ΚΟΙΝΗ ΔΗΛΩΣΗ
Χρήστου Ζώη, πρώην Υπουργού
Κρινιώς Κανελλοπούλου, πρώην Προέδρου Κοιν. Επιτροπής Εξωτερικών και Άμυνας
Άρη Σπηλιωτοπούλου, πρώην Υπουργού
Σάββα Τσιτουρίδη, πρώην Υπουργού
Ευάγγελου Αντώναρου, πρώην Κυβερνητικού Εκπροσώπου
Αθήνα, 7 Μαρτίου 2021
Η ανακοίνωση της νέας δέσμης μέτρων και η παράταση — για πέμπτο μήνα — ενός παράδοξου λοκνταουν αποδεικνύουν, πέρα από οποιαδήποτε αμφιβολία, ότι η διαχείριση της πανδημίας στη χώρα μας έχει αποτύχει δραματικά. Τα αποσπασματικά, αλληλοσυγκρουόμενα, αλλοπρόσαλλα και συνεπώς αναποτελεσματικά μέτρα δοκιμάζουν τις αντοχές των Ελλήνων πολιτών και τροφοδοτούν τη δικαιολογημένη οργή της κουρασμένης κοινωνίας. Μιας κοινωνίας που βράζει κι οδηγείται στην οργή.
Οι Έλληνες είναι, στην ουσία, οι μοναδικοί Ευρωπαίοι που
- εξακολουθούν να βγαίνουν από το σπίτι τους με άχρηστα sms,
- στοιβάζονται σε ουρές στα καταστήματα τροφίμων
- παρακολουθούν αποσβολωμένοι τη διαρκή ενοχοποίησή τους από ΜΜΕ και πολιτικούς για τη δήθεν "ανεμελιά"τους στην εξάπλωση του ιού
- Αναρωτιούνται γιατί η πολιτεία — αντίθετα με όσα συμβαίνουν σε όλο και περισσότερες χώρες της Ευρώπης — δεν φροντίζει να προμηθευτεί εμβόλια στην ελεύθερη αγορά αλλά και φάρμακα αντισωμάτων.
Την ίδια στιγμή βασικά ατομικά δικαιώματα περιορίζονται. Θεμελιώδεις ελευθερίες περιστέλλονται. Το Σύνταγμα και το Κοινοβούλιο εργαλειοποιούνται για τη ψήφιση αδιαφανών διατάξεων. Οι απαγορεύσεις διαδέχονται η μία την άλλη. Ο περίπατος στις πόλεις και στο ύπαιθρο εξισώνεται με αδίκημα και μετατρέπεται σε εισπρακτικό μέσο για το δημόσιο.
Το εμπόριο έχει κατεβάσει αναγκαστικά ρολά. Η εστίαση παραμένει κλειστή. Τα σχολεία το ίδιο. Η τουριστική οικονομία, η ατμομηχανή της χώρας, δοκιμάζεται σκληρά και μαζί εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι εκεί.
Οι Έλληνες πολίτες αδυνατούν να κατανοήσουν
- Γιατί τα πολυδιαφημιζόμενα δάνεια δεν δίνονται από τις τράπεζες ποτέ
- Γιατί οι επιδοτήσεις γίνονται με το σταγονόμετρο και, φυσικά, δεν επαρκούν για επιβίωση επιχειρήσεων κι εργαζόμενων
- Γιατί οι εξαγγελίες για στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και των επαγγελματιών παραμένουν κενές περιεχομένου.
- Γιατί δεν οργανώνεται αποτελεσματικά η τηλεργασία στον ιδιωτικό και το δημόσιο τομέα.
Είναι πια σαφές σε όλους: Το μείγμα πολιτικής που εφαρμόζεται έχει αποτύχει παταγωδώς.
Η χώρα βρίσκεται σε υγειονομικό, οικονομικό και κοινωνικό αδιέξοδο. Και σε συνθήκες «πολέμου» — τον οποίο συχνά επικαλείται ως όρο ο κ. Μητσοτάκης — οι αποφάσεις πρέπει να είναι τουλάχιστον «πολεμικές». Αντί γι’ αυτό κυβερνητικοί παράγοντες λένε όλο και πιο συχνά στην κοινωνία και στον επιχειρηματικό κόσμο ότι τα διαθέσιμα “σε λίγο στερεύουν”. Μας προετοιμάζουν άραγε ότι πρόκειται να κλείσουν τις στρόφιγγες — τη στιγμή μάλιστα που η κατάσταση επιδεινώνεται;
Είναι ανάγκη να συμβεί ακριβώς το αντίθετο. Πρέπει να γίνουν τα αδύνατα δυνατά για να εξασφαλισθούν επιπλέον πόροι. Εν ανάγκη και με εξωτερικό δανεισμό — όπως άλλωστε συστήνει εδώ και μήνες “λόγω των ειδικών συνθηκών” ακόμη και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο που έχει εγκαταλείψει εδώ και μήνες τη συνταγή της λιτότητας. Γιατί δεν συμμορφώνεται η κυβέρνηση;
Κυρίως όμως πρέπει να αξιοποιηθούν όλες οι δυνατότητες που μας παρέχει η συμμετοχή της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση που είναι κατά κύριο λόγο νομισματική ενότητα. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) εκδίδει ευρώ. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μπορεί να δανείζεται σε ευρώ, με μηδενικά επιτόκια χάρη στην εγγύηση της ΕΚΤ. Έτσι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μπορεί να στηρίξει τα Κράτη-Μέλη που πλήττονται από την πανδημία και έχουν άμεση ανάγκη στήριξης. Αν η Ένωση δεν αναλάβει αυτό το κόστος τώρα, με εκατόμβες νεκρών ημερησίως στα εδάφη της, θα δείξει ότι έχει ξεχάσει τα ουμανιστικά ιδεώδη στα οποία στηρίχθηκε η εδραίωσή της.
Αντί λοιπόν να επικαλείται συνεχώς έλλειψη πόρων ώστε να αποφεύγει συνειδητά και εμμονικά τη γενναία αλλά και απαραίτητη στήριξη επιχειρήσεων κι ανέργων, ο Πρωθυπουργός έχει την υποχρέωση να αναλάβει πρωτοβουλίες. Στην προσεχή Σύνοδο Κορυφής, στις 25 Μαρτίου, να απαιτήσει και να κάνει τις απαραίτητες συμμαχίες ώστε να εγκριθούν αυξημένοι πόροι “ζεστού χρήματος”. Κυρίως προς τις πιο αδύναμες χώρες στις οποίες ανήκει κι η δική μας.
Η ζωή, η κοινωνία, η οικονομία απαιτούν δράσεις και λύσεις ΤΩΡΑ. Σήμερα. Όχι αύριο. Αν αυτό — παρ’ ελπίδα— δεν συμβεί, τότε η υπεύθυνη πολιτική ηγεσία θα έχει αποκοπεί οριστικά από την πραγματικότητα. Κάτι που είναι επικίνδυνο. Πάνω από όλα για τη Δημοκρατία.
