Αυτός που ενδιαφέρεται, αυτός που νοιάζεται, που στεναχωριέται για μία αδικία, που θέλει να αλλάξει κάτι προς το καλύτερο ή που θέλει να τιμήσει μια κατηγορία ανθρώπων ή γεγονότων, δεν το κάνει μία συγκεκριμένη ημέρα, το κάνει όλη την χρονιά.
Ο «θεσμός» των παγκόσμιων ημερών αποτελεί το άλλοθι για όλους αυτούς και κυρίως για αυτούς που κατέχουν θέσεις εξουσίας και βρίσκονται στα κέντρα αποφάσεων, για να κρύψουν την ανυπαρξία τους όλη την χρονιά και όλα τα χρόνια που πέρασαν και δεν έκαναν τίποτα για κανέναν Πατέρα, Μητέρα, Παιδί, Άντρα, Γυναίκα κ.α.
Είναι μία ευκαιρία για αυτούς να δείξουν ότι... «ενδιαφέρονται»! Να στείλουν ένα δελτίο τύπου, να βγουν φωτογραφίες, να κάνουν δηλώσεις και να απενοχοποιηθούν στα μάτια της κοινωνίας.
Το γεγονός της ύπαρξης των παγκόσμιων ημερών, δηλώνει με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο ότι τίποτα δεν έγινε, τίποτα δεν γίνεται, αλλιώς δεν θα υπήρχε η αναγκαιότητα αυτών των «επετείων». Αν δεν υπήρχαν οι διακρίσεις π.χ. κατά των γυναικών και όλα ήταν καλά και ρόδινα, θα «γιορτάζαμε» σήμερα την ημέρα της γυναίκας;
Αφού δεν τις καταργούν και δεν πρόκειται ποτέ να τις καταργήσουν, ας κάνουν τουλάχιστον μία παγκόσμια ημέρα και για αυτούς που νευριάζουν στο άκουσμα τους. Την Παγκόσμια Ημέρα των Νευριασμένων από τις Παγκόσμιες Ημέρες!
Εδώ υπάρχουν παγκόσμιες ημέρες για τα ασανσέρ και για την προστασία των κατσαρίδων...
