απόφαση να επαναστατήσουν και να πάψουν να είναι μια ζωή Ραγιάδες, σήκωσαν το λάβαρο της επαναστάσεως γράφοντας σε αυτό δύο λέξεις <<ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ>>. Ο ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ, ο ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ, ο ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΣ, ο ΜΠΟΤΣΑΡΗΣ μπορεί να μη αποφοίτησαν από καμία Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων .Ο ΚΑΝΑΡΗΣ, ο ΜΙΑΟΥΛΗΣ, ο ΠΙΠΙΝΟΣ, ο ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ ο ΣΤΑΧΤΟΥΡΗΣ και η ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑ μπορεί να μην αποφοίτησαν από καμία Σχολή Ναυτικών Δοκίμων, ούτε ο ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣκαι ο ΑΘ. ΔΙΑΚΟΣ ήταν επαγγελματίες Στρατιωτικοί, απλοί ιερωμένοι ήταν. Τα κατορθώματά τους όμως, τα σχέδια με τα οποία αντιμετώπισαν τις Τούρκικες στρατιές και ο τρόπος με τον οποίο ορισμένοι έπεσαν νεκροί έχουν μείνει στην Παγκόσμια μνήμη και προκαλούνε ακόμα και σήμερα τον θαυμασμό φίλων και εχθρών.
Αξίζει όμως να θυμηθούμε περιληπτικά τι έγινε το 1821 ποίοι ήσαν οι ήρωες και ποίες οι ιστορικές μάχες. Η επανάσταση 1821 υπήρξε το καθολικότερο όλων των επαναστατικών κινημάτων τα οποία διεξήγαγαν οι Έλληνες για την απόκτηση της ελευθερία τους και σκοπό είχε την αποτίναξη του Τούρκικου ζυγού και την δημιουργία ελεύθερου εθνικού και πολιτικού βίου των Ελλήνων.
Ξεκίνησε επίσημα την 25 Μαρτίου 1821 με την ύψωση της σημαίας της επαναστάσεως στην πλατεία του Αγίου Γεωργίου των Πατρών από τον Αρχιεπίσκοπο Π. ΠΑΤΡΩΝ ΓΕΡΜΑΝΟ (είχε προηγηθεί η ύψωση της σημαίας την 23 Μαρτίου στην Μονή της Αγίας Λαύρας).
Αμέσως η επαναστατική φλόγα μετεδόθη στα νησιά ΥΔΡΑ- ΣΠΕΤΣΕΣ και ΨΑΡΡΑ .Την ημέρα του Θωμά επαναστατεί η ΣΑΜΟΣ και μέχρι τέλος Απριλίου οι ΚΥΚΛΑΔΕΣ οι ΒΟΡΕΙΕΣ ΣΠΟΡΑΔΕΣ καθώς και η ΚΡΗΤΗ και η ΚΥΠΡΟΣ. Στην ΣΤΕΡΕΑ ΕΛΛΑΔΑ επαναστατεί στην ΑΜΦΙΣΣΑ ο Πανουργιάς στο ΓΑΛΑΞΙΔΙ ο ΓΚΟΥΡΑΣ ενώ ο ΑΘ. ΔΙΑΚΟΣκαταλαμβάνει την ΛΕΙΒΑΔΙΑ.
Επαναστατούν η ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ το ΜΕΣΣΟΛΟΓΓΙ και το ΑΙΤΩΛΙΚΟ. Στην ΘΕΣΣΑΛΙΑ επαναστατεί στο ΠΗΛΙΟ ο ΑΝΘΙΜΟΣ ΓΑΖΗΣ (κληρικός) στην ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ η ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ το ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ και η ΝΑΟΥΣΑ και στην ΗΠΕΙΡΟ οι ΣΟΥΛΙΩΤΕΣ.
Οι Τούρκοι αιφνιδιάζονται και αρχίζουν την τρομοκρατία τις βιαιότητες και την προετοιμασία για κατάπνιξη της Ελληνικής επαναστάσεως. Πρώτο θύμα της βιαιοπραγίας ήταν ο Πατριάρχης ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ο Ε' τον οποίο κρέμασαν στην Ωραία Πύλη του Πατριαρχείου. Η τρομοκρατία όμως αυτή δεν λύγισε τους Έλληνες. Αντίθετα τους εξύψωσε περισσότερο την αγανάκτηση και το μίσος εναντίον των Τούρκων.
Ο πόλεμος που επακολουθεί λαμβάνει άγριο και εξοντωτικό χαρακτήρα μεταξύ των δύο λαών. Τα πολεμικά γεγονότα διαδέχονται το ένα άλλο. 13 Μαΐου στο ΒΑΛΤΕΤΣΙ οι Έλληνες κατατροπώνουν τις δυνάμεις των Τούρκων (ΜΟΥΣΤΑΦΑ ΜΠΕΗΣ) όπου κρίνεται η τύχη πλέον της ΤΡΙΠΟΛΙΤΣΑΣ (ΤΡΙΠΟΛΗ). Οι Τούρκοι στέλνουν ισχυρές δυνάμεις προς ΣΤΕΡΕΑ ΕΛΛΑΔΑ και ΠΕΛΟΠΟΝΗΣΣΟ από την ΛΑΜΙΑ με τους ΚΙΟΣΣΕ ΜΕΧΜΕΤ και ΟΜΕΡ ΒΡΥΩΝΗ.
Στην γέφυρα του Σπερχειού ποταμού στην θέση ΑΛΑΜΑΝΑ την 24 Απριλίου τους κλείνει τον δρόμο ο ΑΘ. ΔΙΑΚΟΣ με λίγα παλληκάρια. Ακολουθεί σκληρή μάχη και ο ΔΙΑΚΟΣ αιχμαλωτίζεται. Προκειμένου να μη αλλαξοπιστήσει για να σώσει την ζωή του όπως του πρότειναν οι Τούρκοι, προτίμησε να σουβλιστεί ζωντανός ειπών τις αθάνατες λέξεις (εγώ γραικός γεννήθηκα γραικός θε να αποθάνω). Τον θάνατό του εκδικήθηκε ο ΟΔ. ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΣ την 8 Μαΐου 1821 στην Μάχη της ΓΡΑΒΙΑΣ όπου επέφερε σημαντικές απώλειες στους Τούρκους. Στα ΒΑΣΙΛΙΚΑ επί της λεωφόρου που οδηγεί από ΛΑΜΙΑ προς ΑΤΑΛΑΝΤΗ ο ΠΑΝΟΥΡΓΙΑΣ και ο ΓΚΟΥΡΑΣ νικούν την 28 Αυγούστου 1821 τους Τούρκους και ματαιώνουν οριστικά τα σχέδια των αυτών να εισβάλλουν στην Πελοπόννησο.
