Ένα βασικό συμπέρασμα αυτής της έρευνας είναι ότι, τα νοικοκυριά, που αποτελούνται από 2 ενήλικες με τρία ή περισσότερα εξαρτώμενα παιδιά, εμφανίζουν τον πιο αυξημένο κίνδυνο φτώχειας (ποσοστό 27,2%) ξεπερνώντας κατά πολύ το μέσο όρο του πληθυσμού (ποσοστό 17,7%) και ακόμη και ομάδες που εμφανίζονται ως ιδιαίτερα ευπαθείς, όπως οι μονογονεϊκές οικογένειες.
Και ενώ συμβαίνουν αυτά, ο δημογραφικός κατήφορος της χώρας επιταχύνεται χρόνο με το χρόνο από το 2009 ως σήμερα, και το κλίμα αβεβαιότητας για τις οικογένειες και ακόμη περισσότερο, τις πολύτεκνες οικογένειες, εντείνεται. Η κατάργηση όλων των δημογραφικών κινήτρων και οικογενειακών πολιτικών, που ίσχυαν ως το 2009 (και έφεραν αύξηση των γεννήσεων τη δεκαετία 1999-2009) «μικραίνει» συνεχώς τη χώρα.
Πότε θα αποκτήσει η Ελλάδα, ένα Εθνικό Σχέδιο στήριξης της πολύτεκνης οικογένειας, όπως έχει ήδη πράξει για τους αναπήρους και τους Ρομά; ή πότε θα λάβει πρόσθετα μέτρα όπως κάνει για τις μονογονεϊκές οικογένειες;
Πότε θα θεσμοθετηθεί ένας νόμος – πλαίσιο για την οικογένεια, πάνω στον οποίο θα αναπτυχθούν οι δημογραφικές και οικογενειακές πολιτικές;
Πότε θα σταματήσουν οι αντιδημογραφικές και αντιπολυτεκνικές επιλογές που οδήγησαν τη χώρα μας στην 4η χειρότερη θέση στη φορολόγηση των οικογενειών με παιδιά στις 36 χώρες του ΟΟΣΑ;
Και πότε επιτέλους οι πολύτεκνοι θα ενταχθούν στην Εθνική στρατηγική για τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό;
Είναι ήδη αργά, αλλά έστω και τώρα, η ανατροπή του δημογραφικού κατήφορου και η στήριξη των πολύτεκνων οικογενειών πρέπει να αποτελέσει τον πρώτο εθνικό στόχο! Υπάρχει κάποιος εχέφρων πολίτης που μπορεί να διαφωνήσει;
Από το Γραφείο Τύπου της ΑΣΠΕ
Είναι ήδη αργά, αλλά έστω και τώρα, η ανατροπή του δημογραφικού κατήφορου και η στήριξη των πολύτεκνων οικογενειών πρέπει να αποτελέσει τον πρώτο εθνικό στόχο! Υπάρχει κάποιος εχέφρων πολίτης που μπορεί να διαφωνήσει;
Από το Γραφείο Τύπου της ΑΣΠΕ
