Ο κοινωνικός ρατσισμός που έχει επιβάλλει με το έτσι θέλω η κυβέρνηση, ανεβάζει στροφές, βάζοντας στο στόχαστρο ξανά και ξανά, ανεμβολίαστους συμπολίτες μας.
Με απλά λόγια, απαγορεύεται η είσοδος σε Έλληνες φορολογούμενους πολίτες σε κλειστούς χώρους καταστημάτων εστίασης και διασκέδασης, επειδή δεν... εμβολιάστηκαν.
Δηλαδή η αστυνομία θα μπαίνει σε μία ταβέρνα και θα ζητάει να δει τα πιστοποιητικά εμβολιασμού των πελατών. Και αν βρει κάποιον ανεμβολίαστο θα του επιβάλλει την αντίστοιχη ποινή. Εδώ εύλογα τίθεται το ερώτημα, αν ο αστυνομικός που θα ελέγχει και θα κόβει πρόστιμο στον ανεμβολίαστο «παραβάτη», θα είναι εμβολιασμένος ή ανεμβολίαστος; Θα μπορεί ο ανεμβολίαστος πολίτης να ζητάει το πιστοποιητικό εμβολιασμού του αστυνομικού που θα τον ελέγχει; Και αν ο αστυνομικός είναι ανεμβολίαστος (για τους δικούς του λόγους, που δεν μας ενδιαφέρει και είναι προσωπικό δικαίωμα του), θα γράφει ανεμβολίαστο πολίτη που ίσως να μην έχει εμβολιαστεί για τους ίδιους λόγους που δεν εμβολιάστηκε ο αστυνομικός; Δεν θα έχει δίκαιο ο πολίτης να γυρίσει και να πει του αστυνομικού: «αδερφέ τι κάνεις;»
Διαχωρισμός ανθρώπων, διχόνοια στην κοινωνία, υγειονομικό απαρτχάιντ και επιβολή παρανοϊκών μέτρων που αποδεδειγμένα (σύμφωνα με τα στοιχεία θανάτων στην χώρα μας και την σύγκριση με άλλες χώρες) έχουν αποτύχει, κρύβουν την εξόφθαλμη ανικανότητα της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει τον κορωνοϊό και να προσφέρει στους πολίτες ένα ασφαλές περιβάλλον τόσο για την υγεία του, όσο και για την κοινωνικοεπαγγελματική του ζωή.
Το ότι μπροστά μας έρχεται ανεργία και ακρίβεια, σε βασικά προϊόντα και υπηρεσίες, το ότι η ζωή μας θα γίνει όλο και πιο δύσκολη με αδυναμία να καλύψουμε έστω τι πιο βασικές μας ανάγκες και να ζήσουμε τις οικογένειες μας, φαίνεται ότι δεν απασχολεί ιδιαίτερα την ελληνική κοινωνία που ευκολόπιστα δέχτηκε το αφήγημα της κυβέρνησης για τους... «κακούς» ανεμβολίαστους που απειλούν την ελευθερία.
Τα μέτρα της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση του κορωνοϊού, δεν είναι τίποτα άλλο από ένα προπέτασμα καπνού και αποπροσανατολισμού της κοινωνίας. Είναι σαν να λέει στην κοινωνία: «ασχοληθείτε εσείς με τα μέτρα για τον κορωνοϊό και όχι με τις αυξήσεις στο ρεύμα και στα τρόφιμα». Το θλιβερό είναι ότι οι πολίτες εξακολουθούν και πιστεύουν ότι το μοναδικό μας πρόβλημα είναι ο κορωνοϊός, και όχι ότι σε λίγο καιρό δεν θα έχουν να φάνε...