Στις 23 Σεπτεμβρίου 1821 καταλαμβάνεται η ΤΡΙΠΟΛΙΤΣΑ και ο ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ αναδεικνύεται ο στρατηγικότερος και διορατικότατος νους της επαναστάσεως και αποκτά τον τίτλο (ΓΕΡΟΣ του ΜΩΡΙΑ). Στην ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ καταπνίγεται η επανάσταση από τις δυνάμεις του Τούρκου Πασά της Θεσσαλίας ΑΜΠΟΎΛ ΑΒΟΥΔ στις 7 Απριλίου 1822.
Τον Απρίλιο του 1822 καταστρέφεται η ΧΙΟΣ από τις δυνάμεις του ΚΑΡΑ ΑΛΗ αλλά οι τολμηροί πυρπολητές ΠΙΠΙΝΟΣ και ΚΑΝΑΡΗΣ εκδικούνται με την πυρπόληση και ανατίναξη της Τούρκικης Ναυαρχίδας και το θάνατο του αιμοσταγούς ΚΑΡΑ ΑΛΗ αναπτερώνοντας το ηθικό των Ελλήνων και εξασφαλίζοντας την υπεροχή τους στην θάλασσα.
Επακολουθεί η μάχη και η καταστροφή στα ΠΕΤΑ την 4 Ιουλίου 1822 της οποίας κύριος υπεύθυνος και επικεφαλής ήταν ο ΑΛ. ΜΑΥΡΟΚΟΡΔΑΤΟΣ πρόεδρος τότε της κυβερνήσεως του οποίου το σχέδιο αντιμετωπίσεως του ΚΙΟΥΤΑΧΗ πασά ήταν πρόχειρο με διάσπαση των δυνάμεων του. Στην μάχη αυτή αγωνίσθηκαν και πολλοί Φιλέλληνες οι οποίοι σχεδόν όλοι έπεσαν στην μάχη. Την άνοιξη του 1822 ο πασάς ΜΕΧΜΕ ΔΡΑΜΑΛΗΣ με 24 χιλ. Πεζούς και 8 χιλ. Ιππείς ξεκινά από την Λαμία για Πελοπόννησο. Περνά ανενόχλητος την Στερεά Ελλάδα φθάνει στην ΚΟΡΙΝΘΟ και στο ΑΡΓΟΣ, ή δε εμπροσθοφυλακή του στο ΝΑΥΠΛΙΟ.
Η Ελληνική κυβέρνηση χάνει την ψυχραιμία της αφήνοντας τα πάντα στην τύχη τους. Στην κρίσιμη στιγμή ο ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ και ο Δ. ΥΨΗΛΑΝΤΗΣ παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους, δείχνοντας σταθερότητα θάρρος και ψυχραιμία. Στα στενά των ΔΕΡΒΕΝΑΚΙΩΝ στις 26 Ιουλίου 1822 κατατροπώνουν τους Τούρκους διαλύουν την στρατιά του ΔΡΑΜΑΛΗ ο οποίος οπισθοχωρεί στην ΚΟΡΙΝΘΟ όπου πεθαίνει μετά από λίγο από την λύπη του.
Το 1823 δεν υπάρχουν σημαντικά γεγονότα πλην της εκστρατείας του ΟΜΕΡ ΒΡΥΩΝΗ κατά του ΜΕΣΣΟΛΟΓΓΙΟΥ. Η εκστρατεία απέτυχε διότι η εμπροσθοφυλακή του στις 11 Αυγούστου 1823 προσεβλήθει στο ΚΑΡΠΕΝΗΣΙ από τον ΜΑΡΚΟ ΜΠΟΤΣΑΡΗ και έπαθε σοβαρές απώλειες. Δυστυχώς όμως στην μάχη έπεσε νεκρός από σφαίρα ο ηρωικός αρχηγός των Σουλιωτών. Μη μπορώντας ο Σουλτάνος να καταπνίξει την επανάσταση των Ελλήνων έρχεται σε επαφή και ζητά την συνδρομή του υποτελούς του ΜΕΧΜΕΤ ΑΛΗ πασά της Αιγύπτου στον οποίο παραχωρεί σαν ανταμοιβή της συνδρομής του αγώνα εναντίον των Ελλήνων την ΚΥΠΡΟ και την ΚΡΗΤΗ.
Οι Αιγύπτιοι διέθεταν άριστο ναυτικό και εκπαιδευμένο στρατό ξηράς. Ο Αιγυπτιακός στόλος με επικεφαλής τον ΧΟΥΣΕΙΝ πασά καταπνίγει την επανάσταση στη ΚΡΗΤΗ ο δε Τούρκικος στόλος με τον ΧΟΣΡΕΦ πασά καταστρέφει τα ΨΑΡΡΑ. Η καταστροφή των ΨΑΡΡΩΝ θα μπορούσε να προληφθεί αν η κυβέρνηση έδινε τα απαιτούμενα χρήματα για να κινηθεί ο Ελληνικός στόλος. Δεν έγινε αυτό όμως γιατί τα χρήματα χρησιμοποιούντο για κομματικές ανάγκες (ειδικότης των πολιτικών). Μετά τα ΨΑΡΡΑ ο Τουρκικός στόλος κατευθύνθηκε προς την ΣΑΜΟ όπου ενώνετε με τον Αιγυπτιακό στόλο του ΙΜΠΡΑΗΜ. Ο Ελληνικός στόλος με επικεφαλής τον ΣΑΧΤΟΥΡΗ και ΜΙΑΟΥΛΗ στην Ναυμαχία του Γέροντα την 28 Αυγούστου 1824 διαλύουν τον Τουρκοαιγυπτιακό στόλο κερδίζοντας μια περήφανη νίκη για τον Ελληνικό στόλο.
