Όλοι σας έχετε παρατηρήσει τις μεγάλες ουρές που σχηματίζονται σχεδόν καθημερινά από πολίτες σε φαρμακεία και ιδιωτικά εργαστήρια για να κάνουν rapid test, ώστε να δηλώσουν στο σύστημα πως δεν έχουν κορωνοϊό. Υγιείς άνθρωποι, υποβάλλονται σε μία μεγάλη οικονομική επιβάρυνση και ψυχοφθόρα διαδικασία, για να αποδείξουν ότι είναι... υγιείς!
Εργαζόμενοι στον ιδιωτικό και στον δημόσιο τομέα, προσπαθούν να ξεκλέψουν χρόνο από την εργασία τους ή τον ελεύθερο χρόνο τους, να πάνε με την ανάσα στο στόμα και να στηθούν σε μία ουρά για να κάνουν το τεστ, μετά να εκτυπώσουν το αποτέλεσμα και το δείξουν στον εργοδότη τους ή να το χρησιμοποιήσουν για οποιοδήποτε άλλο σκοπό, όπως είσοδο σε κάποια υπηρεσία, γυμναστήριο, κ.α.
Και από εβδομάδα που θα ανοίξουν τα πανεπιστήμια, οι ουρές στις πόλεις που φιλοξενούν σχολές θα μεγαλώσουν περισσότερο, όπως μεγαλύτερη θα είναι και η οικονομική επιβάρυνση σε οικογένειες με παιδιά φοιτητές-τριες!
Σε μία οικογένεια που εργάζονται και οι δύο γονείς και έχουν δύο παιδιά που είτε σπουδάζουν είτε αθλούνται, το κόστος για τα rapid test ανέρχεται στο ποσό των 160 ευρώ τον μήνα. Αν μάλιστα στην οικογένεια υπάρχουν περισσότερα παιδιά που υποχρεούνται στην διενέργεια το τεστ, τότε το κόστος ξεπερνάει κατά πολύ τα 200 ευρώ τον μήνα!
Ένα τεράστιο ποσό, που δεν μπορούμε να υπολογίσουμε ακριβώς το πραγματικό νούμερο, φεύγει από τις τσέπες Ελλήνων και Ελληνίδων φορολογούμενων, γιατί έτσι αποφάσισε η κυβέρνηση και καταλήγει στις τσέπες μεγάλων ή μικρών ιδιωτών, για ένα τεστ το οποίο θα έπρεπε να είναι δωρεάν για όλους τους πολίτες. Ένα τεστ που το κόστος του, είναι δεν είναι στα 50 λεπτά με 1 ευρώ, το πληρώνουν 10 ευρώ οι πολίτες που επί χρόνια πληρώνουν φόρους και έχουν κρατήσεις στους μισθούς τους για να έχουν δημόσια δωρεάν υγεία όποτε αυτό καταστεί αναγκαίο.
Για ένα τεστ για το οποίο δεν γνωρίζουμε το πόσο αξιόπιστο είναι, τι ακριβώς διαγιγνώσκει και κατά πόσο χρήσιμο και αναγκαίο είναι όταν πρόκειται να χρησιμοποιηθεί από υγιείς ανθρώπους.
Εκτός όλων των παραπάνω, ο πολίτης υποχρεούται να το δείξει όταν του ζητηθεί σε οποιονδήποτε! Στον υπάλληλο του κινηματογράφου, στον δάσκαλο του σχολείου του, στον εργοδότη του, στον προπονητή του, στον ιδιοκτήτη κάποιου καταστήματος, κ.α. Δηλαδή τα προσωπικά δεδομένα του και ο ιατρικός του φάκελος κάνουν βόλτα από χέρι σε χέρι!
Και όλα αυτά γιατί κάποιος επιλέγει όχι να είναι αρνητής ή αντιεμβολιαστής ή «ψεκασμένος», όπως εύκολα και χαρακτηριστικά η κυβέρνηση και δυστυχώς πολλοί συμπολίτες μας, του καρφιτσώνουν ταμπέλες και προσωνύμια, αλλά επιλέγει να μην εμβολιαστεί για λόγους που ο ίδιος κρίνει ότι είναι σημαντικοί. Γιατί θέλει να είναι κύριος του σώματος του και να αποφασίζει αυτός ο ίδιος για την υγεία του και όχι κάποιος υπουργός, ή κάποιος προμηθευτής φαρμάκων...
Και εξοντώνεται οικονομικά, στιγματίζεται κοινωνικά, καταρρέει ψυχολογικά, και αντί να υπάρξει μία γιγαντιαία κατακραυγή για αυτόν τον ιδιότυπο υγειονομικό και κοινωνικό ρατσισμό, από αυτούς που πρέπει να μιλήσουν, το μόνο που υπάρχει είναι η απόλυτη σιωπή...
Συνδικαλιστικές οργανώσεις, σύλλογοι για τα δικαιώματα του ανθρώπου, πολιτικά κόμματα, φορείς και θεσμοί σιωπούν. Και όσο ο ρατσισμός και ο διαχωρισμός μεγαλώνει, άλλο τόσο μεγαλώνει η σιωπή. Και αυτή η σιωπή θυμίζει μεσαίωνα, θυμίζει ναζισμό και χούντα, και αναδεικνύει τα χειρότερα χαρακτηριστικά που βγάζει το ανθρώπινο είδος από την στιγμή που εμφανίστηκε στον πλανήτη μας.
Ο αγώνας για την Δημοκρατία, την Ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα ήταν πάντα μοναχικός. Έτσι μοναχικός είναι και τώρα ο αγώνας όλων αυτών των ανθρώπων, αλλά αν καταφέρουν και βγουν νικητές, τα «λάφυρα» της νίκης τους θα τα γευτούν όλοι...