Το 1825 ο ΙΜΠΡΑΗΜ αποβιβάζεται στην Πελοπόννησο και ετοιμάζεται να προελάσει προς Τρίπολη. Η κυβέρνηση βρέθηκε σε αμηχανία να τον αντιμετωπίσει. Ο ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ ήταν φυλακισμένος από την Ελληνική κυβέρνηση. Ο γενναίος όμως ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ πήρε την ηρωική απόφαση να τον αντιμετωπίσει στο ΜΑΝΙΑΚΙ όπου παρά την πεισματώδη αντίσταση που προέβαλε φονεύθηκε στην μάχη στις 20 Μαΐου 1825 ανυψώνοντας το ΜΑΝΙΑΚΙ στην Ελληνική συνείδηση ως νέες Θερμοπύλες καταγραφόμενο στην ιστορία ως ένα από τα ενδοξότερα σύμβολα της Ελληνικής Φιλοπατρίας, ανδρείας και αυτοθυσίας. Ο ΙΜΠΡΑΗΜ καταλαμβάνει την ΤΡΙΠΟΛΗ και καταστρέφει το ΑΡΓΟΣ. Την πορεία του προς το ΝΑΥΠΛΙΟ αναχαιτίζει ο Δ. ΥΨΗΛΑΝΤΗΣ στους ΜΥΛΟΥΣ.
Η κυβέρνηση αναγκασμένη από τα γεγονότα δίνει αμνηστία στον ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ τον οποίο διορίζει Αρχιστράτηγο με ευρύτερες δικαιοδοσίες (εδώ ο καθένας βγάζει τα δικά του συμπεράσματα). Ο ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ αρχίζει αγώνα παρενοχλήσεως στον ΙΜΠΡΑΗΜ (ένα είδος ανταρτοπόλεμου). Το ίδιο έτος όμως ο ΚΙΟΥΤΑΧΗΣ πολιορκεί από τις 15 Απριλίου 1825 το ΜΕΣΣΟΛΟΓΓΙ μέχρι 10 Απριλίου 1826. Σε βοήθειά του έρχεται και ο ΙΜΠΡΑΗΜ. Οι υπερασπιστές του ΜΕΣΣΟΛΟΓΓΙΟΥ αποκομμένοι πλέον και στερούμενοι πυρομαχικών και τροφής πραγματοποιούν απεγνωσμένη ηρωική έξοδο ενώ ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΨΑΛΗΣ ανατινάσσει τον μεγάλο προμαχώνα θάβοντας στα ερείπια τους εναπομείνοντας Μεσολογγίτες και εκατοντάδες εχθρούς.
Μετά την πτώση του ΜΕΣΣΟΛΟΓΓΙΟΥ ο ΙΜΠΡΑΗΜ κατευθύνεται στην Πελοπόννησο ενώ ο ΚΙΟΥΤΑΧΗΣ προς Αθήνα για να πολιορκήσει την μόνη εστία αντιστάσεως την Ακρόπολη των Αθηνών. Στην κρίσιμη αυτή στιγμή παρουσιάζεται μια νέα πολεμική και ηγετική φυσιογνωμία ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ ο Αρχιστράτηγος της ΡΟΥΜΕΛΗΣ το σχέδιο του οποίου ήτο να αποκόψει τις συγκοινωνίες του εχθρού με την ΘΕΣΣΑΛΙΑ (βάση ανεφοδιασμού) και να προσβάλλει τις φάλαγγες του εχθρού στα υψώματα της ΑΡΑΧΩΒΑΣ κάνοντάς τους να υποστούν πανωλεθρία την 24 Νοεμβρίου 1826 στην περίφημη μάχη της ΑΡΑΧΩΒΑΣ η σημασία της οποίας είχε τεράστια πολιτική ηθική και στρατιωτική σημασία αναπτερώνοντας το ηθικό και τις ελπίδες των Ελλήνων.
Το 1827 ο ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ εισέρχεται στην ΑΤΤΙΚΗ για να δώσει το τελειωτικό κτύπημα στον ΚΙΟΥΤΑΧΗ και να λύσει την πολιορκία της ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ. Στρατοπεδεύει στο ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ. Στις 24 Ιανουαρίου αποβιβάζεται στην Πειραϊκή ακτή ο Άγγλος Στρατηγός ΓΟΡΔΩΝ υποστηριζόμενος από θαλάσσης από τον στόλο του ΦΙΛΛΕΛΛΗΝΑ ΑΣΤΙΓΞ. Ο ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ είναι έτοιμος να αναλάβει την γενική επίθεση εναντίον του ΚΙΟΥΤΑΧΗ. Η ανάμιξη όμως των πολιτικών (άλλο λάθος) και η επέμβαση των ξένων στρατιωτικών διατάραξε το άψογο σχέδιο του με αποτέλεσμα η επιχείρηση να καταστραφεί στην μάχη του ΦΑΛΗΡΟΥ στις 24 Απριλίου 1827 και ο ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ να πληγωθεί θανάσιμα. Σβήνει έτσι η επανάσταση στην Ηπειρωτική Ελλάδα και μόνο στο ανατολικό άκρο της Πελοποννήσου διατηρείτο.
Τις κρίσιμες εκείνες στιγμές αρχίζει η ευρωπαϊκή παρέμβαση. Οι τρεις προστάτιδες Δυνάμεις (Αγγλία- Γαλλία- Ρωσία) υπογράφουν την 6 Ιουλίου 1827 την <<ΙΟΥΛΙΑΝΗ ΣΥΜΒΑΣΗ>> με την οποία η Ελλάς αναγνωρίζεται αυτόνομος υπό την επικυριαρχία του Σουλτάνου με σύνορα τον Παγασητικό και Αμβακικό κόλπο και επιχειρούν δυναμική επέμβαση. Ο Αγγλικός στόλος με τον ΚΟΔΡΙΚΤΟΝ ο Γαλλικός με τον ΔΕΡΙΓΝΥ και ο Ρώσικος με τον ΕΥΔΕΝ διαλύουν τον Τουρκοαιγυπτιακό στόλο στην Ναυμαχία του Ναυαρίνου στις 8 Οκτωβρίου 1827. Ο Γαλλικός στρατός του ΜΑΙΖΩΝ αποβιβάζεται και εκκαθαρίζει την Πελοπόννησο ενώ ο στρατηγός ΤΖΩΡΤΣ ανακτά όλη την Δυτ. Ελλάδα από τον Κορινθιακό μέχρι τον Αμβρακικό κόλπο. Στην Αν. Ελλάδα ο Δ. ΥΨΗΛΑΝΤΗΣ κοντά στο χωριό ΠΕΤΡΑ της Βοιωτίας δίδει την τελευταία μάχη και απελευθερώνει την Αν. Ελλάδα. Η λύση του Ελληνικού επαναστατικού αγώνα είναι πλέον έργο της διπλωματίας.
Οι προστάτιδες δυνάμεις υπογράφουν τη 10 Μαρτίου 1829<<ΝΕΑ ΣΥΜΒΑΣΗ>>με την οποία ιδρύετο Ελληνικό κράτος υπό την κυριαρχία του Σουλτάνου αλλά την 22 Ιανουαρίου 1830 υπογράφουν το <<ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ ΤΟΥ ΛΟΝΔΙΝΟΥ>> με το οποίο ιδρύετο ανεξάρτητο Ελληνικό Βασίλειο κυβερνώμενο υπό κληρονομικού Βασιλέως ο οποίος έπρεπε να εκλεγεί εκτός των βασιλευόντων οίκων των προστάτιδων Δυνάμεων. Έτσι το ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ ΤΟΥ ΛΟΝΔΙΝΟΥ (είναι η γενέθλιος πράξη της ανεξαρτησίας της πατρίδας μας).
Αυτά είναι τα σπουδαιότερα γεγονότα της επαναστάσεως του 1821 για το οποία πρέπει και οφείλουμε ως Έλληνες να τα γνωρίζουμε και να είμαστε υπερήφανοι για όλους αυτούς τους ήρωες στους οποίους οφείλουμε την ανεξαρτησία μας.
Ακόμα περισσότερο στην σημερινή εποχή κατά την οποία η χώρα μας δέχεται συνεχείς προκλήσεις από τους γείτονές μας, με τους οποίους φαινομενικά είμαστε φίλοι αλλά ουσιαστικά εχθροί και δεν πρέπει να εφησυχάζουμε γιατί με τις συνεχείς παραβιάσεις του εναερίου και θαλασσίου χώρου μας δημιουργούν επεισόδια έχοντας παράλογες απαιτήσεις που ίσως περιμένουν την κατάλληλη στιγμή για νέα μας υποδούλωση για να μας αποκαλέσουν και πάλι ραγιάδες.
Ας αφήσουν κατά μέρος οι υπεύθυνοι πολιτικοί μας τις φαγωμάρες μεταξύ τους και ας ανεβάσουν το ηθικό του λαού ενισχύοντας τις Ένοπλες Δυνάμεις διότι με Ισχυρές Δυνάμεις θα μπορούν να διαπραγματευθούν οιουδήποτε θέμα προκύψει από τους γείτονες μας.
Η εκπαιδευτική κοινότητα ας ρίξει το βάρος στα παιδιά για να μάθουν την ιστορία των προγόνων μας και να μην βλέπουν την 25η Μαρτίου ως μία απλή εορτή αργίας ή ως μέρα αγγαρείας επειδή επακολουθεί η παρέλαση για την οποία έχουν όλοι επιδοθεί να την καταργήσουν. Διότι έτσι όπως πάμε θα δικαιωθεί ο άλλοτε ισχυρός Υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ ο οποίος είπε: θέλετε να διαλύσετε ένα λαό; Διαλύστε την ιστορία του την γλώσσα του και την θρησκεία του. Κλείνοντας το αφιέρωμα αυτό για τα 200 Χρόνια του σύγχρονου Ελληνικού Κράτους θα πρέπει να εξάρουμε την συμβολή και την συμμετοχή της Εκκλησίας μας και των Ιερού Κλήρου στον αγώνα για την απελευθέρωσή μας μετά από 400 Χρόνια σκλαβιάς και υποτέλειας στους Οθωμανούς.
Ιστορική γιατί την μέρα αυτή άρχισε επίσημα η Ελληνική επανάσταση του 1821 για την αποτίναξη του Τούρκικου ζυγού και της σκλαβιάς 400 χρόνων, ούτως ώστε η χώρα μας να αποκτήσει την ελευθερία της και να ζήσουνε ως ανεξάρτητο έθνος.
Με ιδέα και πρόταση του Ι. ΚΩΛΛΕΤΗ καθιερώθηκε με το 980 Β.Δ της 15/ 27 Μαρτίου 1833 και άρχισε να γιορτάζεται ως εθνική γιορτή από το 1838.
Τι επιδιώκουμε όμως με τον εορτασμό της εθνικής γιορτής; Να τιμήσουμε όλους εκείνους γνωστούς και αγνώστους που με τους αγώνες τους, τους ηρωισμούς και τις θυσίες τους, αγωνίσθηκαν και έχυσαν το αίμα τους για τα εθνικά ιδεώδη του έθνους μας, προκειμένου εμείς σήμερα να αναπνέουμε τον αέρα της ελεύθερης χώρας.
Πρέπει και έχουμε υποχρέωση να τους τιμούμε και όχι να τους λοιδορούμε και να τους υβρίζουμε όπως τα τελευταία χρόνια κάνουν ορισμένοι συγγραφείς, εκπαιδευτικοί, και ΜΜΕ.
Τι γνωρίζουν οι νέοι μας για τους ήρωες αυτούς; Αν λάβουμε υπόψιν τα γκάλοπ που γίνονται παραμονές της εθνικής γιορτής (από τα τηλεοπτικά μέσα και προβάλλονται στην TV) προς την μαθητιώσα νεολαία αλλά και σε πολλούς ενήλικες οι απαντήσεις που δίδονται αγγίζουν τα όρια της τραγελαφικότητας. Τις πταίει για αυτό; Η οικογένεια που δεν ενημερώνει τα παιδιά; η εκπαιδευτική κοινότητα που σε αρκετές περιπτώσεις δεν δίνει την δέουσα προσοχή και βαρύτητα στην εθνική γιορτή και στην παρέλαση που επακολουθεί; ή η πολιτεία;
Κατάντησαν που κατάντησαν τους Έλληνες αλλόφρονες με τα καμώματά τους και τα κατορθώματά τους τα τελευταία χρόνια ας μη τους στερήσουν και το εθνικό φρόνιμα το οποίο αναπτερώνεται με το εορτασμό των εθνικών γιορτών.
Μπορεί οι ήρωες του 1821 να ήταν αγράμματοι γιατί δεν τους δόθηκε η ευκαιρία να μάθουν γράμματα (παρά τα κρυφά σχολειά που λειτουργούσαν που και αυτά αμφισβητούνται από ορισμένη μερίδα των Ελλήνων) γιατί ζούσανε στην σκλαβιά είχαν όμως μέσα τους την φλόγα της ελευθερίας και τον πόθο τους να ζήσουν σε μια ελεύθερη πατρίδα.
Για αυτό το λόγο και σκοπό πήρανε την απόφαση να επαναστατήσουν και να πάψουν να είναι μια ζωή Ραγιάδες, σήκωσαν το λάβαρο της επαναστάσεως γράφοντας σε αυτό δύο λέξεις <<ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ>>. Ο ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ, ο ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ, ο ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΣ, ο ΜΠΟΤΣΑΡΗΣ μπορεί να μη αποφοίτησαν από καμία Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων .Ο ΚΑΝΑΡΗΣ, ο ΜΙΑΟΥΛΗΣ, ο ΠΙΠΙΝΟΣ, ο ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ ο ΣΤΑΧΤΟΥΡΗΣ και η ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑ μπορεί να μην αποφοίτησαν από καμία Σχολή Ναυτικών Δοκίμων, ούτε ο ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣκαι ο ΑΘ. ΔΙΑΚΟΣ ήταν επαγγελματίες Στρατιωτικοί, απλοί ιερωμένοι ήταν. Τα κατορθώματά τους όμως, τα σχέδια με τα οποία αντιμετώπισαν τις Τούρκικες στρατιές και ο τρόπος με τον οποίο ορισμένοι έπεσαν νεκροί έχουν μείνει στην Παγκόσμια μνήμη και προκαλούνε ακόμα και σήμερα τον θαυμασμό φίλων και εχθρών.
Αξίζει όμως να θυμηθούμε περιληπτικά τι έγινε το 1821 ποίοι ήσαν οι ήρωες και ποίες οι ιστορικές μάχες. Η επανάσταση 1821 υπήρξε το καθολικότερο όλων των επαναστατικών κινημάτων τα οποία διεξήγαγαν οι Έλληνες για την απόκτηση της ελευθερία τους και σκοπό είχε την αποτίναξη του Τούρκικου ζυγού και την δημιουργία ελεύθερου εθνικού και πολιτικού βίου των Ελλήνων.
Ξεκίνησε επίσημα την 25 Μαρτίου 1821 με την ύψωση της σημαίας της επαναστάσεως στην πλατεία του Αγίου Γεωργίου των Πατρών από τον Αρχιεπίσκοπο Π. ΠΑΤΡΩΝ ΓΕΡΜΑΝΟ (είχε προηγηθεί η ύψωση της σημαίας την 23 Μαρτίου στην Μονή της Αγίας Λαύρας).
Αμέσως η επαναστατική φλόγα μετεδόθη στα νησιά ΥΔΡΑ- ΣΠΕΤΣΕΣ και ΨΑΡΡΑ .Την ημέρα του Θωμά επαναστατεί η ΣΑΜΟΣ και μέχρι τέλος Απριλίου οι ΚΥΚΛΑΔΕΣ οι ΒΟΡΕΙΕΣ ΣΠΟΡΑΔΕΣ καθώς και η ΚΡΗΤΗ και η ΚΥΠΡΟΣ. Στην ΣΤΕΡΕΑ ΕΛΛΑΔΑ επαναστατεί στην ΑΜΦΙΣΣΑ ο Πανουργιάς στο ΓΑΛΑΞΙΔΙ ο ΓΚΟΥΡΑΣ ενώ ο ΑΘ. ΔΙΑΚΟΣκαταλαμβάνει την ΛΕΙΒΑΔΙΑ.
Επαναστατούν η ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ το ΜΕΣΣΟΛΟΓΓΙ και το ΑΙΤΩΛΙΚΟ. Στην ΘΕΣΣΑΛΙΑ επαναστατεί στο ΠΗΛΙΟ ο ΑΝΘΙΜΟΣ ΓΑΖΗΣ (κληρικός) στην ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ η ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ το ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ και η ΝΑΟΥΣΑ και στην ΗΠΕΙΡΟ οι ΣΟΥΛΙΩΤΕΣ.
Οι Τούρκοι αιφνιδιάζονται και αρχίζουν την τρομοκρατία τις βιαιότητες και την προετοιμασία για κατάπνιξη της Ελληνικής επαναστάσεως. Πρώτο θύμα της βιαιοπραγίας ήταν ο Πατριάρχης ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ο Ε' τον οποίο κρέμασαν στην Ωραία Πύλη του Πατριαρχείου. Η τρομοκρατία όμως αυτή δεν λύγισε τους Έλληνες. Αντίθετα τους εξύψωσε περισσότερο την αγανάκτηση και το μίσος εναντίον των Τούρκων.
Ο πόλεμος που επακολουθεί λαμβάνει άγριο και εξοντωτικό χαρακτήρα μεταξύ των δύο λαών. Τα πολεμικά γεγονότα διαδέχονται το ένα άλλο. 13 Μαΐου στο ΒΑΛΤΕΤΣΙ οι Έλληνες κατατροπώνουν τις δυνάμεις των Τούρκων (ΜΟΥΣΤΑΦΑ ΜΠΕΗΣ) όπου κρίνεται η τύχη πλέον της ΤΡΙΠΟΛΙΤΣΑΣ (ΤΡΙΠΟΛΗ). Οι Τούρκοι στέλνουν ισχυρές δυνάμεις προς ΣΤΕΡΕΑ ΕΛΛΑΔΑ και ΠΕΛΟΠΟΝΗΣΣΟ από την ΛΑΜΙΑ με τους ΚΙΟΣΣΕ ΜΕΧΜΕΤ και ΟΜΕΡ ΒΡΥΩΝΗ.
Στην γέφυρα του Σπερχειού ποταμού στην θέση ΑΛΑΜΑΝΑ την 24 Απριλίου τους κλείνει τον δρόμο ο ΑΘ. ΔΙΑΚΟΣ με λίγα παλληκάρια. Ακολουθεί σκληρή μάχη και ο ΔΙΑΚΟΣ αιχμαλωτίζεται. Προκειμένου να μη αλλαξοπιστήσει για να σώσει την ζωή του όπως του πρότειναν οι Τούρκοι, προτίμησε να σουβλιστεί ζωντανός ειπών τις αθάνατες λέξεις (εγώ γραικός γεννήθηκα γραικός θε να αποθάνω). Τον θάνατό του εκδικήθηκε ο ΟΔ. ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΣ την 8 Μαΐου 1821 στην Μάχη της ΓΡΑΒΙΑΣ όπου επέφερε σημαντικές απώλειες στους Τούρκους. Στα ΒΑΣΙΛΙΚΑ επί της λεωφόρου που οδηγεί από ΛΑΜΙΑ προς ΑΤΑΛΑΝΤΗ ο ΠΑΝΟΥΡΓΙΑΣ και ο ΓΚΟΥΡΑΣ νικούν την 28 Αυγούστου 1821 τους Τούρκους και ματαιώνουν οριστικά τα σχέδια των αυτών να εισβάλλουν στην Πελοπόννησο.
Στις 23 Σεπτεμβρίου 1821 καταλαμβάνεται η ΤΡΙΠΟΛΙΤΣΑ και ο ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ αναδεικνύεται ο στρατηγικότερος και διορατικότατος νους της επαναστάσεως και αποκτά τον τίτλο (ΓΕΡΟΣ του ΜΩΡΙΑ). Στην ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ καταπνίγεται η επανάσταση από τις δυνάμεις του Τούρκου Πασά της Θεσσαλίας ΑΜΠΟΎΛ ΑΒΟΥΔ στις 7 Απριλίου 1822.
Τον Απρίλιο του 1822 καταστρέφεται η ΧΙΟΣ από τις δυνάμεις του ΚΑΡΑ ΑΛΗ αλλά οι τολμηροί πυρπολητές ΠΙΠΙΝΟΣ και ΚΑΝΑΡΗΣ εκδικούνται με την πυρπόληση και ανατίναξη της Τούρκικης Ναυαρχίδας και το θάνατο του αιμοσταγούς ΚΑΡΑ ΑΛΗ αναπτερώνοντας το ηθικό των Ελλήνων και εξασφαλίζοντας την υπεροχή τους στην θάλασσα.
Επακολουθεί η μάχη και η καταστροφή στα ΠΕΤΑ την 4 Ιουλίου 1822 της οποίας κύριος υπεύθυνος και επικεφαλής ήταν ο ΑΛ. ΜΑΥΡΟΚΟΡΔΑΤΟΣ πρόεδρος τότε της κυβερνήσεως του οποίου το σχέδιο αντιμετωπίσεως του ΚΙΟΥΤΑΧΗ πασά ήταν πρόχειρο με διάσπαση των δυνάμεων του. Στην μάχη αυτή αγωνίσθηκαν και πολλοί Φιλέλληνες οι οποίοι σχεδόν όλοι έπεσαν στην μάχη. Την άνοιξη του 1822 ο πασάς ΜΕΧΜΕ ΔΡΑΜΑΛΗΣ με 24 χιλ. Πεζούς και 8 χιλ. Ιππείς ξεκινά από την Λαμία για Πελοπόννησο. Περνά ανενόχλητος την Στερεά Ελλάδα φθάνει στην ΚΟΡΙΝΘΟ και στο ΑΡΓΟΣ, ή δε εμπροσθοφυλακή του στο ΝΑΥΠΛΙΟ.
Η Ελληνική κυβέρνηση χάνει την ψυχραιμία της αφήνοντας τα πάντα στην τύχη τους. Στην κρίσιμη στιγμή ο ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ και ο Δ. ΥΨΗΛΑΝΤΗΣ παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους, δείχνοντας σταθερότητα θάρρος και ψυχραιμία. Στα στενά των ΔΕΡΒΕΝΑΚΙΩΝ στις 26 Ιουλίου 1822 κατατροπώνουν τους Τούρκους διαλύουν την στρατιά του ΔΡΑΜΑΛΗ ο οποίος οπισθοχωρεί στην ΚΟΡΙΝΘΟ όπου πεθαίνει μετά από λίγο από την λύπη του.
Το 1823 δεν υπάρχουν σημαντικά γεγονότα πλην της εκστρατείας του ΟΜΕΡ ΒΡΥΩΝΗ κατά του ΜΕΣΣΟΛΟΓΓΙΟΥ. Η εκστρατεία απέτυχε διότι η εμπροσθοφυλακή του στις 11 Αυγούστου 1823 προσεβλήθει στο ΚΑΡΠΕΝΗΣΙ από τον ΜΑΡΚΟ ΜΠΟΤΣΑΡΗ και έπαθε σοβαρές απώλειες. Δυστυχώς όμως στην μάχη έπεσε νεκρός από σφαίρα ο ηρωικός αρχηγός των Σουλιωτών. Μη μπορώντας ο Σουλτάνος να καταπνίξει την επανάσταση των Ελλήνων έρχεται σε επαφή και ζητά την συνδρομή του υποτελούς του ΜΕΧΜΕΤ ΑΛΗ πασά της Αιγύπτου στον οποίο παραχωρεί σαν ανταμοιβή της συνδρομής του αγώνα εναντίον των Ελλήνων την ΚΥΠΡΟ και την ΚΡΗΤΗ.
Οι Αιγύπτιοι διέθεταν άριστο ναυτικό και εκπαιδευμένο στρατό ξηράς. Ο Αιγυπτιακός στόλος με επικεφαλής τον ΧΟΥΣΕΙΝ πασά καταπνίγει την επανάσταση στη ΚΡΗΤΗ ο δε Τούρκικος στόλος με τον ΧΟΣΡΕΦ πασά καταστρέφει τα ΨΑΡΡΑ. Η καταστροφή των ΨΑΡΡΩΝ θα μπορούσε να προληφθεί αν η κυβέρνηση έδινε τα απαιτούμενα χρήματα για να κινηθεί ο Ελληνικός στόλος. Δεν έγινε αυτό όμως γιατί τα χρήματα χρησιμοποιούντο για κομματικές ανάγκες (ειδικότης των πολιτικών). Μετά τα ΨΑΡΡΑ ο Τουρκικός στόλος κατευθύνθηκε προς την ΣΑΜΟ όπου ενώνετε με τον Αιγυπτιακό στόλο του ΙΜΠΡΑΗΜ. Ο Ελληνικός στόλος με επικεφαλής τον ΣΑΧΤΟΥΡΗ και ΜΙΑΟΥΛΗ στην Ναυμαχία του Γέροντα την 28 Αυγούστου 1824 διαλύουν τον Τουρκοαιγυπτιακό στόλο κερδίζοντας μια περήφανη νίκη για τον Ελληνικό στόλο.
Το 1825 ο ΙΜΠΡΑΗΜ αποβιβάζεται στην Πελοπόννησο και ετοιμάζεται να προελάσει προς Τρίπολη. Η κυβέρνηση βρέθηκε σε αμηχανία να τον αντιμετωπίσει. Ο ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ ήταν φυλακισμένος από την Ελληνική κυβέρνηση. Ο γενναίος όμως ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ πήρε την ηρωική απόφαση να τον αντιμετωπίσει στο ΜΑΝΙΑΚΙ όπου παρά την πεισματώδη αντίσταση που προέβαλε φονεύθηκε στην μάχη στις 20 Μαΐου 1825 ανυψώνοντας το ΜΑΝΙΑΚΙ στην Ελληνική συνείδηση ως νέες Θερμοπύλες καταγραφόμενο στην ιστορία ως ένα από τα ενδοξότερα σύμβολα της Ελληνικής Φιλοπατρίας, ανδρείας και αυτοθυσίας. Ο ΙΜΠΡΑΗΜ καταλαμβάνει την ΤΡΙΠΟΛΗ και καταστρέφει το ΑΡΓΟΣ. Την πορεία του προς το ΝΑΥΠΛΙΟ αναχαιτίζει ο Δ. ΥΨΗΛΑΝΤΗΣ στους ΜΥΛΟΥΣ.
Η κυβέρνηση αναγκασμένη από τα γεγονότα δίνει αμνηστία στον ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ τον οποίο διορίζει Αρχιστράτηγο με ευρύτερες δικαιοδοσίες (εδώ ο καθένας βγάζει τα δικά του συμπεράσματα). Ο ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ αρχίζει αγώνα παρενοχλήσεως στον ΙΜΠΡΑΗΜ (ένα είδος ανταρτοπόλεμου). Το ίδιο έτος όμως ο ΚΙΟΥΤΑΧΗΣ πολιορκεί από τις 15 Απριλίου 1825 το ΜΕΣΣΟΛΟΓΓΙ μέχρι 10 Απριλίου 1826. Σε βοήθειά του έρχεται και ο ΙΜΠΡΑΗΜ. Οι υπερασπιστές του ΜΕΣΣΟΛΟΓΓΙΟΥ αποκομμένοι πλέον και στερούμενοι πυρομαχικών και τροφής πραγματοποιούν απεγνωσμένη ηρωική έξοδο ενώ ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΨΑΛΗΣ ανατινάσσει τον μεγάλο προμαχώνα θάβοντας στα ερείπια τους εναπομείνοντας Μεσολογγίτες και εκατοντάδες εχθρούς.
Μετά την πτώση του ΜΕΣΣΟΛΟΓΓΙΟΥ ο ΙΜΠΡΑΗΜ κατευθύνεται στην Πελοπόννησο ενώ ο ΚΙΟΥΤΑΧΗΣ προς Αθήνα για να πολιορκήσει την μόνη εστία αντιστάσεως την Ακρόπολη των Αθηνών. Στην κρίσιμη αυτή στιγμή παρουσιάζεται μια νέα πολεμική και ηγετική φυσιογνωμία ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ ο Αρχιστράτηγος της ΡΟΥΜΕΛΗΣ το σχέδιο του οποίου ήτο να αποκόψει τις συγκοινωνίες του εχθρού με την ΘΕΣΣΑΛΙΑ (βάση ανεφοδιασμού) και να προσβάλλει τις φάλαγγες του εχθρού στα υψώματα της ΑΡΑΧΩΒΑΣ κάνοντάς τους να υποστούν πανωλεθρία την 24 Νοεμβρίου 1826 στην περίφημη μάχη της ΑΡΑΧΩΒΑΣ η σημασία της οποίας είχε τεράστια πολιτική ηθική και στρατιωτική σημασία αναπτερώνοντας το ηθικό και τις ελπίδες των Ελλήνων.
Το 1827 ο ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ εισέρχεται στην ΑΤΤΙΚΗ για να δώσει το τελειωτικό κτύπημα στον ΚΙΟΥΤΑΧΗ και να λύσει την πολιορκία της ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ. Στρατοπεδεύει στο ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ. Στις 24 Ιανουαρίου αποβιβάζεται στην Πειραϊκή ακτή ο Άγγλος Στρατηγός ΓΟΡΔΩΝ υποστηριζόμενος από θαλάσσης από τον στόλο του ΦΙΛΛΕΛΛΗΝΑ ΑΣΤΙΓΞ. Ο ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ είναι έτοιμος να αναλάβει την γενική επίθεση εναντίον του ΚΙΟΥΤΑΧΗ. Η ανάμιξη όμως των πολιτικών (άλλο λάθος) και η επέμβαση των ξένων στρατιωτικών διατάραξε το άψογο σχέδιο του με αποτέλεσμα η επιχείρηση να καταστραφεί στην μάχη του ΦΑΛΗΡΟΥ στις 24 Απριλίου 1827 και ο ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ να πληγωθεί θανάσιμα. Σβήνει έτσι η επανάσταση στην Ηπειρωτική Ελλάδα και μόνο στο ανατολικό άκρο της Πελοποννήσου διατηρείτο.
Τις κρίσιμες εκείνες στιγμές αρχίζει η ευρωπαϊκή παρέμβαση. Οι τρεις προστάτιδες Δυνάμεις (Αγγλία- Γαλλία- Ρωσία) υπογράφουν την 6 Ιουλίου 1827 την <<ΙΟΥΛΙΑΝΗ ΣΥΜΒΑΣΗ>> με την οποία η Ελλάς αναγνωρίζεται αυτόνομος υπό την επικυριαρχία του Σουλτάνου με σύνορα τον Παγασητικό και Αμβακικό κόλπο και επιχειρούν δυναμική επέμβαση. Ο Αγγλικός στόλος με τον ΚΟΔΡΙΚΤΟΝ ο Γαλλικός με τον ΔΕΡΙΓΝΥ και ο Ρώσικος με τον ΕΥΔΕΝ διαλύουν τον Τουρκοαιγυπτιακό στόλο στην Ναυμαχία του Ναυαρίνου στις 8 Οκτωβρίου 1827. Ο Γαλλικός στρατός του ΜΑΙΖΩΝ αποβιβάζεται και εκκαθαρίζει την Πελοπόννησο ενώ ο στρατηγός ΤΖΩΡΤΣ ανακτά όλη την Δυτ. Ελλάδα από τον Κορινθιακό μέχρι τον Αμβρακικό κόλπο. Στην Αν. Ελλάδα ο Δ. ΥΨΗΛΑΝΤΗΣ κοντά στο χωριό ΠΕΤΡΑ της Βοιωτίας δίδει την τελευταία μάχη και απελευθερώνει την Αν. Ελλάδα. Η λύση του Ελληνικού επαναστατικού αγώνα είναι πλέον έργο της διπλωματίας.
Οι προστάτιδες δυνάμεις υπογράφουν τη 10 Μαρτίου 1829<<ΝΕΑ ΣΥΜΒΑΣΗ>>με την οποία ιδρύετο Ελληνικό κράτος υπό την κυριαρχία του Σουλτάνου αλλά την 22 Ιανουαρίου 1830 υπογράφουν το <<ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ ΤΟΥ ΛΟΝΔΙΝΟΥ>> με το οποίο ιδρύετο ανεξάρτητο Ελληνικό Βασίλειο κυβερνώμενο υπό κληρονομικού Βασιλέως ο οποίος έπρεπε να εκλεγεί εκτός των βασιλευόντων οίκων των προστάτιδων Δυνάμεων. Έτσι το ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ ΤΟΥ ΛΟΝΔΙΝΟΥ (είναι η γενέθλιος πράξη της ανεξαρτησίας της πατρίδας μας).
Αυτά είναι τα σπουδαιότερα γεγονότα της επαναστάσεως του 1821 για το οποία πρέπει και οφείλουμε ως Έλληνες να τα γνωρίζουμε και να είμαστε υπερήφανοι για όλους αυτούς τους ήρωες στους οποίους οφείλουμε την ανεξαρτησία μας.
Ακόμα περισσότερο στην σημερινή εποχή κατά την οποία η χώρα μας δέχεται συνεχείς προκλήσεις από τους γείτονές μας, με τους οποίους φαινομενικά είμαστε φίλοι αλλά ουσιαστικά εχθροί και δεν πρέπει να εφησυχάζουμε γιατί με τις συνεχείς παραβιάσεις του εναερίου και θαλασσίου χώρου μας δημιουργούν επεισόδια έχοντας παράλογες απαιτήσεις που ίσως περιμένουν την κατάλληλη στιγμή για νέα μας υποδούλωση για να μας αποκαλέσουν και πάλι ραγιάδες.
Ας αφήσουν κατά μέρος οι υπεύθυνοι πολιτικοί μας τις φαγωμάρες μεταξύ τους και ας ανεβάσουν το ηθικό του λαού ενισχύοντας τις Ένοπλες Δυνάμεις διότι με Ισχυρές Δυνάμεις θα μπορούν να διαπραγματευθούν οιουδήποτε θέμα προκύψει από τους γείτονες μας.
Η εκπαιδευτική κοινότητα ας ρίξει το βάρος στα παιδιά για να μάθουν την ιστορία των προγόνων μας και να μην βλέπουν την 25η Μαρτίου ως μία απλή εορτή αργίας ή ως μέρα αγγαρείας επειδή επακολουθεί η παρέλαση για την οποία έχουν όλοι επιδοθεί να την καταργήσουν. Διότι έτσι όπως πάμε θα δικαιωθεί ο άλλοτε ισχυρός Υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ ο οποίος είπε: θέλετε να διαλύσετε ένα λαό; Διαλύστε την ιστορία του την γλώσσα του και την θρησκεία του. Κλείνοντας το αφιέρωμα αυτό για τα 200 Χρόνια του σύγχρονου Ελληνικού Κράτους θα πρέπει να εξάρουμε την συμβολή και την συμμετοχή της Εκκλησίας μας και των Ιερού Κλήρου στον αγώνα για την απελευθέρωσή μας μετά από 400 Χρόνια σκλαβιάς και υποτέλειας στους Οθωμανούς.
Βαρδάκας Γεώργιος
Σχης εα
